Ο «Guardian» την περασμένη Τετάρτη μας πληροφόρησε ότι στις φτωχές περιοχές στη Βρετανία σημειώνεται «ανεπανάληπτη» (αυτό το επίθετο χρησιμοποίησε ο συντάκτης) πτώση στο προσδόκιμο ζωής! Ο σερ Μάικλ Μάρμοτ, διευθυντής του Ινστιτούτου Υγειονομικής Ισότητας, αποκάλυψε ότι το ποσοστό θανάτων από κορονοϊό στην ευρύτερη περιοχή του Μάντσεστερ είναι 25% υψηλότερο από τον μέσο όρο της Αγγλίας. Στην ημεδαπή ο κρατικός τομέας δεν ασχολείται με τέτοιες μακάβριες στατιστικές. Είναι η ζωή που αναλαμβάνει τα περαιτέρω. Το ξέρετε ότι επέστρεψαν οι ψύλλοι; Να σας γράψω μια μικρή, πικρή ιστορία από έναν φίλο μου, αξιοπρεπή άνθρωπο και πολύ προσεκτικό σε ζητήματα αισθητικής και προσωπικής υγιεινής:
«Δεν μπορώ, Δημήτρη» μου είπε προ ημερών σε μια εκμυστήρευσή του «να αγοράσω λόγω στενότητας ένα αποσμητικό, ένα σπρέι για τις μασχάλες, ένα ακριβό σαμπουάν, ένα καλό ξυραφάκι, ένα αφρόλουτρο, μια ακριβή κολόνια κι έναν αφρό ξυρίσματος… Ολα εκείνα που με κάνουν να νιώθω όμορφα και άνετα με τον εαυτό μου. Δεν περισσεύουν τα ρημάδια από τα δάνεια, τους λογαριασμούς και τα χρειώδη». Για τέτοια ξεφτίλα μιλάμε εν έτει 2021. «Ρε δεν πάτε στον διάολο, που θα βάλετε τον άνθρωπο αυτό να χτίσει και το ατομικό του πορτοφόλι για την επικούρησή του» σκέφτηκα αλλά δεν του το ’πα γιατί δεν ήθελα να ρίξω κι άλλο λάδι στη φωτιά του. Αλλαξα συζήτηση για τον αποκλεισμό της Γαλλίας από το Euro αλλά εκείνος εκεί, σαν χαλασμένο CD: «Μου τέλειωσε κι ο μισθός από τις 20 του μηνός και δεν μπορώ να βάλω κι ένα στοιχηματάκι 2-3 ευρώ να παρακολουθώ με μεγαλύτερο ενδιαφέρον τα παιχνίδια» μου απάντησε. Είπα να πάω την κουβέντα στα κορίτσια αλλά εκεί θα παθαίναμε πανωλεθρία, εδώ ξυραφάκι δεν σου φτάνουν ν’ αγοράσεις για να διαχειριστείς τον εαυτό σου, θα βάλεις και δεύτερο στην εξίσωση; Κι έτσι το βούλωσα και κοιτούσαμε κι οι δύο τον ορίζοντα, η ζωή να περνάει…