Αν η κυβέρνηση προλάβει να κάνει επόμενο ανασχηματισμό (πολύ χλωμό), θα είναι ουσιαστικά ο πρώτος της και ο πρώτος ιστορικά multi ανασχηματισμός (δομικο-πολιτικο-μεταρρυθμιστικός).
Μετά την κοινή εμφάνιση και τις κοινές εξαγγελίες των υπουργών Αστυνομοκρατίας και Κολεγιοκρατίας αναμένεται η συνένωση των δύο υπουργείων σε ένα, αλλά με αδιευκρίνιστη ακόμη την προτίμηση του πρωθυπουργού για τη θέση του/της υπερυπουργού.
Νίκη ή Μιχάλης; Ντάμα ή ρήγας; Σπαθί ή κούπα;
Στον πυρήνα της πολιτικής της η κυβέρνηση έχει την (με κάθε τρόπο) προάσπιση και ολοκληρωτική επικράτηση καθετί ιδιωτικού έναντι του περιορισμού και της εξαφάνισης οτιδήποτε δημοσίου.
Για τον Κυριάκο και τους καρεκλοθήρες που συναπαρτίζουν το υπουργικό του συμβούλιο δεν υπάρχουν δημόσια αγαθά που παρέχονται δωρεάν ή με κοινωνικά κριτήρια, όταν –εκχωρούμενα στους ιδιώτες– μπορούν να παραχθούν και να διανεμηθούν μόνο στους διαθέτοντες τους αναγκαίους οικονομικούς πόρους.
Η υγεία, η παιδεία, η κοινωνική ασφάλιση, ο πολιτισμός, το νερό, ο
αέρας και οι μεταφορές αποτελούν εξαιρετικές ευκαιρίες για να στηθούν χρυσοφόρες δουλειές με εκχώρηση του δημόσιου πλούτου και μετάλλαξη των πολιτών σε πελάτες.
Της κάθε μπίζνας προηγούνται δύο στάδια:
Πρώτον, αφήνουν τη δημόσια δομή χωρίς χρηματοδότηση και χωρίς τους αναγκαίους ανθρώπινους πόρους, ώστε να καταρρεύσει.
Δεύτερον, κατασυκοφαντούν τους δημόσιους λειτουργούς για δημοσιοϋπαλληλίκι και τεμπελιά, την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών ως άθλια και κοστοβόρα και την κάθε παραβατική συμπεριφορά ως καθεστωτική και τρομοκρατική.
Το σκηνικό της συμφοράς που στήνουν (και παντί τρόπω αναδεικνύουν) γίνεται έτσι καλός αγωγός του ξεπουλήματος αλλά και της προάσπισης της «ευταξίας», γιατί –πώς να το κάνουμε;– οι καλές δουλειές απαιτούν και υψηλά μέτρα προστασίας.
Μπορεί γιατρούς να μην προσλαμβάνουν αλλά διορίζουν στρατιές αστυνομικών, μπορεί δασκάλους και καθηγητές να μη διορίζουν αλλά προσλαμβάνουν χιλιάδες ειδικούς φρουρούς.
Η υπουργός «προς τη Νίκη» προχωράει στην ολοκληρωτική κατεδάφιση της έννοιας «δημόσια και δωρεάν παιδεία» που ούτε οι
συνταγματάρχες της χούντας δεν αποτόλμησαν.
Στην αρχή εξομοίωσε τα πανεπιστήμια με τα κολέγια (ΙΕΚ), στη συνέχεια μειώνει τον αριθμό των εισακτέων στα δημόσια (τροφοδοτώντας με πελατεία τα ΙΕΚ) και ακολούθως επαναφέρει την ελάχιστη βάση εισαγωγής (για να τους διασφαλίσει ακόμη περισσότερη πελατεία).
Η υπουργός «προς τη Νίκη» διατείνεται ότι έτσι προασπίζει το κύρος των δημόσιων πανεπιστημίων: στέλνοντας τους νέους στα ιδιωτικά κολέγια, χωρίς εξετάσεις και βάσεις εισαγωγής, και ενώ έχει εξομοιώσει τα πτυχία των αποτυχημένων με τους επιτυχόντες στα ΑΕΙ.
Σε αυτό το σημείο βγαίνει στη σκηνή ο υπουργός «το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» και κάνει αυτό που δεν έκανε ούτε το χουντικό «σπουδαστικό» της Ασφάλειας.
Τοποθετεί χιλιάδες ειδικούς φρουρούς στα πανεπιστήμια και σύστημα ζωντανής παρακολούθησης των χώρων με κάμερες που θα τροφοδοτούν το «κέντρο λήψης σημάτων» της ΓΑΔΑ και προάγει «πρόληψη της παραβατικότητας» (δηλαδή face control και σωματικοί έλεγχοι).
Φαντάζομαι ότι αφού οι σχολές της αστυνομίας θα γίνουν περιζήτητες –λόγω επαγγελματικής αποκατάστασης– θα προσλαμβάνονται οι απόφοιτοι των κολεγίων.
