Μάσκες γίγας μοιράστηκαν προχθές στα σχολεία της χώρας.
Οι μάσκες αυτές εκτός από εντελώς ακατάλληλες για την προστασία των μαθητών ήταν και πανάκριβες. Σύμφωνα με ανακοίνωση του Υπουργείου Εσωτερικών, οι μάσκες – αλεξίπτωτα στοίχισαν στο Ελληνικό Δημόσιο 6,2 εκατομμύρια ευρώ. Η «αστοχία» αυτή, κατά την Υπουργό Παιδείας, οφείλεται, όπως μας ενημέρωσε το Υπουργείο Υγείας, σε λανθασμένες διαστάσεις που δόθηκαν στις εταιρείες που ανέλαβαν την παραγωγή των μασκών. Σύμφωνα με τους αρμοδίους, το λάθος διορθώθηκε και δόθηκαν οι σωστές διαστάσεις. Αυτό που δε μας λένε όμως, είναι ότι οι διαστάσεις των μασκών μπορεί να διορθώθηκαν, τα χρήματα όμως που έφυγαν από το δημόσιο ταμείο, τα 6,2 εκατομμύρια ευρώ, δεν θα επιστρέψουν. Αντιθέτως, θα πρέπει να ξοδευτούν άλλα τόσα για τις νέες, σωστές ας ελπίσουμε αυτή τη φορά, μάσκες.
Ο λόγος είναι απλός, οι ανάδοχοι του έργου παρέδωσαν μάσκες σύμφωνες με τις προδιαγραφές που τους δόθηκαν συνεπώς, εκπλήρωσαν πλήρως τις υποχρεώσεις που ανέλαβαν. Δικαιούνται άρα να λάβουν την συμφωνηθείσα αμοιβή τους στο ακέραιο. Αν δεν τη λάβουν δε έχουν δικαίωμα να τη διεκδικήσουν δικαστικά.
Νόμιμη δικαστική οδό μπορούν να ακολουθήσουν επίσης, τα ΚΕΚ και δυστυχώς και οι πλατφόρμες τηλεκατάρτισης του διαβόητου voucher που δόθηκε στους επιστήμονες ως στήριξή τους για τις επιπτώσεις της καραντίνας. Ναι, κι όμως! από τη στιγμή που το Υπουργείο Εργασίας έλεγξε και ενέκρινε το υλικό που προοριζόταν για την τηλεκατάρτιση, δεν μπορεί νόμιμα να επικαλεστεί λόγους ακαταλληλότητας προκειμένου να μην καταβάλει το τίμημα στα Κέντρα Κατάρτισης, ούτε καν στις πλατφόρμες τηλεκατάρτισης οι οποίες σκανδαλωδώς παρέδωσαν υλικό σαν το «σκόιλ ελικίκου». Κατά τα κοινώς λεγόμενα λοιπόν, ας πρόσεχε το Υπουργείο Εργασίας γιατί σε μία ενδεχόμενη αγωγή είναι πολύ πιθανό να κληθεί το Δημόσιο να καταβάλει το ποσό των 80 περίπου εκατομμυρίων ευρώ.
Μία ακόμα περίπτωση «λάθους» είναι και ο μεγάλος περίπατος του Δήμου Αθηναίων. Αυτό το μεγαλεπήβολο σχέδιο κατάντησε σε δύο μόλις μήνες, από μεγάλος περίπατος ένας μακρύς διάδρομος. Μία εξωφρενικά ακριβή παρέμβαση του Δήμου Αθηναίων, ακόμα και σε δρόμους οι οποίοι είναι στη διαχείριση της Περιφέρειας Αττικής, όπως η οδός Πανεπιστημίου, ξεσήκωσε πλήθος αντιδράσεων για την κραυγαλέα έλλειψη σχεδιασμού και κατέληξε σε μία ακόμα αναδίπλωση με ένα «μας συγχωρείτε λάθος». Ήταν άλλο ένα «λάθος» όμως, που μας στοίχισε ακριβά. Συγκεκριμένα, αυτό το «λάθος» μάς στοίχισε 2 εκατομμύρια ευρώ.
Όλα αυτά τα «λάθη», κι άλλα ακόμα σαν κι αυτά, όπως το ακατάλληλο «πλωτό φράγμα» των 500.000 ευρώ στο Αιγαίο, έχουν δύο κοινά. Το πρώτο είναι ότι στέρησε τη χώρα και τους πολίτες της από πολύτιμους πόρους, οι οποίοι επιβαλλόταν να διατεθούν αλλού. Αντί να προσληφθούν γιατροί και νοσηλευτές, αντί να πάρουμε περισσότερους εκπαιδευτικούς, αντί να συζητάμε για το αν πρέπει να περικοπούν συντάξεις για να δοθούν τα ποσά σε εξοπλιστικά, αντί να μένουν νήπια εκτός παιδικών σταθμών γιατί δήθεν δεν υπάρχουν χρήματα, μήπως να κοιτάξουμε να σταματήσουμε αυτά τα «λάθη»;
Αυτό είναι και το δεύτερο κοινό που έχουν όλες οι παραπάνω περιπτώσεις. Η απουσία καταλογισμού ευθυνών. Όχι όμως σε μία γενικόλογη και αόριστη συζήτηση περί του «τίς πταίει», αλλά με την έννοια της επιστροφής των χρημάτων από αυτούς που πήραν τις αποφάσεις που ζημίωσαν το Δημόσιο. Μήπως λοιπόν, ήρθε η ώρα να συζητήσουμε πλέον σοβαρά για τον καταλογισμό ποσών σε δημόσια όργανα σε αυτήν τη χώρα; Ποσά τα οποία έκαναν φτερά από τα δημόσια ταμεία εξαιτίας «λάθους», δε θα έπρεπε λογικά, να αναζητούνται από όσους φέρουν και την ευθύνη του «λάθους»;
Το νομικό πλαίσιο για την αναζήτηση προσωπικής ευθύνη του υπαιτίου δημοσίου οργάνου από δόλο ή βαριά του αμέλεια στην περίπτωση αστικής ευθύνης του Δημοσίου υφίσταται και καλά θα κάνει να μπει για τα καλά στις συζητήσεις και τις διεκδικήσεις του ελληνικού λαού, διότι μόνο έτσι υπάρχει ελπίδα να αποφεύγουν οι «ιθύνοντες» τέτοιου είδους «λάθη» στο μέλλον. Όταν κληθούν οι πρώτοι να επιστρέψουν τα χρήματα που αδίκως κατασπαταλήθηκαν από τα δημόσια ταμεία τότε οι επόμενοι θα είναι σίγουρα πολύ πιο προσεκτικοί. Η νοοτροπία ότι κατά τη διαχείριση δημοσίου χρήματος μπορούμε να είμαστε «απρόσεκτοι» και επιπόλαιοι είναι αυτή στην οποία οφείλονται πολλά από τα δεινά που ταλαιπώρησαν και ταλαιπωρούν εκ νέου τη χώρα μας. Ήρθε η ώρα να εκλείψει.
