Στην ελληνική δημοσιογραφία υπάρχει μια ιδιότυπη ομερτά. Οι δημοσιογράφοι δεν ασκούν κριτική σε συναδέλφους τους, ακόμη και όταν γνωρίζουν ότι διακινούν ψευδείς πληροφορίες εξυπηρετώντας συγκεκριμένα συμφέροντα.
Γράφει ο Άρης Χατζηστεφάνου / Info-war.gr
Ομολογουμένως ο έλεγχος θα έπρεπε να γίνεται από εξειδικευμένα όργανα, όπως το πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ, ή από πρωτοβουλίες πανεπιστημιακών ή της κοινωνίας των πολιτών, όπως τα παρατηρητήρια (media watch) που υπάρχουν σε άλλες χώρες.
Όταν όμως δημοσιογράφοι μπαινοβγαίνουν σε κυβερνητικά πόστα, ο έλεγχός τους γίνεται και επισήμως καθήκον όλων των υπολοίπων δημοσιογράφων.
Η περίπτωση του Ιάσονα Πιπίνη ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Δυστυχώς τα περισσότερα σχόλια που κυκλοφόρησαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τον παρουσιάζουν σαν γραφικό ή ακόμη και αφελή, με αποτέλεσμα η κριτική να μεταφέρεται από τις δικές του πράξεις στην απόφαση του πρωθυπουργού να τον προσλάβει ως σύμβουλο.
Η εικόνα αυτή οικοδομείται εδώ και χρόνια. Οι προηγούμενες επιθέσεις από το site aixmi.gr, (του δημοσιογράφου Χρήστου Παναγιωτόπουλου – πρώην Διευθυντή Ειδήσεων και Ενημέρωσης του Mega), το οποίο χαρακτήριζε τον Πιπίνη σαν «πυροβολημένο αγωνιστή της επαναστάσεως» φάνηκε να ενισχύουν αυτή την εικόνα της αφέλειας. Και αυτό παρά το γεγονός ότι στο συγκεκριμένο άρθρο υπήρχαν καταγγελίες για τηλεφωνήματα (από ποιόν;) που γίνονταν στο σταθμό προκειμένου να μην απολυθεί ο δημοσιογράφος, ακόμη και όταν υπήρχαν καταγγελίες για διαστρέβλωση ειδήσεων.
Ο Πιπίνης όμως δεν είναι αφελής. Το γεγονός ότι είναι ανιψιός του πρώην προέδρου του Περού, Χουάν Βελάσκο Αλβαράδο, μιας εμβληματικής προσωπικότητας της λατινοαμερικανικής αριστεράς που συνεργάστηκε με τον Φιντέλ Κάστρο, τον Σαλβαδόρ Αλιέντε και τον Ούγο Τσάβες, του άνοιξε διάπλατα τις πόρτες σε αρκετά προεδρικά μέγαρα στη Νότια Αμερική.
Αυτό που δε γνώριζαν οι συνεντευξιαζόμενοί του, ήταν ότι σταδιακά τα ρεπορτάζ του άρχισαν να μεταφέρουν αυτούσιες θέσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, οργανώσεων και κομμάτων που χρηματοδοτούνται από τις ΗΠΑ, ή ανθρώπων που ενεπλάκησαν σε κρατικά και παρακρατικά δίκτυα παραπληροφόρησης (η περίπτωση της μαφιόζικης επίθεσης Ραχόι εναντίον των Podemos).
Σχεδόν σε όλα τα κείμενά του ο Πιπίνης φροντίζει να προσθέτει τη φράση «σύμφωνα με πληροφορίες της αντιπολίτευσης», ενώ σχεδόν πάντα συναντάμε και τη λέξη «φερόμενος». Αυτό δεν δικαιολογεί όμως τη διαρκή διασπορά πληροφοριών, οι οποίες είτε διαψεύδονται άμεσα είτε δεν επιβεβαιώνονται ποτέ.
Αυτές οι φήμες ήταν συχνά ο πρώτος κρίκος σε μια μακρά αλυσίδα παραπληροφόρησης, που στήθηκε στην Ελλάδα από πολιτικούς και δημοσιογράφους που πρόσκεινται στη ΝΔ. Πρόκειται για μια από τις πιο σκοτεινές στιγμές της ελληνικής δημοσιογραφίας, καθώς οι λεγόμενες «πηγές» έδιναν αφορμή για να σπιλωθούν πολιτικά κόμματα, κινήματα και πολιτικοί, όχι μόνο στη Βενεζουέλα αλλά και στην Ελλάδα.
Εμείς απλώς θελήσαμε να σχολιάσουμε μερικά tweet του Ιάσονα Πιπίνη.
Οι πληροφορίες που παρουσίαζε ο Ιάσονας Πιπίνης, για ποσό επτά εκατομμυρίων, προέρχονταν από τον πρώην κυβερνήτη της επαρχίας Αράγουα και υπουργό οικονομικών, Rafael Isea, ο οποίος διώκονταν για διασπάθιση δημοσίου χρήματος στη Βενεζουέλα. Αργότερα έγινε πληροφοριοδότης υπηρεσιών των ΗΠΑ και έδωσε πληροφορίες σε παρα-αστυνομικό κύκλωμα του Ραχόι, το οποίο είχε δημιουργηθεί για να εντοπίσει ή να κατασκευάσει στοιχεία που θα ενοχοποιούσαν τους Podemos. Σύμφωνα με τις ηχογραφημένες συνομιλίες με τον Isea, η παρακρατική ομάδα του Ραχόι του ζήτησε να προσφέρει κάθε είδους πληροφορία χωρίς να την ενδιαφέρει αν είναι αληθινή η όχι.
O Isea παραδέχθηκε στη συνέχεια ότι δέχθηκε να παρουσιάσει πλαστά έγγραφα με αντάλλαγμα να επιτραπεί η διαμονή μελών της οικογένειάς του στην Ισπανία.
Τα σχετικά ρεπορτάζ τροφοδότησαν στην Ελλάδα ένα κύμα παραφιλολογίας για πιθανή χρηματοδότηση και άλλων «αριστερών κομμάτων» στην Ευρώπη, φωτογραφίζοντας το ΣΥΡΙΖΑ. Οι πληροφορίες προωθούνταν από πολιτικούς, όπως ο αντιπρόεδρος της ΝΔ, Αδωνις Γεωργιάδης και ΜΜΕ που πρόσκεινται στη ΝΔ, όπως το Protagon, το Liberal, το Πρώτο Θέμα κ.α
Την ημέρα του αποτυχημένου πραξικοπήματος, ο Πιπίνης αναμετέδιδε για ώρες τις ψευδείς πληροφορίες του Γκουαϊδό ότι βρίσκεται μέσα σε στρατιωτική βάση, παρά το γεγονός ότι οι φωτογραφίες που ο ίδιος έστελνε τον έδειχναν σε μια γέφυρα σε σχετικά μεγάλη απόσταση από τη βάση.
Όταν πλέον το πραξικόπημα είχε αποτύχει και οι ηγέτες του ζητούσαν καταφύγιο σε ξένες πρεσβείες, ο Ιάσονας Πιπίνης μετέδιδε ότι ο Μαδούρο επιχειρεί να έρθει σε συμφωνία για να εγκαταλείψει κρυφά τη χώρα.
Αρκετοί «έβλεπαν» τότε και το αεροπλάνο του με αναμμένες μηχανές σε αεροδρόμιο του Καράκας.
Το αποκλειστικό ρεπορτάζ για τα λεφτά που «φέρεται» να ξεπλένει ο Μαδούρο στην Ελλάδα, από αντικαθεστωτικές πηγές. Τι απέγιναν αυτές οι καταγγελίες; Πού οδήγησαν οι δικαστικές έρευνες; Υπήρξε εισαγγελική παρέμβαση;
Αυτό θα μας επιτρέψετε να μην το σχολιάσουμε. Ευχαριστούμε.
Γιατί καταδίκασε ο Μαδούρο έναν επίδοξο πραξικοπηματία, που επιχείρησε να ανατρέψει τη νόμιμη κυβέρνηση με τη στήριξη των ΗΠΑ και ελάχιστων μελών των ενόπλων δυνάμεων;
Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιζε καθυστερήσεις στην ΕΕ και ανέτρεψε τις εξελίξεις σε παγκόσμιο επίπεδο.
Πράγματι τα πυρπόλησαν. Σύμφωνα όμως με αυτόπτες μάρτυρες και βίντεο που κυκλοφόρησαν, τη φωτιά έβαλαν οπαδοί του Γκουαϊδό, πετώντας μολότοφ.
Ούτως η άλλως βέβαια, η αμερικανική ανθρωπιστική βοήθεια αποτελούσε μια φάρσα, αφού στην καλύτερη περίπτωση θα έφθανε τα 20 εκατομμύρια δολάρια, ενώ από τις κυρώσεις των ΗΠΑ υπολογίζεται ότι η χώρα υπέστη ζημιά δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους τουλάχιστον 40.000 άτομα.
Αναπαράγοντας ψευδείς πληροφορίες του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και αμερικανικών ΜΜΕ, ο Πιπίνης υποστήριζε ότι ο Μαδούρο απαγόρευε την είσοδο ανθρωπιστικής βοήθειας στη χώρα.
Αναφερόταν φυσικά στην υποτιθέμενη ανθρωπιστική βοήθεια των ΗΠΑ, τη μεταφορά της οποίας είχε καταδικάσει ο Ερυθρός Σταυρός και τα Ηνωμένα Έθνη, σαν ένα εργαλείο άσκησης πολιτικής.
Αντίθετα η κυβέρνηση της Βενεζουέλας λάμβανε ανθρωπιστική βοήθεια από αρμόδιους διεθνείς οργανισμούς αλλά και από ξένες κυβερνήσεις, προκειμένου να αντιμετωπίσει, μεταξύ άλλων, τις επιπτώσεις των αμερικανικών κυρώσεων.
Μερικούς μήνες αργότερα οι ΗΠΑ επιχείρησαν να χτυπήσουν και το πρόγραμμα διανομής δωρεάν τροφίμων CLAP, το οποίο αποτελεί σανίδα σωτηρίας για εκατομμύρια ανθρώπους στη Βενεζουέλα.
O Ιάσονας Πιπίνης είχε αναλάβει να παρουσιάσει στο ελληνικό κοινό τον Εδουάρδο Παρέδες αρκετούς μήνες πριν ο Γκουαϊδό αποφασίσει να τον διορίσει σαν ψευδοπρέσβη της «κυβερνησής» του στην Ελλάδα. Ο Παρέδες είχε εργαστεί στο Think Tank Center for the Dissemination of Economic Information (CEDIDE) της Βενεζουέλας το οποίο συμμετείχε ενεργά στις προσπάθειες πραξικοπηματικής ανατροπής του Ούγκο Τσάβες το 2002. To CEDIDE χρηματοδοτούνταν από την αμερικανική κυβέρνηση μέσω του Εθνικού Ταμείο για τη Δημοκρατία (NED).
Στη συνέχεια ο Παρέδες εργάστηκε σαν σύμβουλος στο αμερικανικό υπουργείο οικονομικών. Στο βιογραφικό του αναφέρει ότι παραμένει διευθυντής Λατινικής Αμερικής της εταιρείας ηλεκτρονικών παιχνιδιών Wargaming, η οποία ελέγχει μεγάλο μερίδιο μετοχών της Ελληνική Τράπεζας στην Κύπρο και θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες στην Κύπρο με βάση τις φορολογικές της δηλώσεις.
Να σημειωθεί ότι μετά την ανακοίνωση του διορισμού του Πιπίνη ως συμβούλου του πρωθυπουργού, ο Ελεύθερος Τύπος δημοσίευσε συνέντευξη του Παρέδες στον Έλληνα δημοσιογράφο με την οποία ζητά την εκκένωση της πρεσβείας της Βενεζουέλας από τη νόμιμη διπλωματική αποστολή.
To Ποινικό Φόρουμ Βενεζουέλας (Foro Penal) είναι μια ακόμη από τις οργανώσεις που, όπως απέδειξε το Wikileaks, χρηματοδοτούνται από την αμερικανική κυβέρνηση μέσα από ένα δίκτυο υπηρεσιών και οργανώσεων όπως η USAID, το Freedom Forum και το PADF – συνεπώς δεν έχει καμία ανεξαρτησία.
Προφανώς αρκετές από τις καταγγελίες που κάνει για την κατάσταση των φυλακών στη Βενεζουέλα έχουν βάση.
Όπως συνήθως όμως παρουσιάζει σαν πολιτικούς κρατούμενους ακόμη και ανθρώπους που έχουν συμμετάσχει σε βίαιες, πραξικοπηματικές ενέργειες, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον Λεοπόλντο Λόπεζ.
Ίσως ο πρώτος δημοσιογράφος που υπερηφανεύεται γιατί κρατά το βιβλίο του ένας αποτυχημένος πραξικοπηματίας. Το κόμμα του Γκουαϊδό χρηματοδοτούνταν για χρόνια από το αμερικανικό Κογκρέσο μέσω του NED, του Εθνικού Ταμείου για τη Δημοκρατία, το οποίο έχει χρησιμοποιηθεί αναρίθμητες φορές για την αποσταθεροποίηση και την ανατροπή δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων σε όλο τον κόσμο.
Τέλος τις δικές μας απόψεις για τη Βενεζουέλα αλλά και για την εμμονή ορισμένων Ελλήνων πολιτικών μαζί της, μπορείτε να τις δείτε στο ντοκιμαντέρ μας Make the economy scream με μοναδικό χρηματοδότη τους θεατές του.
