Μπορεί ο Ισίδωρος Ντογιάκος να παραµένει εισαγγελέας του Αρείου Πάγου; Μπορεί να συµβολίζει και να εκφράζει τη ∆ικαιοσύνη, τις αξίες της και την ανεξαρτησία της; Ποιος νέος εισαγγελέας και παράγοντας της ∆ικαιοσύνης λέει σήµερα «θέλω να γίνω σαν τον Ντογιάκο»; Ποια έδρα δικαστηρίου και ποιοι εισαγγελείς θα κάνουν αναφορές στο κράτος δικαίου και το πώς αποδίδεται η δικαιοσύνη έχοντας ως αναφορά τον Ντογιάκο; Ποιο φρόνηµα τίνος ανθρώπου της ∆ικαιοσύνης που παλεύει µε τη διαφθορά και τους ισχυρούς του εγκλήµατος θα κρατήσει ψηλά το παράδειγµα του Ισίδωρου Ντογιάκου ως ανώτατου εισαγγελέα και θεµατοφύλακα του δικαίου; Υπάρχει φοιτητής Νοµικής που ονειρεύεται µια ∆ικαιοσύνη στα µέτρα Ντογιάκου και όταν διαβάζει για τους κανόνες της έχει στο µυαλό του την ψηλή φιγούρα του εισαγγελέα που διαπρέπει ως πρωταγωνιστής πλέον ενός σκανδάλου ενάντια στους θεσµούς;
Ο Ισίδωρος Ντογιάκος δεν έκανε ένα λάθος στην προσπάθεια απόδοσης της δικαιοσύνης ούτε διατύπωσε µια κρίση µε την οποία ίσως κάποιος διαφωνεί αλλά του αναγνωρίζεται το δικαίωµα να το κάνει.
Ο Ντογιάκος έπιασε τη ∆ικαιοσύνη από τα µαλλιά, την κακοποίησε και την εκπόρνευσε για να ικανοποιήσει τις βρόµικες ανάγκες της εξουσίας. Ούτε λάθος έκανε ούτε λανθασµένη κρίση διατύπωσε. Επραξε αυτό που θεωρούσε αναγκαίο για να υπάρχει και να διαιωνίζεται µια ∆ικαιοσύνη των γούστων του, που συναγελάζεται µε ισχυρούς και εξυπηρετεί συγκεκριµένες οµάδες και συµφέροντα.
∆εν είναι τυχαίο ότι οι πιο επιφανείς συνταγµατολόγοι και το σύνολο σχεδόν της εκπροσώπησης του νοµικού κόσµου δείχνουν µε το δάχτυλο τον Ντογιάκο ως τον δάχτυλο της εκτελεστικής εξουσίας στη ∆ικαιοσύνη. Ποτέ άλλοτε, µε εξαίρεση ίσως την περίοδο που υπηρετούσε στον Αρειο Πάγο ο χουντοεισαγγελέας Κωνσταντίνος Κόλλιας, το πρόσωπο του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου δεν συγκέντρωνε τέτοια δυσφορία και απαξίωση.
Οταν αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο των υποκλοπών οι κινήσεις τού νυν εισαγγελέα του Αρείου Πάγου έδειξαν ότι στόχος του δεν ήταν η διαλεύκανση της υπόθεσης αλλά η συγκάλυψη. Με ευθύνη του υποβαθµίστηκε η έρευνα για τις υποκλοπές σε αναζήτηση κάποιων πληµµεληµάτων, ενώ ήταν έκδηλο εξαρχής ότι πρόκειται για υπόθεση στην οποία έχουν διαπραχθεί κακουργήµατα και επιπλέον υπήρχε και το ενδεχόµενο κατασκοπείας εναντίον της χώρας.
Ο Ντογιάκος ως εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ανέλαβε προσωπικά την έρευνα όχι για τις υποκλοπές, όπως θα έπρεπε, αλλά για το πώς διέρρευσαν τα στοιχεία που τις αποκάλυψαν στην κοινή γνώµη. Σε συνάντηση που κάναµε παρουσία του δικηγόρου µου, προκειµένου να καταθέσω υπόµνηµα για την ανάγκη αναβάθµισης της εισαγγελικής έρευνας, µου είπε ότι θα προχωρούσε «µε µεγάλη ευχαρίστηση στη σύλληψή µου» αν δηµοσίευα στοιχεία που αποδείκνυαν τις υποκλοπές. Ο Ντογιάκος επιχείρησε να σταµατήσει την έρευνα της Α∆ΑΕ στους παρόχους, η οποία αποτελούσε την πιο ασφαλή ερευνητική κίνηση για να αποκαλυφθεί η αλήθεια για τις υποκλοπές. Και όταν η ανεξάρτητη αρχή προχώρησε και σε νέες έρευνες που έδεσαν την υπόθεση και επιβεβαίωσαν όσα έχει αποκαλύψει το Documento, o Ισίδωρος Ντογιάκος γνωµοδότησε ταχέως ότι η έρευνα είναι παράνοµη, πραγµατοποιώντας ευθεία και παραθεσµική παρέµβαση στη λειτουργία της Α∆ΑΕ.
Καµία στατιστική συµπτώσεων και λαθών δεν µπορεί να απαλλάξει τον Ντογιάκο για τη µετατροπή της ∆ικαιοσύνης σε εκτελεστικό βραχίονα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο γιος του Ντογιάκου εργάζεται όλως τυχαίως στο γραφείο του υπουργού της κυβέρνησης Κώστα Καραµανλή, ενώ ο ίδιος µετατρέπει προκλητικά το γραφείο του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου σε σαλονάκι του Μαξίµου.
Ο Ντογιάκος δεν µπορεί να είναι ο ανώτατος εισαγγελέας της χώρας. Οσοι δε χρησιµοποιούν το επιχείρηµα «και τι να κάνουν τα παιδιά των εισαγγελέων, να µην έχουν και αυτά µια δουλειά;» καλά θα κάνουν να πάνε στην Ευελπίδων, όπου πολλά παιδιά δικαστών και εισαγγελέων λιώνουν τα παπούτσια τους ασκώντας έντιµη δικηγορία για να βγάλουν το µεροκάµατο και δεν αντιλαµβάνονται ως δουλειά να υπηρετούν στις επιχειρήσεις του (κάθε) Βγενόπουλου ή των υπουργών.
Ο Ντογιάκος πλέον δεν είναι ένα πρόσωπο εισαγγελέα, αλλά ο βεβαρυµένος συµβολισµός της συµπόρευσης της ∆ικαιοσύνης µε πολιτικά κέντρα. ∆υστυχώς αυτό το οποίο αποκαλύπτει η περίπτωση Ντογιάκου αµαυρώνει το σύνολο των ανθρώπων της ∆ικαιοσύνης.
Το άλλο πρόσωπο των υποκλοπών που συναγωνίζεται τον Ντογιάκο σε αρνητικό συµβολισµό και κακοποίηση του θεσµικού του ρόλου είναι ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ Κωνσταντίνος Φλώρος. Ο στρατηγός Φλώρος ήταν στόχος παρακολούθησης από την ΕΥΠ πέρα από κάθε αµφιβολία. Οι συνάδελφοί του στα επιτελεία τον αποκαλούν υποτιµητικά «519c», επικαλούµενοι τον κωδικό παρακολούθησής του. Θα περίµενε κάποιος ότι ο άνθρωπος που λέει ότι εγγυάται την ασφάλεια και την εθνική ακεραιότητα θα είχε το θάρρος και την τιµή να ζητήσει εξηγήσεις για την παρακολούθησή του. Τα θεσµικά πρόσωπα της χώρας δεν είναι εχθροί της για να µπουν σε παρακολούθηση. Αν κριθούν ακατάλληλα, αποµακρύνονται. Η παρακολούθηση του αρχηγού ενοχλεί τους πάντες στο στράτευµα εκτός από τον ίδιο.
Την ώρα που ισοπεδώνονται η τιµή και η υπόληψή του και ευτελίζεται το αξίωµα του αρχηγού ο Φλώρος κάνει δηµόσιες εµφανίσεις πιστεύοντας ότι διορθώνει την κακή εικόνα του και διαφηµίζει ότι θα είναι αρχηγός για ακόµη ένα χρόνο. Ο «τουρκοφάγος» και «κοµάντο» αρχηγός, όπως διαφηµίζεται, δεν έδωσε καµία µάχη για να διατηρήσει την περηφάνια του, αλλά υπόσχεται νικηφόρες µάχες µε τους εχθρούς. Στην ανάγκη φαντάζοµαι ότι θα τους κατασκευάσει κιόλας θεωρητικά ώστε να βγει νικητής µέσα από λεκτικές διαβεβαιώσεις.
Μπορεί ο Φλώρος να είναι αρχηγός του επιτελείου και στρατηγός εν ενεργεία; Ποιον εµπνέει στο στράτευµα και πώς ένας στρατηγός που δεν είχε το ανάστηµα να ζητήσει εξηγήσεις για την αθλιότητα που έχουν υποστεί ο ίδιος και ο θεσµός παραµένει στη θέση του; Ποιο στρατιώτη και ποιον αξιωµατικό εµπνέει η στάση σκυψίµατος της µέσης που ξεδιπλώνεται µόνο όταν γράφουν οι κάµερες για να δηµιουργηθεί η ψευδής τηλεοπτική εικόνα του στρατού; Ποιος, αλήθεια, λέει «θέλω να γίνω σαν τον στρατηγό Φλώρο» και εννοεί τη συνδιαλλαγή µε την πολιτική εξουσία που δεν τον σέβεται αλλά τον χρησιµοποιεί και πιθανόν τον εκβιάζει; Ποιος θέλει να γίνει Φλώρος εννοώντας το αλισβερίσι µε όσους δεν σεβάστηκαν ούτε το σύνταγµα ούτε τα γαλόνια;
Ποιος, αλήθεια, ζηλεύει τα παράσηµα του στρατηγού Φλώρου που τοποθέτησε στο στήθος του ο Μητσοτάκης εκτιµώντας τον ως υποτακτικό «519c» και στρατηγό όχι της πατρίδας αλλά του χεριού του;
Ντογιάκος και Φλώρος αποτελούν την εικόνα και την εκπροσώπηση ενός βαθέος κράτους που λειτουργεί µε κανόνες εξυπηρέτησης συµφερόντων πέρα από αυτά που εξασφαλίζει η λειτουργία των θεσµών. ∆εν µπορούν να εκφράζουν ένα δηµοκρατικό κράτος επειδή πρωτίστως δεν έχουν το ανάστηµα και δεν νιώθουν την ανάγκη. Αυτός είναι και ο λόγος που κανένας από τους δύο δεν θα παραιτηθεί, καθώς δεν θεωρούν ότι έκαναν κάτι κακό. Μοιραία όµως θα µείνουν στην Ιστορία ως συµβολισµοί, ως σύγχρονοι Ηρόστρατοι. Θα λέµε «εισαγγελέας σαν Ντογιάκος και στρατηγός σαν Φλώρος».
