Ήταν Τρίτη 10 Νοεμβρίου του 2009. Η Αρλέτα θα έδινε μια μεγαλειώδη συναυλία στο «Παλλάς» για την επιστροφή της στον Απάνω Κόσμο ύστερα από την πρώτη σοβαρή περιπέτεια με την υγεία της. Από νωρίς πλήθος κόσμου είχε συρρεύσει στο κινηματοθέατρο για να τιμήσει όχι απλά το comeback της τραγουδοποιού και ερμηνεύτριας, αλλά στην ουσία τη νίκη της ζωής επί του θανάτου. Εκεί ήταν όλοι οι φίλοι της από τα παλιά, πολλοί απ’ τους οποίους έμελλε να «φύγουν» νωρίτερα ή λίγο μετά απ’ αυτήν, σαν τον Γιάννη Σπανό, τον παραγωγό Γιώργο Μακράκη και τον Κώστα Κωτούλα.
Ήταν όμως δίπλα της και ο Γιώργος Παπαστεφάνου, ο Βασίλης Ρακόπουλος, η Μαρίζα Κωχ, ο «γιος» της Γιώργης Χριστοδούλου, ο Δημήτρης Λέκκας, ο Λόλεκ και πολλοί – πολλοί άλλοι. Την Αρλέτα έβγαλε στη σκηνή, κρατώντας την απ’ το χέρι, ο Σλατινόπουλος, ο σωτήρας ιατρός που της άνοιξε κυριολεκτικά το κεφάλι σε συνθήκες ορεινού χειρουργείου – όπως μου είχε πει η ίδια – και τη γλίτωσε από βέβαιο θάνατο. Το χειροκρότημα ήταν ασταμάτητο. Με μια καλοκουρδισμένη μπάντα, που φλέρταρε ανοιχτά με τη τζαζ, η Αρλέτα τραγούδησε εκείνο το αξέχαστο βράδυ όλα τα μεγάλα τραγούδια της, ξεκινώντας από το «Τσάι γιασεμιού» και κλείνοντας με τον χατζιδακικό «Κεμάλ». Είχε τόση μεγάλη χαρά γι’ αυτή τη γιορτή που της γινόταν, ώστε αμέσως μετά το τέλος της συναυλίας, δεν γύρισε στα καμαρίνια για να περιμένει τα συγχαρίκια των ανθρώπων, αλλά πήγαινε εκείνη σε όλους και τους έβλεπε από κοντά. Η φωτογραφία αυτή, που πρόλαβα και τράβηξα με το τότε κινητό μου, θα μπορούσε να έχει λεζάντα τον πραγματικό διάλογο μεταξύ της Αρλέτας και της Μαρίζας Κωχ:
ΑΡΛΕΤΑ: Ήρθε η Νένα Βενετσάνου;
ΜΑΡΙΖΑ: Δεν νομίζω, δεν την είδα.
ΑΡΛΕΤΑ: Κρίμα, γιατί αν ερχόταν, θα κάναμε ένα χορευτικό οι τρεις μας απόψε!
* Σήμερα, 8 Αυγούστου, συμπληρώνονται έξι χρόνια από το φευγιό της Αρλέτας. Ακόμη καμιά φορά σαν χτυπήσει το τηλέφωνο μου μετά τη μία τη νύχτα, δεν πετάγομαι απάνω, καθώς νομίζω πως ειν’ αυτή για να μου πει με την ήρεμη φωνή της: «Κρίμα που δεν είσαι εδώ να έπαιρνα στα κρυφά μια τζούρα απ’ το τσιγάρο σου».
