Θέλει μεγάλο θράσος να μιλά ένας πολιτικός, και πολύ περισσότερο ένας πολιτικός της Δεξιάς, κουνώντας το δάχτυλο στους πολίτες αυτής της χώρας για την ανάγκη προσαρμογής στα «νέα δεδομένα».
Γιατί σε αυτήν τη χώρα δώδεκα χρόνια τώρα δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το να προσαρμοζόμαστε. Προσαρμοστήκαμε στους ελέγχους και στις εντολές των δανειστών, προσαρμοστήκαμε στα μνημόνια, προσαρμοστήκαμε ακόμη και στο γλωσσάρι τους που μετέτρεψε την τρόικα σε «θεσμούς» για να είναι πιο εύκολη η προσαρμογή μας.
Και με τα δεδομένα να είναι διαρκώς «νέα» και οφείλοντας διαρκώς να τα αποδεχόμαστε και να προσαρμοζόμαστε σε αυτά, υποστήκαμε την προσαρμογή των μισθών, την προσαρμογή των συντάξεων, την προσαρμογή της ζωή μας σε όλο και χαμηλότερα επίπεδα.
Κάπως έτσι, και με τους πανηγυρισμούς των μενουμευρωπαίων και των λοιπών χειροκροτητών του μεταρρυθμισμού των τροϊκανών, βρεθήκαμε ουραγοί της Ευρώπης και αποδεχτήκαμε την προσαρμογή μας στα νέα στάνταρ που όρισαν οι πολλαπλές ήττες, που ονομάστηκαν προσαρμογές για
να μπορούν να κρύβουν το κεφάλι τους στην άμμο όσοι επιμένουν να παραμυθιάζονται.
Με αυτές τις αλλεπάλληλες προσαρμογές προσαρμόστηκαν βίαια και η υγεία και η παιδεία και το βιοτικό μας επίπεδο και οι όποιες προοπτικές της χώρας και ενός εκάστου εξ ημών. Και με την προσαρμογή μας η φτωχοποίηση γενικεύεται για να μπορούν να προσαρμοστούν σε νέα επίπεδα και τα κέρδη των ολίγων που θησαυρίζουν με τις απευθείας αναθέσεις και τις ρυθμίσεις κατά παραγγελία, με «ονοματεπώνυμο».
Και μετά, επειδή ο κυνισμός περισσεύει, σκάνε μύτη ένας ένας με πρώτο τον ίδιο τον Μητσοτάκη οι πολιτικοί της Δεξιάς που με τη συνεπικουρία των «λίσταρχων» θεωρούν ότι ο τόπος είναι τσιφλίκι τους και εμείς τα υποζύγιά τους και μας ζητούν νέες προσαρμογές επειδή τις προηγούμενες τις έφαγαν τα πρότζεκτ που σχεδίασαν επί χάρτου και οι γιαλαντζί «επενδυτές» που επενδύουν διαρκώς στη δυνατότητά μας να τους πληρώνουμε πάλι και ξανά.
Εχοντας λοιπόν κάνει επιστήμη την παπαρολογία, συναγωνίζονται ποιος θα πει την πιο μεγάλη, με τον ένα υπουργό να δηλώνει ότι έρχεται ο χειρότερος χειμώνας μετά το 1942 και πρέπει να κάνουμε το κουμάντο μας, να ξαναπροσαρμοστούμε δηλαδή, και τον άλλο να παίρνει μέτρα ανακοινώνοντας σαν ύπατος χειριστής της κρατικής γκιλοτίνας ότι όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει.
Με άλλα λόγια, αντί να προσαρμόσουν αυτοί την πολιτική τους στις νέες συνθήκες, τιθασεύοντας τη γενικευμένη ακρίβεια και βρίσκοντας
τρόπους για την επιβίωση των χειμαζόμενων, ζητούν από τους… γάιδαρους να σηκώσουν και άλλο φορτίο για να γίνουν τα κέρδη υπερκέρδη και οι πλούσιοι πλουσιότεροι.
Τα σχοινιά όμως, όσο κι αν τα προσαρμόσεις, κάποια στιγμή σπάνε. Και τότε έρχεται η ώρα να ακουστούν οι απροσάρμοστοι.
