Ο Artistic & Festival Director του Los Angeles Greek Film Festival, γράφει στο Docville για το μέλλον της κινηματογραφικής βιομηχανίας μετά την εποχή της πανδημίας.
Η πανδηµία έπληξε τη βιοµηχανία της διασκέδασης µε την ίδια σφοδρότητα και την ίδια ανηλεή δύναµη όπως και τους υπόλοιπους τοµείς της αµερικανικής οικονοµίας. Η παραδοσιακή λειτουργία της διακόπηκε, οι παραγωγές συνεχίζονται εκ των ενόντων και µαντεύοντας ποιος είναι άραγε ο καλύτερος τρόπος να λειτουργεί. Οι προϋπολογισµοί εκτοξεύονται στον αέρα, οι σχεδιασµοί ανατρέπονται και η διανοµή γίνεται σε καινούργια βάση.
Η επιστροφή στις αίθουσες είναι αυστηρά συνδεδεµένη µε την αντιµετώπιση του κορονοϊού. Με 4.000 νεκρούς την ηµέρα στις Ηνωµένες Πολιτείες τον Ιανουάριο του 2021 –µάλιστα µε την Καλιφόρνια και τη Νέα Υόρκη πάλι στο βαθύ κόκκινο–, οι µέρες που θα ανοίξουν ξανά οι κινηµατογράφοι φαίνεται να είναι µακριά ακόµη. Εδώ έχουµε ξεχάσει πότε ήταν η τελευταία φορά που ήταν πραγµατικά ανοιχτές κάποιες κινηµατογραφικές αίθουσες. Βέβαια, καθώς κάθε πολιτεία κάνει ό,τι της καπνίσει και δεν υπάρχει µια συνολική, ορθολογική αντιµετώπιση της πανδηµίας, σε κάποιες πολιτείες έχουν παραµείνει ανοιχτές µερικές αίθουσες. Ούτε εκεί ωστόσο οι φανατικότεροι σινεφίλ µπορούν να κινήσουν κάπως το box office ούτε φυσικά κανείς αισθάνεται ασφαλής να πλησιάσει µιας και µιλάµε για πολιτείες µε φιλοτραµπικές διαθέσεις, όπου η εµφάνιση µάσκας εκλαµβάνεται µε ήττα της ελευθερίας. Αλίµονο, υπάρχουν και αρχές σε αυτό τον τόπο.
Η αλήθεια είναι ότι τίποτε δεν θα είναι ίδιο στη µετά τον κορονοϊό εποχή. Πολλές ιδέες πέφτουν στο τραπέζι, πολλά καινούργια µέτρα δοκιµάζονται, αλλά κανείς δεν είναι σίγουρος τι θα κυριαρχήσει ή έστω τι θα επιβιώσει απ’ όλα αυτά. Στο πεδίο της διανοµής, ας πούµε, πολύ σηµαντική θεωρείται η κίνηση της CEO της Warner Brothers Αν Σάρνοφ: όλες οι καινούργιες ταινίες του στούντιο θα προβάλλονται παράλληλα τόσο στις αίθουσες (όσες από αυτές είναι ανοιχτές) όσο και στη streaming πλατφόρµα HBO Max. Το «τυράκι» στην προκειµένη περίπτωση είναι ότι προσφέρει ένα πολύ ελκυστικό ποσοστό της τάξης του 60% των εσόδων στους αιθουσάρχες που θα δεχτούν να παίξουν τις ταινίες παράλληλα µε την πλατφόρµα streaming. Επίσης ανακοινώθηκε ότι αυτή η παράλληλη διακίνηση ταινιών θα ισχύσει µόνο για έναν χρόνο, αλλά κανείς δεν έχει πειστεί γι’ αυτό.
Πάντως το πείραµα της Disney µε την κυκλοφορία της «Mulan» στην πλατφόρµα της φαίνεται ότι απέτυχε, µε αποτέλεσµα το στούντιο να ανακοινώσει ότι όλες οι µεγάλες ταινίες του θα παιχτούν στους κινηµατογράφους… κάποτε, αργότερα. Το µόνο βέβαιο είναι ότι πολλά θα εξαρτηθούν από τον γρήγορο εµβολιασµό του πληθυσµού, αν και αυτό ακόµη δεν είναι σίγουρο. Οχι για το αν υπάρχουν αρκετά εµβόλια –προς το παρόν δεν υπάρχουν–, αλλά για το πόσοι τελικά είναι συνειδητοί αρνητές των εµβολίων. Ολα του γάµου δύσκολα! Κάποιες εκτιµήσεις τούς υπολογίζουν ακόµη και στο 40% του πληθυσµού. ∆ηλαδή έχουµε δρόµο µπροστά µας, µε ή χωρίς εµβόλιο.
Πάντως οι streaming τηλεοπτικές πλατφόρµες είναι εδώ και θα παραµείνουν. Εξάλλου πλέον δεν είναι µόνο πλατφόρµες στριµαρίσµατος, αλλά ένα καινούργιο συνονθύλευµα ιδιοτήτων. Ναι, στριµάρουν περιεχόµενο, από την άλλη όµως είναι και πλήρη στούντιο. Είναι και παραγωγοί και οι διακινητές του µέλλοντος. Στο τελευταίο στάδιο εξέλιξης, ο Τεντ Σαράντος του Netflix αγόρασε τον εµβληµατικό κινηµατογράφο Egyptian Theater στο Χόλιγουντ στη φηµισµένη Hollywood Boulevard. ∆ηλαδή, εκτός από πλατφόρµα, στούντιο παραγωγής, πηγή χρηµατοδότησης και διακίνησης, πλέον είναι και αιθουσάρχες! Κάτι τέτοιο απαγορευόταν διά νόµου. Τα στούντιο δεν µπορούσαν να έχουν τις δικές τους αίθουσες. Στην περίπτωση δε του Netflix τα πράγµατα ήταν λίγο πιο περίπλοκα. Αν και όλοι διαµαρτύρονταν που δεν µπορεί να προβάλει τις ταινίες του στις αίθουσες, από την άλλη δεν τις έπαιρναν γιατί δεν συµφωνούσαν µε το παράθυρο να προβάλλονται και στην πλατφόρµα και στην αίθουσα. Πλέον το Netflix µε κάποια παράλληλα βηµατάκια –παράβλεψη του νόµου– αγοράζει λίγες αλλά εµβληµατικές αίθουσες όπου θα κάνει και «φυσικές» προβολές τόσο για να µη φωνάζουν κάποιοι όσο και για να τροφοδοτήσει τη νοσταλγία (;) κάποιων στελεχών και σκηνοθετών που βλέπουν ακόµη τη µεγάλη οθόνη ως τον ιδανικό χώρο και χρόνο για να παιχτεί ιδανικά µια ταινία.
Βέβαια δεν µπορούµε να παραβλέψουµε το γεγονός ότι οι πλατφόρµες στριµαρίσµατος έχουν καταφέρει κάτι πολύ σηµαντικό: έχουν µεγαλώσει την πίτα. Ποτέ παλαιότερα δεν υπήρχαν τόσες παραγωγές, σειρές, ταινίες µυθοπλασίας, ταινίες τεκµηρίωσης, κινούµενων σχεδίων, µικρού µήκους, οι οποίες να βρίσκουν αγορές και µυθικά eyeballs. Και ναι, πολλές ταινίες βρίσκουν το κοινό τους, ενώ και το κοινό µαθαίνει να ψάχνει και να δέχεται περισσότερες ιδέες και λύσεις. Πολλοί σκηνοθέτες και άνθρωποι του κινηµατογράφου έχουν βρει σπίτι και προστασία και δουλειά και καριέρα είτε στο Netfix είτε στα Amazon Studios είτε στο Hulu είτε ακόµη και στο AMC. Η ιδέα του auteur που κάνει µόνο ταινίες για τις αίθουσες έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Θα υπάρχει µια µόνιµη επικάλυψη της µαγείας της αίθουσας και της «µαγείας» της ασηµένιας οθόνης. Μια καλή σειρά θα σου ρουφήξει ένα Σαββατοκύριακο, αλλά στο τέλος θα ψάχνεις για την επόµενη. Η ποιότητα είναι το µεγάλο ερωτηµατικό, καθώς τείνει να είναι χαµηλή ως επί το πλείστον. Από την άλλη, όλοι θυµόµαστε ότι δεν ήταν όλες οι ταινίες που κυκλοφορούσαν στις αίθουσες οι καλύτερες.
Η µαγεία του καλού κινηµατογράφου, της τεράστιας οθόνης που σε ταξιδεύει σε άλλους κόσµους, σε άλλα µέρη θα υπάρχει πάντα, αλλά τώρα όµως έχει για συντροφιά ένα «στριµαριστό» προϊόν που θα µένει µαζί µας για πάντα, θα γαργαλάει τις αισθήσεις και θα συγκινεί. Η πανδηµία ανέβασε τις στροφές της ιστορίας· πράγµατα και καταστάσεις που βλέπαµε ότι έρχονταν σε δύο µε πέντε χρόνια τελικά ήρθαν χτες. Περιµένουµε µε κοµµένη ανάσα την επόµενη βόλτα της ρόδας, να δούµε πού θα µας οδηγήσει. Πάντως οι εξελίξεις έχουν ενδιαφέρον, οµορφιά και µας κρατούν αέναη συντροφιά. Καλή θέαση λοιπόν, από όπου και να την κάνει κανείς.
