Από τις δεκαπέντε αρχές του Κινήματος Δημοκρατίας που κατέθεσε προχτές σε μέλη και φίλους ο Στέφανος Κασσελάκης, κρατάω εκείνη που φέρει το νούμερο τρία στη φανέλα και πάει ως εξής:
«Η εθνική ανεξαρτησία και η πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική γίνονται πυξίδα. Καμία υποχώρηση στο Αιγαίο και στη Κύπρο. Καμία μυστική διπλωματία. Καμία συμφωνία κάτω από το τραπέζι καμία συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο καμία αποστρατικοποίηση των νησιών μας. Προσφυγή στη Χάγη μόνο για υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ και δικαίωμά μας να επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια».
Έχει νόημα, έχει πολύ νόημα, ιδίως αν σκεφτεί κανείς ότι και η παραμικρή πινέζα που πέφτει τον τελευταίο καιρό στην ελληνική πολιτική σκηνή με το μέλλον του Αιγαίου έχει να κάνει. Μας το επιβεβαίωσαν αυτό τόσο η επίθεση Σαμαρά στον Γεραπετρίτη, όσο και η βιασύνη του νυν πρωθυπουργού να διαγράψει τον πρώην από τα κιτάπια της Νέας Δημοκρατίας. Δεν γίνεται τέτοιος καυγάς ούτε για την Προεδρία της Δημοκρατίας (προσωπικώς θα τσακωνόμουν για την Καλυψώ, αλλά εγώ είμαι γνωστό γατοκορόιδο!), ούτε για τη woke ατζέντα, ούτε για την ψυχή της παρατάξεως και λοιπά αφρόψαρα. Τέτοιος καυγάς γίνεται όταν μετακινούνται οι τεκτονικές πλάκες της υφηλίου…
Μιας και μιλάμε, όμως, για “αρχές” του Κινήματος Δημοκρατίας, θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι προ ημερών ο Κασσελάκης είχε καταθέσει πολιτικό μανιφέστο σοσιαλδημοκρατικού προσανατολισμού (δεν είπα ότι είναι καλό ή κακό, μην αρχίσετε!), απ’ όπου ξεχώρισα τρεις προτάσεις:
- Άμεση δημοσιοποίηση κάθε μεταβολής στα περιουσιακά στοιχεία υπουργών και βουλευτών.
- Ενίσχυση των μικρών, τοπικών και συνεταιριστικών τραπεζών.
- Επανακρατικοποίηση της ΔΕΗ για να υπάρχει ένας πυλώνας του δημοσίου στο χώρο της ενέργειας.
Στο τελευταίο, ο επικεφαλής του Κινήματος Δημοκρατίας συνέπεσε με τον Παύλο Πολάκη, το είχε προτείνει κι ο Σφακιανός. Και όπως το βλέπω εγώ, καλή ιδέα είναι, αφού δεν γίνεται να επιστρέψει στο κράτος όλος ο τομέας της ηλεκτρικής ενέργειας, από τη μία θα μας σουβλίσουν οι Ευρωπαίοι και από την άλλη λεφτά δεν υπάρχουν για τόσο μεγάλα εγχειρήματα. Ένας πυλώνας, ωστόσο, του δημοσίου είναι απαραίτητος, προς όφελος των μικρομεσαίων και των μη προνομιούχων. Ααααχ ΠΑΣΟΚ, ωραία χρόνια…
Ας αφήσω, όμως, το ΠΑΣΟΚ και τον αρχηγό του (Νικόλα, πες πέντε συν ένα νούμερα πληζ!) στην ευδαιμονία της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως και ας ασχοληθώ με τα του ΣΥΡΙΖΑ που χτες ξανάστησε κάλπες για πρόεδρο. Το αποτέλεσμα δικαίωσε τις στοιχηματικές εταιρείες, που είχαν για ακλόνητα φαβορί εισόδου στον δεύτερο γύρο τον Σωκράτη Φάμελλο και τον Παύλο Πολάκη. Οι δυο τους πήραν παρεάκι πάνω από 90 %, κάτι μάλλον αναμενόμενο αφού είχαν απέναντι τον σεσημασμένο γκελαδόρο Γκλέτσο και τον επιεικώς αδοκίμαστο Φαραντούρη. Του το είπα στην εκπομπή του θείου Τάκη ότι θα το πληρώσει το “σύνδρομο Χάρη Δούκα”, είχε αντίθετη άποψη, καλώς τα παιδιά, καλώς τα, τρία μηδέν…
Κι επειδή το έφερε η κουβέντα στις τηλεοπτικές εκπομπές, χτες στον Κλώσσα αναρωτήθηκα, με αφορμή το ήπιο προφίλ που σέρβιρε τελευταία ο Πολάκης, αν μπορείς να διδάξεις φρέσκα κόλπα σε έναν όχι και τόσο φρέσκο σκύλο. Όπως έδειξε η στάση του με το που ανακοινώθηκε το αποτέλεσμα των χθεσινών εσωκομματικών, αυτό το “έχουμε πρόεδρο” παρότι ο Φάμελλος δεν συγκέντρωσε την απόλυτη πλειοψηφία, ενδέχεται να υπάρχει κοινή λογική και πάνω απ’ τα τριακόσια μέτρα. “Ενδέχεται” γράφω, ξαναδιαβάστε το, αφού με τον κύριο Παύλο δεν μπορείς ποτέ να είσαι σίγουρος. Και οι προβλέψεις για τη μελλοντική συμπεριφορά του, είναι ακόμη πιο αίολες κι από τα βουντού των μετεωρολόγων…
Υ.Γ.: Να σημειώσω και κάτι ακόμη και να το κλείσω:
Συνήθως, όποιος βάζει το κεφάλι κάτω και κάνει δουλειά μυρμηγκιού, χάνει στις προτιμήσεις από τους φλάσατους και τους εξωστρεφείς. Χτες, πάντως, στις εσωκομματικές του ΣΥΡΙΖΑ, επικράτησε ο Φάμελλος!
Πηγή: newpost.gr
