Ο δημοσιογράφος και δημιουργός των ραδιοφωνικών ντοκιμαντέρ «Info-war» (105.5 Στο Κόκκινο) γράφει σχετικά με τη μάχη που καλούμαστε να δώσουμε για ενημέρωση υπέρ των αδύναμων.
Για δεκαετίες µετά την ανακάλυψή του το ραδιόφωνο ήταν συνώνυµο της εφήµερης επικοινωνίας µε το κοινό. Ό,τι λεγόταν έσβηνε ύστερα από µερικά λεπτά και µόνο οι µεγάλοι ραδιοφωνικοί σταθµοί κρατούσαν αρχείο, στο οποίο ήταν συνήθως αδύνατο να ανατρέξεις.
Στην εποχή του ίντερνετ όµως αυτό το βασικό χαρακτηριστικό του Μέσου ανατράπηκε. Πολλές εκποµπές ήταν πλέον διαθέσιµες στο κοινό για να τις ακούσει όποτε το επιθυµούσε. Σε αυτή την εποχή γεννήθηκε και το ραδιοφωνικό «Info-war» που σε λίγους µήνες θα κλείσει 15 χρόνια ζωής – σαν ένα ραδιοφωνικό ντοκιµαντέρ στο οποίο µπορείς να ανατρέξεις όσες φορές θέλεις. Αρχικά ήταν µια ιδέα που αναπτύχθηκε στα ραδιοφωνικά αφιερώµατα που έπρεπε να στέλνω ως ανταποκριτής του BBC στην Κωνσταντινούπολη, πήρε την τελική του µορφή στο ραδιόφωνο του Σκάι και σήµερα συνεχίζει στο φιλόξενο περιβάλλον του Ρ/Σ Στο Κόκκινο.
Η βασική ιδέα πατούσε στις ίδιες αρχές που καθόρισαν το σύνολο της πορείας µου στη δηµοσιογραφία: αν ο ακροατής πληροφορηθεί όσα συνέβαιναν και συµβαίνουν σε άλλες χώρες του πλανήτη, θα µπορέσει να κατανοήσει και να διαχειριστεί καλύτερα τη δική του πραγµατικότητα.
Αυτή η πληροφορία όµως είναι συχνά βαριά και δυσκολοχώνευτη, ειδικά για έναν ακροατή που µπορεί ταυτόχρονα να ασχολείται και µε κάτι άλλο. Χρειάζεται µουσική βοήθεια για να «πάει κάτω». Οπως επίσης χρειάζεται και έναν αφηγητή που θα χρησιµοποιήσει όλα τα µέσα που του προσφέρει η τέχνη του ραδιοφωνικού ντοκιµαντέρ για να διηγηθεί µια ιστορία.
Σε αυτήν τη διαδικασία µάθαµε να αφήνουµε πίσω µας την υποτιθέµενη αντικειµενικότητα – τον όρο που χρησιµοποιούν τα µεγάλα µέσα ενηµέρωσης όταν θέλουν να πουν ότι η κυρίαρχη άποψη πρέπει να είναι παρούσα σε κάθε φράση που εκστοµίζεις. Το «Info-war» ακολουθούσε για χρόνια την αρχή του µεγάλου διανοητή Χάουαρντ Ζιν ότι «δεν µπορείς να είσαι ουδέτερος µέσα σε ένα τρένο που κινείται». Εµαθε από τον πρόσφατα εκλιπόντα Ρόµπερτ Φισκ ότι ο δηµοσιογράφος οφείλει να είναι «αντικειµενικός» µόνο στο πλευρό των αδύναµων και των κατατρεγµένων.
Με αυτή την αρχή πραγµατοποιήσαµε αποστολές σε δεκάδες χώρες σε όλο τον κόσµο, φέρνοντας πίσω ιστορίες από την Κίνα και την Ιαπωνία µέχρι τη Λατινική Αµερική. Κάθε µονάδα πληροφορίας όµως απευθυνόταν στην πραγµατικότητα στο ελληνικό ακροατήριο. Ηταν ένας δούρειος ίππος που έµπαινε στο κάστρο της κυρίαρχης ελληνικής ειδησεογραφίας για να την αµφισβητήσει εκ των έσω.
Το αν τα καταφέρνουµε όλα αυτά τα χρόνια µπορούν να το κρίνουν µόνο οι ακροατές µας.
