Δεν είναι «άλλο ένα τεύχος» για τον Βελουχιώτη, δεν θελήσαμε να προσθέσουμε «άλλο ένα αφιέρωμα» για τον Άρη Βελουχιώτη στα τόσα που έχουν κυκλοφορήσει.
Καθώς πλησιάζει η επέτειος του τραγικού θανάτου του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ, επιλέξαμε να βγάλουμε τεύχος που να πατάει στο έδαφος της ιστορικής κριτικής για τα όσα μεγάλα συνέβησαν στη μακρά πενταετία 1940-45.
Ξετυλίγουμε το νήμα της ζωής ενός έξυπνου και ανήσυχου παιδιού μιας εύπορης λαμιώτικης οικογένειας. Του Θανάση Κλάρα, που προπολεμικά γνωρίζεται με τις κομμουνιστικές ιδέες και βρίσκει το νόημα της ζωής του. Στρατιώτης στην κόλαση του Καλπακίου, δημοσιογράφος, κατάδικος, εξόριστος.
Τον ξαναβρίσκουμε στην «ανιχνευτική» απόπειρα δημιουργίας αντάρτικου στη Ρούμελη. Που το οργανωτικό ταλέντο του και η θυελλώδης προσωπικότητα του εκτινάσσουν στο δεύτερο μεγαλύτερο παρτιζάνικο της Ευρώπης. Με την πολιτική και οργανωτική αιγίδα του ΚΚΕ, το οποίο πλέον αναδεικνύεται σε κεντρικό πολιτικό παράγοντα.
Θέτουμε – και πιστεύουμε πως απαντούμε – το ερώτημα πόσο άντεχε το ξέσπασμα του Βελουχιώτη μετά τη Βάρκιζα απέναντι στην πιο ολοκληρωμένη και συγκροτημένη επιλογή του ΚΚΕ για μια ομαλή εξέλιξη. Όσο κι αν αυτή ανατράπηκε από τη λυσσαλέα εκδικητικότητα των νικητών της Δεκεμβριανής σύγκρουσης. Η οποία κορυφώνεται με το κρέμασμα της κεφαλής του Άρη στο φανοστάτη των Τρικάλων.
Και στο παράρτημα ντοκουμέντων DOC.Files συνιστούμε να διαβάσετε μια άγνωστη έκθεση του Βελουχιώτη που εκτιμά: «Ούτε οι ίδιοι οι Γερμανοί δεν είναι χειρότεροι από τους Άγγλους». Και τη στρατηγική αντίληψη του Βρετανού πράκτορα Κρις Γουντχάουζ: «Δώσε στο ΕΑΜ/ΕΛΑΣ λίγο ακόμα σκοινί και στο τέλος θα κρεμαστούν από μόνοι τους».
