Υπέρ των θέσεων δανειοληπτών κόκκινων δανείων τάχθηκε η Γεωργία Αδειλίνη, ενώπιον της Ολομέλειας του Ανωτάτου Πολιτικού Δικαστηρίου, στη συζήτηση για τον τρόπο τοκισμού των τοκοχρεολυτικών δόσεων των οφειλετών προς τα funds και τις τράπεζες στο πλαίσιο του νόμου Κατσέλη.
Τέθηκε προς συζήτηση το ερώτημα που απηύθυνε το Ειρηνοδικείο Ιωαννίνων σχετικά με διχογνωμία που προέκυψε λόγω έκδοσης αλληλοσυγκρουόμενων αποφάσεων σχετικά με τον τοκισμό των τοκοχρεολυτικών δόσεων των δανειοληπτών οφειλετών προς τα funds, που έχουν καθορισθεί με αποφάσεις των Ειρηνοδικείων στο πλαίσιο του νόμου της Κατσέλη.
Η Γεωργία Αδειλίνη επεσήμανε ότι: «ο υπολογισμός του επιτοκίου πρέπει να γίνει επί της μηνιαίας δόσης και όχι επί του κεφαλαίου της οφειλής, διότι κατ’ αυτόν τον τρόπο εναρμονίζεται με τον πρωταρχικό σκοπό του ν. 3869/2010, δηλαδή την αντιμετώπιση των σοβαρών οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων στα οποία οδήγησε η υπερχρέωση των φυσικών προσώπων και την απαλλαγή των χρεών των υπερχρεωμένων δανειοληπτών, προς εξυπηρέτηση του ευρύτερου, δημόσιου συμφέροντος, σκοπού της επανάκτησης από τους τελευταίους της αγοραστικής τους δύναμης και της επανένταξής τους στην οικονομική και κοινωνική δραστηριότητα».
Συνέχισε αναφέροντας ότι: «Βασικό κριτήριο επί του οποίου εδράζεται η θέση αυτή, συνιστά η διασφάλιση της αξιοπρεπούς διαβίωσης του οφειλέτη και της οικογένειάς του, ο συνδυασμός της μεγαλύτερης κατά το δυνατόν ικανοποίησης των πιστωτών με τη βασική προστασία της προσωπικής αξιοπρέπειας και, συνακόλουθα, την εξασφάλιση και διατήρηση ενός στοιχειώδους επιπέδου διαβίωσης του οφειλέτη και των προστατευόμενων μελών της οικογένειάς του».
Τόνισε επίσης ότι: «τυχόν αντίθετη ερμηνεία, δηλαδή ο υπολογισμός του επιτοκίου επί του συνολικού κεφαλαίου οφειλής, που ορίστηκε στο πλαίσιο του άρθρου 9 παρ. 2 του ν. 3869/2010, εν είδει νέου προϊόντος δανείου με πιστούχο τον οφειλέτη, θα ήταν μεν σύμφωνη και αναμενόμενη με βάση την τραπεζική πρακτική, ως επιτρέπουσα την αποκόμιση του μέγιστου κέρδους για τον πιστωτή, θα οδηγούσε όμως εν προκειμένω στον εκ νέου εγκλωβισμό του δανειολήπτη σε υπέρογκες δόσεις, υπερβαίνουσες τις οικονομικές του δυνατότητες, καταστρατηγώντας έτσι το πνεύμα και τον σκοπό του νόμου. Θα είχε δε αρνητικές επιπτώσεις και για το τραπεζικό σύστημα, καθόσον ενώ η διασφάλιση της αξιοπρεπούς διαβίωσης του οφειλέτη και της οικογενείας του έχει, εκτός των άλλων, ως αποτέλεσμα την πληρωμή δανείων που διαφορετικά δεν επρόκειτο ποτέ να πληρωθούν λόγω αδυναμίας των οφειλετών, την αναστολή μαζικών πλειστηριασμών και τη συγκράτηση της αξίας των ακινήτων, το αντίθετο θα είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση των μη εξυπηρετούμενων δανείων, των πλειστηριασμών, και τη συνακόλουθη μείωση της αγοραστικής αξίας των ακινήτων, επί ζημία όλης της εθνικής οικονομίας, μηδέ του τραπεζικού συστήματος εξαιρουμένου, πέραν της αυτονόητης απόγνωσης των οφειλετών, της αύξησης των οικονομικών ανισοτήτων, σε βάρος των ευάλωτων νοικοκυριών και υπέρ των οικονομικά ευρώστων μετόχων των τραπεζών και των διαφόρων εταιρειών διαχείρισης απαιτήσεων από δάνεια και πιστώσεις».
Οι δανειολήπτες επεσήμαναν ότι τράπεζες και funds επιχειρούν τη μετάλλαξη του νόμου Κατσέλη κατά των δανειοληπτών, αναφέροντας ως παράδειγμα ότι για δόση των 400 ευρώ ζητούν 700 ευρώ, για δόση των 264 ευρώ ζητούν 615 ευρώ και για δάνειο των 90.000 ευρώ ζητούν 230.000 ευρώ και προσέθεσαν ότι τα funds, καθορίζουν τις μηνιαίες δόσεις αυθαίρετα.
Οι συνήγοροι των funds αρχικά αμφισβήτησαν τις ενέργειες και την πορεία της υπόθεσης, σημειώνοντας ότι κακώς στάλθηκε το προδικαστικό ερώτημα του Ειρηνοδικείου Ιωαννίνων.
Παρεμβάσεις υπέρ των δανειοληπτών έκαναν στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, οι Δικηγορικοί Σύλλογοι Αθηνών, Θεσσαλονίκης, Πειραιά, Πατρών και Ιωάννινων, δέκα Εργατικά Κέντρα, η ΕΚΠΟΙΖΩ, η Εθνική Ομοσπονδία Ενώσεων Προστασίας Πολιτών-Καταναλωτών- Δανειοληπτών και δανειολήπτες.
Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου επιφυλάχθηκε να εκδώσει την απόφασή της.
