Ενα δημοσιογραφικό άρθρο μπορεί να αφορά ζητήματα αλήθειας, ενημέρωσης, παρουσίασης συγκεκριμένων ιδεολογικών χώρων ή αποκαλύψεις σκανδάλων.
Κάθε πράξη που συμβαίνει στη δημοσιογραφία είναι πολιτική πράξη. Αυτή η πολιτική πράξη διαχέεται στην κοινωνία ως πολιτικό προϊόν, το οποίο επηρεάζει συνειδησιακά και πρακτικά τη ροπή της κοινής γνώμης προς μια κατεύθυνση. Στον κυκεώνα της ενημέρωσης, με την πληθώρα των Μέσων και την άμεση επικοινωνία των πολιτών, κάθε γνώμη αποτελεί δεδομένο στο ευρύτερο πλαίσιο των πολιτικών αποφάσεων. Παραδείγματος χάρη η άμεση, σφοδρή κριτική των πολιτών σε θεσμούς και αποφάσεις των τελευταίων εβδομάδων πίεσε την κυβέρνηση να υποχωρήσει από τις αρχικές επιδιώξεις της. Πρακτικά, αντιπολίτευση σήμερα κάνει το διαδίκτυο και όχι τα άλλα κόμματα.
Η σημερινή πολιτική κατάσταση, στο πλαίσιο της επικοινωνίας, διαμορφώνεται από το λεγόμενο «επιτελικό κράτος» της κυβέρνησης και ελάχιστους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η κυβερνητική πλειοψηφία δεν ενδιαφέρεται να αναδείξει κάποιο άλλο πολιτικό προϊόν πέραν του οικονομικού συμφέροντος. Αυτό είναι το σύνθημα που όλους τους ενώνει. Το προϊόν του ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, είναι μια αφηρημένη επικοινωνία περί Αριστεράς, που ακριβώς επειδή είναι αφηρημένη δεν ενώνει.
Στο άρμα του οικονομικού συμφέροντος της ΝΔ γρήγορα δέθηκαν όλα τα λούμπεν, trash, παρασιτικά στοιχεία που κληροδότησε το σημιτικό ΠΑΣΟΚ. Βασική μέριμνα είναι η διασπάθιση δημόσιου χρήματος και η λεηλασία της κοινωνίας προς το συμφέρον μιας μικρής υβριδικής ομάδας που πλαισιώνει τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς του. Τα πράγματα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι αποκαρδιωτικά. Το brand name ΣΥΡΙΖΑ υπονομεύτηκε από την αρχή της ανόδου του στην κυβέρνηση. Σε ανθρώπους φαινομενικά ριζοσπάστες, οι οποίοι έχαιραν εκτίμησης στις τοπικές κοινωνίες τους, δόθηκε η εντολή της αντιπολίτευσης και τη χειρίστηκαν με μια –θα έλεγε κανείς– περίεργη μετριοπάθεια. Και όσο η κοινωνία προσπαθεί να αγκιστρωθεί στη νέα πνοή που ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο απωθείται από τη μετριότητα και τη μετριοπάθεια αρκετών εξ αυτών.
Παρά την κυριαρχία της ΝΔ στην ενημέρωση, εντούτοις, υπάρχουν Μέσα που αντιπολιτεύονται, κρίνουν και αποκαλύπτουν σκάνδαλα που βαραίνουν την κυβέρνηση. Αυτή η ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αντί να χρησιμοποιήσει τις αποκαλύψεις δημιουργώντας πολιτική πράξη, υπονομεύει κάθε προσπάθεια ουσίας. Ποια πολιτική παράταξη που θέλει να ευεργετεί την κοινωνία δεν θα αναδείκνυε στο πιο υψηλό πολιτικό και νομικό επίπεδο σκάνδαλα όπως τα vouchers του Γιάννη Βρούτση, οι νέες ταυτότητες, το πόθεν έσχες του πρωθυπουργικού ζεύγους και το σπίτι του Βολταίρου, η υπόθεση Βγενόπουλου, το ΚΕΕΛΠΝΟ, η υπόθεση Novartis, η λίστα Λαγκάρντ, τα Panama Papers, το «Noor 1» και φυσικά η υπόθεση καταδίκης του Νίκου Γεωργιάδη για ασέλγεια κατά ανηλίκων που αποκάλυψαν το Documento και το Hot Doc;
Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται στην κοινωνία ως μια άψυχη λευκότητα κι αβρότητα, με μια άχρωμη και άοσμη πολιτική μεσσιανικής αναμονής. Το Documento έδωσε όπλα στην αντιπολίτευση, η οποία δεν χρησιμοποίησε ούτε ένα. Δικαίως η κοινωνία αναρωτιέται πώς θα προτείνει λύσεις ο ΣΥΡΙΖΑ για εκείνη όταν αδυνατεί να επιβάλει πολιτική στον εαυτό του. Οσο δεν αναπτύσσεται πολιτική πρόταση στον αντίποδα της αγυρτείας της ΝΔ, ο λαός θα αποστασιοποιείται από τον ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας την ήττα στις επόμενες εκλογές πανηγυρική. Ο λαός δεν ονειρεύεται τα σαλόνια της πολιτικής, αλλά πρακτικές λύσεις στα προβλήματα της καθημερινότητάς του. Πολιτικοί, επομένως, που λειτουργούν μόνο για τον μικρόκοσμό τους και την πολιτική τους ανέλιξη, όσο αδιαφορούν οι ίδιοι για το κόμμα και την κοινωνία, με άλλη τόση αδιαφορία θα τους αντιμετωπίσει ο λαός. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να οργανωθεί σε ένα ενιαίο και ουσιαστικό κόμμα. Δεν υπάρχει κοινός στόχος ανάμεσα στα στελέχη του. Ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να απαλλάξει το κόμμα του από εκείνους που επιθυμούν διακαώς να φορέσουν γραβάτα αλλά προς το παρόν δείχνουν να την έχουν καταπιεί.
Ο Ευάγγελος Κωνσταντέλος είναι διδάκτωρ Φιλοσοφίας και εικαστικός
