Το πολιτικό σύστημα Μητσοτάκη απεχθάνεται τα ανθρώπινα δικαιώματα που δεν το εξυπηρετούν, τις δημοκρατικές ελευθερίες που το αντιστρατεύονται, τις ανεξάρτητες αρχές που το ελέγχουν, τα δημόσια αγαθά που του αποστερούν ιδιωτικά κέρδη, την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης που τιμωρεί την αυθαιρεσία της εκτελεστικής του εξουσίας, την ελεύθερη πληροφόρηση που καταστρέφει την προπαγάνδα του και τις ίσες ευκαιρίες που βάζουν στο ίδιο τσουβάλι τα «δικά μας παιδιά» με τους ψυκτικούς από το Περιστέρι.
Το «επιτελικό κράτος» (ως ισχυρό brand name του Κυριάκου και με copyright της οικογένειας Μητσοτάκη) δεν είναι ούτε επιτελικό ούτε κράτος, γιατί στις δημοκρατίες τα επιτελεία επιλέγονται από τον λαό ή με αδιάβλητες και αξιοκρατικές διαδικασίες από τις ανεξάρτητες αρχές και το κράτος συγκροτείται από τους θεσμούς της δημοκρατίας.
Το σύστημα Μητσοτάκη βιάζει τη λειτουργία των θεσμών.
Γιατί το σύστημα Μητσοτάκη διαπράττει βιασμό των θεσμών της δημοκρατίας:
• Οταν διορίζει αχυράνθρωπους με μόνο προσόν την πιστή υποταγή στον «ηγεμόνα», χωρίς πτυχία ή με πλαστούς τίτλους και χωρίς καμία συνάφεια με το αντικείμενο. Και ο βιασμός της δημοκρατικής νομιμότητας γίνεται ειδεχθής όταν τροποποιεί τον νόμο εκ των υστέρων για να νομιμοποιήσει τις εκ των προτέρων επιλογές του. • Οταν παρεμποδίζει το έργο της Δικαιοσύνης στην υπόθεση Novartis και διώκει την εισαγγελέα Ελ. Τουλουπάκη, την οποία επικαλείται όταν στέλνει στο αρχείο τις υποθέσεις κάποιων κομματικών του στελεχών αλλά τη διώκει όταν συνεχίζει την έρευνα για άλλα.
• Οταν κουρελιάζει το σύνταγμα και ψηφίζει την εξομοίωση της ιδιωτικής κατάρτισης των ΙΕΚ με πτυχία ΑΕΙ διεθνούς αναγνωσιμότητας και αφήνει εκτός εισαγωγής στα πανεπιστήμια το 1/3 των περσινών εισακτέων, ενώ εγκαθιστά στα αμφιθέατρα ειδικούς αστυνομικούς.
• Οταν αφήνει το ΕΣΥ να καταρρεύσει για να ανθίσει μετ ά η επιχειρηματικότητα με ΣΔΙΤ. • Οταν τα νοσοκομεία έχουν μετατραπεί σε χώρους νοσηλείας μίας νόσου και οι ασθενείς με βαριά ή χρόνια νοσήματα πεθαίνουν αβοήθητοι.
• Οταν για να κρατάει έναν λαό σε ομηρία βγάζει αλλοπρόσαλλα διατάγματα που κοστίζουν ζωές (κυριολεκτικά και μεταφορικά) επικαλούμενο την επιτροπή των λοιμωξιολόγων, αλλά αρνείται να δώσει τα πρακτικά των συνεδριάσεών της.
• Οταν ο πρώτος που παραβιάζει τα μέτρα και μας βγάζει τη γλώσσα είναι ο ανέμελος κι ανθρώπινος εμπνευστής των απάνθρωπων μέτρων.
• Οταν η αστυνομία (!) αποφασίζει χωρίς λόγο να κλείσει την εθνική οδό για δύο 24ωρα, ενώ δεν μπορεί να αποκαταστήσει τη ρευματοδότηση επτά μέρες μετά ούτε στην Εκάλη.
• Οταν ο υπουργός Αστυνομοκρατίας, που ακόμη αναζητά τον ναζιστή Παππά, κατηγορεί την αντιπολίτευση ότι έκαψε 100 ανθρώπους στο Μάτι ενώ ένας από τους βασικούς υπεύθυνους είναι ο γραμματέας του υπουργείου του. • Οταν διορίζει παράνομα τον Λιγνάδη καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου και τον στηρίζει μέχρι που τα αναπότρεπτα «βραχιόλια» της Δικαιοσύνης τον καθιστούν άνθρωπο επικίνδυνο και παντελώς άγνωστο, όπως άγνωστοι ήταν οι Χριστοφοράκος, Φρουζής και Μαρινάκης. • Οταν αποχιονίζει το Da Capo και γράφει όλα τα κοινωνικά προβλήματα στο χιόνι.