Ολημερίς κι ολονυχτίς ασχολούνται αν το είπε ο Ηρόδοτος, ο Ηράκλειτος, ο Ηρόστρατος ή ο Ηρακλής. Θεματάρα ουάου, ή αλλέως έπιασαν τον ταύρο απ’ τα κέρατα.
Στο μεταξύ ανήκουν (;) σε έναν πολιτικό αμάλγαμα που 40 μέρες αφότου αποσχίσθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ έχει καταφέρει να [δια]πράξει τα εξής αξιοσημείωτα:
1) Έχει συγκροτήσει μιαν ετερόκλητη και ετερογενή Κοινοβουλευτική Ομάδα έκτακτης ανάγκης με 9+2 βουλευτές οι οποίοι εξελέγησαν «Υπό ξένη σημαία».
2) Παρουσιάζουν προσωπικές θέσεις -αφού συλλογικές επεξεργασίες δεν υπάρχουν- από βήματος Βουλής δίνοντας την αίσθηση μιας ξεκούρδιστης μπάντας. Με γλυκούλικη, παραπονιάρικη κριτική αλλά χωρίς τα δύσκολα «δια ταύτα». ΔΕΗ, φορολογία, κοράκια, κερδοσκοπία.
3) Βρήκαν ονομασία Νέα Αριστερά (πάνε εκείνα τα μεγαλεπήβολα «Ριζοσπαστική, Φεμινιστική») αλλά καταστατικό δεν έχουν, πρόγραμμα δεν έχουν και συνεπώς οργανώσεις δεν έχουν.
4) Οδήγησαν έναν πληγωμένο κόσμο σε αποστράτευση ή στην καλύτερη μετέτρεψαν τις ομάδες των αποσχισθέντων σε παρέες καλών αναμνήσεων. Υποτίθεται ότι διεκδικούσαν Συνέδριο… χθες. Αλλ΄ουδείς αναλαμβάνει να μετουσιώσει τις (αλληλοαναιρούμενες) θέσεις τους σε πολιτικό πρόγραμμα.
-Αγνόησαν τον βασικό κανόνα που λέει ότι σε κάθε διάσπαση όλοι οι αποχωρούντες συμφωνούν στο «Όχι» αλλά δεν μπορούν να βρουν το κοινό τους «Ναι». Και κάποια στιγμή καθένας τραβάει τον δρόμο του. Αριστερότερα ενίοτε, δεξιότερα συνηθέστερα, οίκαδε συνηθέστατα.
5) Βρίσκονται σε λειτουργική νιρβάνα. Κανά πάνελ, καμιά τηλεοπτική συνέντευξη αυτοδικαίωσης, χωρίς πολλά-πολλά και κατόπιν… πάπαλα. Άντε και το καθημερινό κυνήγι της «γκάφας του Αμερικανόφερτου» που εκπορεύεται από τον Σταν και διαχέεται στα ευήκωα ώτα των Νεοαριστερών μας. Αυτών που κορυφαίοι ταγοί τους ονομάζουν τους χθεσινούς συντρόφους τους… «Αυριανίστικο Λουμπεναριό» χωρίς κάποιος να τούς πει basta!
-Δεν ξέρω αν ήταν ιδανική η καταδρομική του Κασσελάκη «στα Ρομά της Αχαΐας» (έτσι αυτοαποκλήθηκαν οι μελαψοί συμπατριώτες μας 4ης κατηγορίας). Ξέρω όμως πως παράγει πολιτικό αποτέλεσμα κι έχει κοινωνικό αντίκτυπο. Χωρίς τα απεχθή ξύλινα λόγια και τα παγωμένα χαμόγελα. Στο top του YouTube που μονίμως καταλαμβάνεται από αθλητικά, videogames και τραγουδάκια.
Αφήστε λοιπόν τη φαντασία σας να καλπάσει. Φανταστείτε τον Ευκλείδη στον καταυλισμό τσιγγάνων σε αυθεντικούς διαλόγους Γουΐμπλεντον – Σαγέικων και νομίζω ότι θα διασκεδάσετε.
- Δεν ξέρω (;) ποιος το είπε αλλά σίγουρα ξέρω ότι, πράγματι, «Τα Πάντα Ρει». Ή πέτρα που κυλάει δεν μαλλιάζει όπως θα έλεγε και η τσιγγάνα που κατάγγειλε στον Στέφανο Κασσελάκη πως όσο κυβερνούσε ο Αλέξης Τσίπρας είχαν ιατρείο και φάρμακα.
– Η φρασούλα αυτή ίσως αξίζει όσο 10 σελίδες θεωρητικών «απολογισμών διακυβέρνησης».
ΥΓ: Τούτων δοθέντων σχηματίζεται ένα μικρό προς ώρας αλλ’ ευδιάκριτο ρεύμα αποχωρησάντων που «το ξανασκέφτονται». Πρέπει να εξεταστεί εγκαίρως τι πρέπει να γίνει. Με ανοιχτό πνεύμα και θύρες. Υπάρχει εξάλλου το «δεδικασμένο» Κουβελη, Θεοχαρόπουλου, Νεφελούδη και τόσων άλλων.
