Παραφράζοντας τον Χόρχε Λουίς Μπόρχες θα τολµήσω να υποστηρίξω ότι το να ζεις µε τρόπο που κάνει επικίνδυνη τη ζωή των άλλων επιλέγοντας µόνο ψέµατα σηµαίνει να βιώνεις τόσο την τραγωδία όσο και την κωµωδία. Ο Μπόρχες δεν είχε προφανώς καµιά σχέση µε τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά η παράφρασή του τον αποδίδει πλήρως. ∆ηµιούργησε γύρω του κινδύνους παίζοντας µε το ψέµα και ζει τη διαδοχή του δράµατος και της κωµωδίας. Οι εικόνες από το υπουργικό συµβούλιο το οποίο φωτογραφίζεται σύσσωµο να κλαίει, να οδύρεται και να αναστενάζει στην πρώτη του συνεδρίαση μετά το δυστύχημα στα Τέμπη είναι μια φωτογραφία της στιγμής από την κωμωδία (του) και την τραγωδία (μας).
Καμία προσπάθεια πολιτικής ανάλυσης του φαινομένου Μητσοτάκης –τώρα που βρίσκεται σε εξέλιξη η εκδίκηση της Ιστορίας και σύντομα και των προσώπων που τον περιβάλλουν– δεν μπορεί να αποδώσει αυτό που έχει εμφανιστεί μπροστά μας. Και ευτυχώς δεν είναι ο βασιλιάς γυμνός, αλλά ένα μάτσο κουρελιασμένα κοστούμια και γραβάτες που κάποτε εμφανίζονταν ως πολιτική κορμοστασιά του Μητσοτάκη και του «επιτελικού κράτους».
Η διακυβέρνηση Μητσοτάκη αλλά και η ηθική της υπόσταση εντοπίζονται σε μια λεπτομέρεια που είναι λογικό να χάθηκε μέσα στη φρίκη των Τεμπών. Την ημέρα του δυστυχήματος ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως πρωθυπουργός θα επισκεπτόταν το Κέντρο Τηλεδιοίκησης Σιδηροδρόμων στη Βόρεια Ελλάδα και θα έβγαζε το σχετικό λογύδριο. Οπως αποδείχτηκε από το δυστύχημα, δεν υπήρχε κανένα πραγματικό κέντρο τηλεδιοίκησης ή ασφάλειας για τα τρένα και γι’ αυτό έγινε ό,τι έγινε. Στον αντίποδα όσων ψευδών θα έλεγε ο Μητσοτάκης για το τρένο της ανάπτυξης ή της κυβέρνησης, υπήρχε ένας και μόνο σταθμάρχης, γέννημα θρέμμα απ’ ό,τι φαίνεται του πελατειακού κράτους και του ρουσφετιού, στον οποίο ο Μητσοτάκης έριξε όλες τις ευθύνες. Ούτε ηλεκτρονικά συστήματα υπήρχαν ούτε δικλίδες ασφαλείας ούτε καν πείρα. Μόνο η παλιά συνταγή του βολέματος και της αρπαχτής που βαφτίζεται τελικώς αριστεία, πατριωτισμός και ό,τι έχουν ανάγκη οι Μητσοτάκηδες.
Τι θα έλεγε λοιπόν ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο ανύπαρκτο κέντρο τηλεδιοίκησης; Θα έλεγε όσα λέει σήμερα, ότι τα τρένα δεν λειτουργούν και φταίει ο σταθμάρχης ή όλες οι κυβερνήσεις; Θα ομολογούσε ότι τα τρένα είναι επικίνδυνα; Αυτό θα έλεγε; Προφανώς και όχι. Θα έλεγε ψέματα τα οποία θα πούλαγε σαν μεγάλες αλήθειες.
Στο σύνολό της η διακυβέρνηση Μητσοτάκη, σε όλα τα επίπεδα, είναι ένα μοιραίο τρένο του οποίου η πορεία περιγράφεται με χιλιάδες ψέματα και γι’ αυτό είναι προδιαγεγραμμένη.
Θυμάστε αλήθεια εκείνο το πρώτο υπουργικό συμβούλιο του Μητσοτάκη, όπου πρόσχαροι υπουργοί που απέπνεαν αλαζονεία ξεφύλλιζαν μπροστά στις στημένες κάμερες κάτι μπλε φακέλους, που αποτελούσαν τη «βίβλο» του μητσοτακικού «επιτελικού κράτους» γραμμένη από τον προφήτη του Γιώργο Γεραπετρίτη; Οσο οι κάμερες έδειχναν τους φακέλους, στο ΦΕΚ δημοσιεύονταν η τοποθέτηση ενός σεκιουριτά στην ηγεσία της ΕΥΠ και το ξεκίνημα των υποκλοπών, η πλήρης ανάληψη του ελέγχου της από τον Μητσοτάκη καθώς και ο πλήρης έλεγχος της ΕΡΤ και του ειδησεογραφικού ΑΠΕ από ένα πρόσωπο: τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Η σκηνοθεσία αυτή επαναλήφθηκε πολλές φορές. Ο Μητσοτάκης έκανε το χειρότερο και στις κάμερες έλεγε ψέματα πότε φορώντας κοστούμι και πότε το μαγιό των παρατεταμένων του διακοπών. Ακόμη και την περίοδο του κορονοϊού μάς έκλεισε όλους στα σπίτια, αφού μας απέδωσε ευθύνη για όσα συνέβαιναν ή μπορούσαν να συμβούν, και αυτός πήγε βόλτα στην Πάρνηθα για ποδηλατάδα και μοτοκρός.
Κάθε λεπτό που περνάει αναλυτές δημοσιογράφοι και πολίτες ανακαλύπτουν την προβληματική φύση του και τον επικίνδυνο πολιτικό του ρόλο. Την Παρασκευή ο σύμβουλος έκδοσης του «Βήματος» του Βαγγέλη Μαρινάκη και πολύπειρος δημοσιογράφος Αντώνης Καρακούσης προανήγγειλε την «ολοκλήρωση του κύκλου Μητσοτάκη». Χρησιμοποίησε μάλιστα τον ιστορικό Πολύβιο για να περιγράψει το τέλος, ο οποίος έλεγε ότι «η κυβέρνηση ενός και μόνο προσώπου εκφυλίζεται σε δεσποτισμό και η αριστοκρατία σε ολιγαρχία προκαλώντας την οργή του λαού που τιμωρεί τις καταχρήσεις».
Ο Μητσοτάκης έχει εκτεθεί, έχει αποκαλυφθεί, αλλά δεν θα περιμένει στωικά το τέλος. Ο λόγος δεν είναι μόνο η λουδοβίκεια αντίληψη για τον εαυτό του και την εξουσία αλλά και ο φόβος της τιμωρίας. Αυτές οι καταχρήσεις που κατά τον Πολύβιο και τον Καρακούση τιμωρούνται από τον λαό.
Ο Μητσοτάκης έχει φτάσει στο τέλος και το φωνάζει ο ίδιος. Το φωνάζει κυρίως μέσα από την επιμονή του να χρησιμοποιεί με αγωνία αλλά άστοχα πια τα μέσα και τις μεθόδους που τον ανέδειξαν στην εξουσία. Αμέσως μετά το δυστύχημα ο Μητσοτάκης επιχείρησε να αποδώσει αρχικώς ευθύνη στον σταθμάρχη και στη συνέχεια σε όσους κυβέρνησαν. Παλιά μου τέχνη κόσκινο. Από το «μαζί τα φάγαμε» στο «όλοι φταίμε». Μόνο που τίποτε δεν είναι όπως παλιά. Ακόμη και τα μέσα ενημέρωσης που τον υπηρέτησαν νιώθουν πλέον βαρύ το φορτίο όσων έχουν συμβεί ώστε να μετατοπίσουν την ευθύνη προς την πλευρά που επιθυμεί ακολουθώντας τις ράγες της αθλιότητας. Με εξαίρεση κάποιες παλλακίδες της εξουσίας, οι υπόλοιποι αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να προστατεύουν τον εαυτό τους και όχι τον Μητσοτάκη.
Ενεργοποιήθηκαν επίσης οι δημοσκόποι. Τη μέρα που θάβαμε ακόμη νεκρούς ο Αnt1 του Θοδωρή Κυριακού, ο οποίος υπήρξε προσωπικός αερομεταφορέας του ζεύγους Μητσοτάκη με το ελικόπτερό του, δημοσίευσε δημοσκόπηση για να «αποδείξει» πως ό,τι και να γίνει, ακόμη κι αν καταστραφεί η χώρα, οι ψηφοφόροι γουστάρουν και την καταστροφή και τον Μητσοτάκη. Το πιο αισχρό στην υπόθεση, πιο αισχρό ακόμη και από την απόφαση να δημοσιευτεί δημοσκόπηση προκαλώντας το πενθούν σύμπαν, ήταν η ερώτηση που ζητούσε από τους πολίτες να απαντήσουν αν φταίει ο σταθμάρχης ή «και άλλοι παράγοντες». Οποιος πίστευε ότι φταίει η κυβέρνηση έπρεπε να απαντήσει ότι φταίνε άλλοι γενικώς για να μην απαντήσει ότι φταίει ο Μητσοτάκης ονομαστικά.
Οι πυλώνες του Μητσοτάκη και των ψεμάτων του υποχωρούν ή εκτίθενται.
Το τελευταίο προπύργιο είναι η «ντογιάκειος Δικαιοσύνη». Η Δικαιοσύνη που εκφράζεται με τις πράξεις και τις διατάξεις του εισαγγελέα του Αρειου Πάγου ανοίγει δικογραφίες, διατάσσει έρευνες, διαβεβαιώνει ότι έχει πάρει τη σκούπα και καθαρίζει επιμελώς, οδηγώντας ωστόσο τα σκουπίδια κάτω από το χαλάκι. Και για να μην υπάρχουν αμφιβολίες για τη συνεργασία Ντογιάκου – Μητσοτάκη βγαίνει ο πρωθυπουργός και δίνει έως και οδηγίες ώστε το πόρισμα της επιτροπής που ο ίδιος όρισε να μπει στη δικογραφία. Ο Ντογιάκος, αφού προσπάθησε να παρεμποδίσει την έρευνα για τις υποκλοπές, ανέλαβε τον ρόλο κλειδούχου του Μαξίμου. Αν τύχει να οδηγούμαστε στην αλήθεια για το τι έγινε στα Τέμπη, ο Ντογιάκος θα γυρίσει το κλειδί και η έρευνα θα μπει σε άλλες ράγες. Οι εισαγγελείς θα πάρουν εντολή να ψάξουν πώς έγιναν οι διαρροές.
Ο Μητσοτάκης αυτήν τη στιγμή έχει ένα ακόμη μειονέκτημα πέρα από αυτά που του δείχνουν και οι κρυφές δημοσκοπήσεις. Σε κάθε κρίση που υπήρχε την υπεράσπισή του αναλάμβαναν άλλοι. Τώρα που οι φύλαρχοι του συστήματος βαράνε υποχώρηση πρέπει να βρει τρόπο και δεν ξέρει. Επαναλαμβάνει έτσι τη γνωστή μανιέρα και κάνει τα πράγματα χειρότερα. Απολείπειν ο Θεός…
