Οι οφειλές της κυβέρνησης Μητσοτάκη σε ποικίλα συμφέροντα απομακρύνουν κάθε λύση και ναρκοθετούν την κοινωνία η οποία ασφυκτιά υπό το βάρος των προβλημάτων
Μπορεί τις τελευταίες εβδομάδες οι σύμβουλοι του πρωθυπουργού με τη χορηγία του φιλοκυβερνητικού Τύπου να καλλιέργησαν για μια ακόμη φορά ένα εξόχως προεκλογικό κλίμα υπό τον φόβο της συνεχιζόμενης δημοσκοπικής φθοράς της κυβέρνησης, όμως το «μείον» στο κυβερνητικό ταμείο είναι πλέον τόσο τρομακτικό για το Μέγαρο Μαξίμου που φαίνεται να εγκαταλείπει προσώρας τον εκλογικό «αιφνιδιασμό» που υπέφωσκε. Αντ’ αυτού, στην ατζέντα ανακάμπτουν τα σενάρια του ανασχηματισμού, ως μια απέλπιδα προσπάθεια «επανεκκίνησης» εν μέσω πλήρους ρευστότητας.
Στο κλίμα των ημερών και των νοικοκυριών που παγώνουν ανοίγοντας τους φακέλους των λογαριασμών κινείται η κυβέρνηση, καθώς η ώρα του δικού της λογαριασμού και των πεπραγμένων της ήρθε σε μια σειρά από μέτωπα.
Επιταγές (ακάλυπτης) ακρίβειας
Με τα γένια των τριών ημερών να παίρνουν τη σκυτάλη από την απουσία γραβάτας στη συνάντηση με τον Ερντογάν, η επικοινωνία παρέμεινε σε πρώτο πλάνο μετά την ανακοίνωση των μέτρων 1,1 δισ. ευρώ για 3 εκατομμύρια πολίτες της περασμένης εβδομάδας. Η επιλογή της κυβέρνησης να τα προαναγγέλλει επί έναν και πλέον μήνα είχε τα αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, καθώς τα πολυαναμενόμενα μέτρα αποδείχτηκαν γρήγορα περιορισμένης επιρροής απέναντι στην εντεινόμενη ακρίβεια, ειδικά αφού έμειναν εκτός εργαλειοθήκης επιλογές όπως η μείωση του ΦΠΑ σε τρόφιμα και άλλα αγαθά ή η ουσιαστική περικοπή του ειδικού φόρου κατανάλωσης καυσίμων.
Τους προηγούμενους μήνες η κυβέρνηση πήγε τάχιστα από την υποβάθμιση της «παροδικής» οικονομικής και ενεργειακής κρίσης στην επίκληση της δύσκολης δημοσιονομικής άσκησης, ομολογώντας επί της ουσίας την ανεπάρκειά της. «Ψίχουλα», όπως προέτρεξε μήπως και προλάβει την κριτική ο πρωθυπουργός, που πρoτού καν παρέλθουν λίγα 24ωρα εξανεμίζονται και δεν λειτουργούν ούτε ως στάχτη στα μάτια.
Κυβέρνηση και πρωθυπουργός πασχίζουν όλο το προηγούμενο διάστημα να αποσείσουν τις ευθύνες τους για την κρίση, χρεώνοντας εκτός συνόρων τα αίτια αλλά και τις λύσεις. Το ευρωπαϊκό γήπεδο πάντως όχι μόνο δεν έχει αποδειχτεί βολικό για τον πρωθυπουργό, αλλά του στέλνει και μηνύματα ανασφάλειας ενόψει των εκταμιεύσεων των δισεκατομμυρίων ευρώ του Ταμείου Ανάκαμψης. Βρυξέλλες και Ουάσινγκτον δεν φαίνονται πλέον να περιβάλλουν την κυβέρνηση με τον βαθμό εμπιστοσύνης των προηγούμενων χρόνων και σε συνδυασμό με τους φανερούς και αφανείς επιχειρηματικούς κύκλους που πόνταραν στην κυβέρνησή του με το αζημίωτο τον φέρνουν σε αδιέξοδο.
Ο λογαριασμός του αίματος
Η ρωσική εισβολή και ο πόλεμος στην Ουκρανία επισκίασαν το προηγούμενο διάστημα –πολύ βολικά για την κυβέρνηση– την οδυνηρή διαχείριση της πανδημίας. Η νέα αύξηση κρουσμάτων και η παγίωση της «κανονικότητας» των δεκάδων καθημερινών θανάτων των τελευταίων εβδομάδων πλαισιώθηκαν από την έκθεση του ΕΟΔΥ που αποκάλυψε πως 16.000 και πλέον άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους δίχως να λάβουν τη στοιχειώδη περίθαλψη. Η παράλληλη πραγματικότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη για τους θανάτους εκτός ΜΕΘ προσέκρουσε στην… πραγματική πραγματικότητα στην οποία σχεδόν δύο στους τρεις πολίτες που έχασαν τη ζωή τους βρέθηκαν επί της ουσίας μόνοι απέναντι στην πανδημία του κορονοϊού.
Η επιλογή μη ουσιαστικής ενίσχυσης του ΕΣΥ, τα ήδη προωθούμενα σχέδια παράδοσής του στα ιδιωτικά συμφέροντα και η νέα έξαρση που προδιαθέτει για ένα εξίσου επικίνδυνο επόμενο φθινόπωρο στοιχειώνουν τη διακυβέρνησή Μητσοτάκη όσο και τις ηγεσίες Κικίλια και Πλεύρη στο υπουργείο Υγείας.
Χρέη και δεσμεύσεις στους συμμάχους
Η αιφνιδιαστική συνάντηση με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και η όψιμη σύσφιξη των ελληνοτουρκικών σχέσεων δεν ήρθαν σε κενό χρόνο. Συμβαίνουν με την ουκρανική κρίση να σοβεί και το ΝΑΤΟ να σπρώχνει σε μέτωπα κατά της Ρωσίας, μετατρέποντας τον πόλεμο σε καταλύτη για σειρά ζητημάτων. Ως τέτοιο αντιμετωπίζεται και η «συνεργασία» στην ανατολική Μεσόγειο για την αμερικανική στρατιωτική μηχανή. Η «προβλέψιμη» κυβέρνηση Μητσοτάκη έσπευσε να το επιβεβαιώσει, με τις δηλώσεις από την άλλη πλευρά του Αιγαίου να προμηνύουν ένα δύσκολο μέλλον υποχωρητικότητας για την εξωτερική πολιτική, τις οποίες επιβεβαίωσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός με την αναφορά του σε επικείμενες ανακοινώσεις για την αξιοποίηση των εθνικών κοιτασμάτων φυσικού αερίου και μάλιστα «σύντομα». Οπως πολύ σύντομα έχει ήδη υποχρεωθεί να φέρει στη Βουλή προς κύρωση τα μνημόνια με τη Βόρεια Μακεδονία, με ό,τι αναταράξεις στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας αυτό συνεπάγεται.
Οι «δεσμεύσεις» που τον έφεραν να διαχειρίζεται προσωπικά την αποστολή όπλων στην Ουκρανία άνοιξαν την όρεξη στους συμμάχους, που ζήτησαν ακόμη και βαρύ και κρίσιμο για την άμυνα της χώρας οπλισμό, δημιουργώντας παράλληλα πλήθος ερωτημάτων για τον προσανατολισμό αλλά και τον συντονισμό της εξωτερικής πολιτικής. Ερωτήματα που ενδέχεται να απαντηθούν σε έναν επικείμενο ανασχηματισμό κατά τον οποίο θα αναλάβει ο ίδιος το υπουργείο Εξωτερικών.
Δεν επαρκεί το ένστικτο αυτοσυντήρησης
Τα παραπάνω συνθέτουν ένα ζοφερό ψηφιδωτό ανεπάρκειας και ασφυκτικής πίεσης εις βάρος της κυβέρνησης, την ώρα που η επιστροφή στην πόλωση και την τοξικότητα εντός συνόρων γίνεται ορατή. Οι νοσηρές στρατηγικές επιλογές, όπως η συγκάλυψη του σκανδάλου Novartis με τη «σκευωρία», δημιουργούν προστριβές ακόμη και εντός κυβέρνησης, με το ένστικτο αυτοσυντήρησης στην εξουσία να αποδεικνύεται πλέον μη επαρκές για τη διατήρηση των ισορροπιών. Αυτά θα προσπαθήσει να επιλύσει εφόσον η ιδέα της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες προ καλοκαιριού εγκαταλειφθεί, με τους δεκάδες ληξιπρόθεσμους πολιτικούς και επιχειρηματικούς «λογαριασμούς» του Κυρ. Μητσοτάκη να απειλούν ακόμη και τέτοιους σχεδιασμούς.
