Μία απόφαση σταθμό που αλλάζει άρδην τα δεδομένα σε ότι αφορά τις ενέργειες της Αστυνομίας σε ότι αφορά τις προληπτικές προσαγωγές πολιτών σε διαδηλώσεις εξέδωσε πρόσφατα το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών.
Το Δικαστήριο έκρινε ως παράνομη την προσαγωγή και παραμονή επί τρεις ώρες στην Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών πολίτη, ο οποίος ετοιμαζόταν να ασκήσει το «συνταγματικώς κατοχυρωμένο δικαίωμα του συνέρχεσθαι» και να συμμετάσχει σε προγραμματισμένη διαδήλωση το 2010, όπως μετέδωσε το dikastiko.gr.
Με την απόφασή του το Εφετείο ακύρωσε την πρωτόδικη κρίση θεωρώντας πως η παρέμβαση των αρχών «υπερέβη τα όρια των νόμιμων καθηκόντων των αστυνομικών οργάνων, περί πρόληψης αξιόποινων πράξεων και εξασφάλιση δημόσιας ειρήνης, ευταξίας και απρόσκοπτης κοινωνικής διαβίωσης των πολιτών».
Στο σκεπτικό της απόφασης του Εφετείου καταρρίπτονται οι ισχυρισμοί των αρχών πως προέβησαν στη συγκεκριμένη προσαγωγή στο πλαίσιο λήψης μέτρων για τη διασφάλιση αποφυγής επεισοδίων στη διάρκεια της διαδήλωσης που είχαν προγραμματίσει το 2010 ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και άλλες κοινωνικές ομάδες, ενάντια στα μέτρα οικονομικής λιτότητας που είχε διακηρύξει η κυβέρνηση.
Πιο αναλυτικά το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο έκρινε πως λανθασμένα ελήφθη η πρωτόδικη απόφαση, ζητώντας να «εξαφανιστεί» και ορίζοντας αποζημίωση από το Δημόσιο 1.000 ευρώ στον προσφεύγοντα πολίτη για ηθική βλάβη.
«Και τούτο διότι, αν και μεταξύ των καθηκόντων αυτών, ήτοι της πρόληψης διάπραξης εγκληματικών ενεργειών, προβλέπεται η προσαγωγή και η κράτηση ατόμων που δεν επέδειξαν, κατά τον έλεγχο, αστυνομική ταυτότητα, ώστε να εξακριβωθούν τα στοιχεία τους, όμως, η προσαγωγή και η κράτηση του εκκαλούντος, χωρίς να αμφισβητείται η επίδειξη της αστυνομικής του ταυτότητας κατά τη διάρκεια του ελέγχου, υπερέβη τα όρια των νόμιμων καθηκόντων των αστυνομικών οργάνων, περί πρόληψης αξιόποινων πράξεων και εξασφάλιση δημόσιας ειρήνης, ευταξίας και απρόσκοπτης κοινωνικής διαβίωσης των πολιτών» επισημαίνεται.
Και προστίθεται: «Η προσαγωγή και κράτηση αυτού επί τρίωρο, όπως δεν αμφισβητείται από το καθού (σ.σ. το Δημόσιο), δεν συνέτρεξε κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης ή κατά τη διάρκεια επεισοδίων, αλλά οφείλεται μόνο στην υπόνοια ότι ο εκκαλών επρόκειτο να συμμετάσχει στις ταραχές και τα επεισόδια που ακολούθησαν. Κατόπιν αυτών, πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη έφεση και να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη απόφαση».