Δεν είναι ασύνηθες να κατηγορεί η αξιωματική αντιπολίτευση την κυβέρνηση για τις πολιτικές της ούτε να καταφέρεται σε προσωπικό επίπεδο εναντίον του πρωθυπουργού, των υπουργών ή των βουλευτών της, ειδικά μάλιστα όταν μια χώρα διανύει προεκλογική περίοδο.
Πολλές φορές, μάλιστα, ειδικά στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, όπου οι κυβερνήσεις δεν… προκάνουν να συμπληρώσουν ούτε τριετία, αυτά είθισται να συμβαίνουν προτού καν ορίσουμε ημερομηνία εκλογών, αφού το πολιτικό μας σύστημα εύκολα βρίσκει αφορμές –πραγματικές ή ανύπαρκτες, σημαντικές ή ασήμαντες– για τη δημιουργία παρατεταμένου προεκλογικού κλίματος. Και συνήθως, τα κόμματα επιλέγουν ένα κεντρικό σύνθημα που φανερώνει τον στόχο τους – πέρα από το να πάρουν την εξουσία!
Στην περίπτωση της ΝΔ, πάντως, από τη δεκαετία του ’80 με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη μέχρι σήμερα με τον υιό, Κυριάκο, η κεντρική στρατηγική του κόμματος βασιζόταν κυρίως σε συνθήματα υβριστικού περιεχομένου για τον πολιτικό αντίπαλο, όχι όμως με την αναμενόμενη απήχηση στους ψηφοφόρους, αν κρίνει κανείς από το εκλογικό αποτέλεσμα τουλάχιστον…
«Κάτω η χούντα του ΠΑΣΟΚ»
Οι οπαδοί της Νέας Δημοκρατίας, επί αρχηγίας Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ήταν οι πρώτοι που φώναξαν το συγκεκριμένο σύνθημα το 1985, το οποίο βέβαια δεν ήταν απλώς ένα σύνθημα αλλά διαπερνούσε ολόκληρη την αντιπολιτευτική στρατηγική του κόμματος που υποστήριζαν. Σε όλη την προεκλογική περίοδο του ’85 η ΝΔ κατηγορούσε την τότε κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου για «μονοπώληση της ενημέρωσης», αλλά και για «δεσποτικές» και «ρεβανσιστικές» τάσεις στη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού και των κρατικών μέσων ενημέρωσης.
Το πιο χαρακτηριστικό, όμως, αν σκεφτεί κανείς τις επιπτώσεις των μνημονίων στην Ελλάδα των τελευταίων ετών, συνέβη το 1983, όταν η ΝΔ είχε αντιταχθεί στο «άρθρο 4», με το οποίο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έθετε τεράστιους περιορισμούς στο δικαίωμα των εργαζομένων στην απεργία στο δημόσιο και στους λεγόμενους Οργανισμούς «Κοινής Ωφέλειας»! Και μπορεί τότε αρχηγός στη ΝΔ να ήταν ο Ευάγγελος Αβέρωφ, αλλά και ο διάδοχός του στο κόμμα Κωνσταντίνος Μητσοτάκης υπερασπιζόταν το δικαίωμα της απεργίας στο δημόσιο (ήταν πριν κυβερνήσει, φυσικά, όταν παρέλυε η χώρα από τις απεργίες κάθε τρεις και λίγο)!
«Κάτω οι κλέφτες του ΠΑΣΟΚ»
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, χωρίς να βάζει κανείς στο τσουβάλι έναν ολόκληρο πολιτικό χώρο με όλα τα στελέχη του, η αλήθεια είναι ότι το… καλούσε η εποχή. Μιλάμε για την περίοδο που χαρακτηρίστηκε «βρόμικο ’89» και αφορούσε κυρίως το σκάνδαλο Κοσκωτά. Ο χαρακτηρισμός «κλέφτες» για τη δεύτερη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν το σύνθημα που επικράτησε σε όλες τις συγκεντρώσεις της ΝΔ και στις τρεις εκλογικές αναμετρήσεις που έγιναν από την 18η Ιουνίου 1989 μέχρι την 8η Απριλίου του 1990, οπότε εξελέγη πρωθυπουργός ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.
Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που προηγούνταν στις δημοσκοπήσεις αλλά δεν κατάφερνε να σχηματίσει κυβέρνηση λόγω εκλογικού νόμου και μη αυτοδυναμίας, για πρώτη φορά είχε στη φαρέτρα του σημαντικά όπλα κατά της κυβέρνησης, λόγω μεγάλων σκανδάλων, με πρώτο το σκάνδαλο Κοσκωτά και δευτερευόντως το σκάνδαλο του γιουγκοσλαβικού καλαμποκιού, αλλά και καταγγελίες για μίζες κυβερνητικών στελεχών από προμήθειες πολεμικού υλικού. Ηταν η περίοδος που κυριάρχησε το αίτημα της «κάθαρσης» τόσο στην κοινωνία όσο και στα πολιτικά κόμματα δεξιά και αριστερά. Γι’ αυτό και το «κάτω οι κλέφτες του ΠΑΣΟΚ», που ήταν κεντρικό σύνθημα της δεξιάς παράταξης, ενστερνίστηκαν οπαδοί και στελέχη και της Αριστεράς.
Η πρώτη εκλογική αναμέτρηση οδήγησε στην κυβέρνηση Τζαννετάκη, με τη συγκυβέρνηση της ΝΔ και του τότε ενιαίου Συνασπισμού (ΚΚΕ του Χαρίλαου Φλωράκη και ΕΑΡ του Λεωνίδα Κύρκου). Και παρότι αποφασίστηκε τον Σεπτέμβριο του 1989 να παραπεμφθούν στο Ειδικό Δικαστήριο ο πρώην πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου και τέσσερις υπουργοί του, μόλις δύο μήνες αργότερα, τον Νοέμβριο του ’89, σχηματίζεται η οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα, στην οποία συμμετείχαν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Συνασπισμός! Εκείνες τις ημέρες και για πολύ καιρό μετά είχε χαραχτεί στη συλλογική μνήμη το… αστραπιαίο πέρασμα από το «Κάτω οι κλέφτες του ΠΑΣΟΚ» στις προσφωνήσεις του τύπου «Αντρέα μου», «Κώστα μου», «Αγαπητέ Χαρίλαε»!
Τελικά, η ΝΔ του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη κατόρθωσε με… την τρίτη να σχηματίσει κυβέρνηση με οριακή πλειοψηφία τον Απρίλιο του 1990. Ο πατέρας του σημερινού αρχηγού του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, παρότι είχε στα χέρια του σημαντικά πολιτικά όπλα, όπως τα σκάνδαλα και η διαφθορά του πολιτικού αντιπάλου του, τα οποία θα μπορούσε να αξιοποιεί για χρόνια προκειμένου να πάρει τον κόσμο με το μέρος του και να κερδίζει τις εκλογές ξανά και ξανά, δεν κατόρθωσε καν να ολοκληρώσει την τετραετία. Πρωτίστως γιατί φρόντισε ο Αντώνης Σαμαράς γι’ αυτό –ο σημερινός γκάουλαϊτερ του υιού Κυριάκου– χωρίς αμφιβολία! Ωστόσο η ελπίδα της δεξιάς παράταξης ότι το «υπόδικο ΠΑΣΟΚ» θα διαλυθεί και θα μπει οριστικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας διαψεύστηκε πανηγυρικά και όχι μόνο επειδή ο Ανδρέας Παπανδρέου αθωώθηκε στο Ειδικό Δικαστήριο.
Ας μην ξεχνάμε ότι η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη είχε πρωταρχικό στόχο το «συμμάζεμα» των δημοσιονομικών μεγεθών, με τη διαφορά ότι στη διάρκεια της κυβερνητικής θητείας του, δηλαδή την τριετία 1990-93, τα ελλείμματα εκτοξεύτηκαν και το δημόσιο χρέος πήγε από το 81% το ’90 στο 111% το ’93! Εξάλλου, η μεγαλύτερη απόδειξη της νεοδημοκρατικής αποτυχίας να υποτιμήσει τον πολιτικό της αντίπαλο αλλά και την απήχησή του στον κόσμο, στη συνείδηση του οποίου είχε φαίνεται παραμείνει ζωντανό το σύνθημα της άλλης πλευράς «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά», ήταν οι εκλογές του 1993, στις οποίες επανεξελέγη το ΠΑΣΟΚ με πρόεδρο τον Ανδρέα Παπανδρέου…
Από το «αρχιερέας της διαπλοκής» στο είπαμε μια κουβέντα παραπάνω!
Παρότι έχει κερδίσει επάξια τον τίτλο του πιο… λιγομίλητου πρώην πρωθυπουργού της Ελλάδας, ο Κώστας Καραμανλής, λίγο πριν από την ήττα του στις εκλογές του 2009 και ενώ είχαν μεσολαβήσει σκάνδαλα όπως το Βατοπέδι και πληθώρα άλλων στη διάρκεια της πρωθυπουργίας του, σε μια προσπάθεια αυτοκριτικής ανασκεύασε τις καταγγελίες σε βάρος του πρώην πρωθυπουργού και προέδρου του ΠΑΣΟΚ Κώστα Σημίτη. Τον Μάιο του 2009, πριν από τις πρόωρες εκλογές του Οκτωβρίου, ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, στην πρώτη του τηλεοπτική συνέντευξη μετά το 2007, πήρε πίσω τον χαρακτηρισμό «αρχιερέας της διαπλοκής» που είχε εκστομίσει για τον Κώστα Σημίτη μερικά χρόνια πριν, όταν βρισκόταν ακόμη ο ίδιος στα έδρανα της αντιπολίτευσης. Και το έκανε ως εξής: «Οταν κάνεις συζήτηση και μάλιστα εκτός κειμένου, σε ανταλλαγή πυρών με ατάκες, μπορεί να φύγει και μια κουβέντα παραπάνω… Ποτέ δεν θα το έλεγα εν ηρεμία ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν “μη έντιμος”…». Με λίγα λόγια, αν πούμε και μια κουβέντα παραπάνω, δεν χάλασε κι ο κόσμος! Ο κόσμος δεν χάλασε, αλλά ο Καραμανλής έχασε τις εκλογές του 2009 με δεκαψήφια διαφορά από το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου!
Οι «ψεύτες και απατεώνες» του άμεμπτου Κυριάκου
Δεν χάνει ευκαιρία ο… δεινός στην αντιπολιτευτική στρατηγική του Κυριάκος Μητσοτάκης να μιλήσει για «ψεύτες» όταν θέλει να χαρακτηρίσει οποιαδήποτε πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ενώ συχνά πυκνά, και μάλιστα από τα έδρανα του κοινοβουλίου εξαπολύει προσωπική επίθεση στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Στη συζήτηση για την οικονομία μάλιστα που διεξήχθη πρόσφατα, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης απευθυνόμενος στον πρωθυπουργό τον αποκάλεσε «πολιτικό ψεύτη» και «πολιτικό απατεώνα».
Παρότι τέτοια λόγια ακούγονται «βαριά» όταν εκτοξεύονται από αρχηγούς κομμάτων για τους πολιτικούς αντιπάλους τους, δεν είναι και εντελώς ασυνήθιστα στην πολιτική μας ιστορία. Τώρα, βέβαια, είναι απορίας άξιο ή μάλλον θέμα στρατηγικής (λέμε κι εμείς καμιά κουβέντα, να περάσει η ώρα!) να μιλά για «ψεύτες και απατεώνες» ο πρόεδρος της ΝΔ σήμερα, την ώρα που μετράμε μέρες για να βγούμε από τα μνημόνια, ενώ δεν το έκανε για παράδειγμα πριν από τρία χρόνια, όταν συνυπέγραφε το κόμμα του και ψήφιζε και ο ίδιος το τρίτο μνημόνιο!
Από την άλλη πλευρά, πώς να το κάνουμε; Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί. Με υψηλόβαθμα πολιτικά στελέχη του κόμματος –μεταξύ των οποίων ο πρώην αρχηγός της ΝΔ και πρώην πρωθυπουργός της χώρας Αντώνης Σαμαράς– να περιλαμβάνονται στη δικογραφία για το τεράστιο σκάνδαλο της Novartis, με τις offshore της συζύγου τού… Καίσαρα, δηλαδή του σημερινού προέδρου Κυριάκου Μητσοτάκη, Μαρέβας Γκραμπόφσκι, το όνομα της οποίας φιγουράρει και στα περιβόητα Paradise Papers, με τα θαλασσοδάνεια για τον «Κήρυκα» των Χανίων και τις σχέσεις στοργής με τον Μιχάλη Χριστοφοράκο, αν μη τι άλλο, το «ψεύτες και απατεώνες» από κεντρικό σύνθημα στην πολιτική ατζέντα της ΝΔ κινδυνεύει να μετατραπεί σε ανέκδοτο! Και επειδή επί προεδρίας Μητσοτάκη πατρός –ουδεμία σύγκριση βεβαίως με τον υιό– παρότι το… τραβούσαν και η εποχή και τα γεγονότα, την κατάληξη δεν τη λες και «γκραν σουξέ», ίσως καλό θα ήταν κάποτε το πάθημα να γίνει μάθημα!
