Βρισκόμαστε δυστυχώς αντιμέτωποι με το δεύτερο κύμα της πανδημίας, που από τον καθημερινό τριψήφιο αριθμό κρουσμάτων φαίνεται ότι θα είναι πιο επικίνδυνο από το πρώτο.
Η δύσκολη αυτή κατάσταση δείχνει πλέον ότι ξεφεύγει από τον έλεγχο της κυβέρνησης –στην ουσία δεν τον είχε ποτέ– και οφείλεται κατά πολύ στις αποσπασματικές κινήσεις της, στην έλλειψη σχεδίου και συγχρόνως την επιλογή της να αφήσει αθωράκιστο το δημόσιο σύστημα υγείας. Θυμόμαστε καλά ότι στο πρώτο κύμα όλο το βάρος σήκωσε η δημόσια υγεία –που απαξίωνε πάντα η ΝΔ– και τότε ακούγαμε από τα χείλη των κυβερνητικών τα προκλητικά ευχολόγια για τους ήρωες γιατρούς και νοσηλευτές και τα υποκριτικά χειροκροτήματα από τα μπαλκόνια, αλλά στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι σήμερα δεν έκαναν τίποτε για να ενισχύσουν τα νοσοκομεία της χώρας και να τα θωρακίσουν μαζί με την υγεία όλου του προσωπικού που εργάζεται σε αυτά αλλά και των ασθενών.
Αρχικά η διαχείριση εξαντλήθηκε σε οριζόντια μέτρα με κλείσιμο όλων μας στα σπίτια και με αναστολή λειτουργίας σχεδόν όλων των δραστηριοτήτων εκτός από λίγες απαραίτητες εξαιρέσεις. Τότε η καλή έκβαση της κατάστασης, αποτέλεσμα της υπεύθυνης συμπεριφοράς όλων των πολιτών, επιχειρήθηκε και εν μέρει ερμηνεύτηκε ως καλή διαχείριση από την άριστη κυβέρνηση, ειδικά από τον πρωθυπουργό. Μόνο άγαλμα δεν έκαναν στον πρωθυπουργό να το βλέπουμε μαζί με τα απανωτά σποτάκια που έπαιζαν τα χρυσοπληρωμένα κανάλια. Ακόμη και αυτή η συμπεριφορά των πολιτών χρησιμοποιήθηκε για να αποδοθεί στην τρομερή εμπιστοσύνη που δείχνουν στην κυβέρνηση.
Τότε μιλούσαν για ατομική ευθύνη, το αφήγημα ήταν έτοιμο. Αν κάτι δεν πήγαινε καλά, θα έφταιγαν οι πολίτες γιατί είναι ανεύθυνοι. Στη σημερινή κατάσταση για να αποποιηθούν τις ευθύνες που έχουν ως πολιτεία έχουν στοχοποιήσει όλη την κοινωνία, ειδικότερα τους νέους, αφού επιστράτευσαν ακόμη και το φιλότιμό μας. Με αυτό θα ασχοληθώ ειδικότερα γιατί το θεωρώ άδικο, απαράδεκτο και ρατσιστικό. Είναι όμως η ίδια τακτική που χρησιμοποιούν πάντα προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος που έχουν τη δεδομένη περίοδο. Θυμάμαι τη θλιβερή περίοδο 2010-14, όταν για να υλοποιήσουν τα αντικοινωνικά τους σχέδια στοχοποιούσαν επαγγελματικές ομάδες και επένδυαν στον κοινωνικό αυτοματισμό. Εβρισκαν τον στόχο και με τη βοήθεια πάντα των ΜΜΕ κατάφερναν να δημιουργούν μια επίπλαστη εικόνα.
Ας θυμηθούμε, για να μην ξεχνάμε: έκλεισαν την ΕΡΤ αφού την είχαν παραμελήσει, την κατέκριναν ως μη αντικειμενική και ότι εντέλει δεν επιτελεί τον στόχο της. Οσα ακολούθησαν είναι γνωστά, όπως και το σημερινό τερατούργημα, που μόνο γέλιο προκαλεί σε όσους ελάχιστους τη βλέπουν. Εστειλαν σε διαθεσιμότητα-απόλυση 2.500 εκπαιδευτικούς αφού είχαν αναλωθεί μια χρονιά να τους παρουσιάζουν ως τεμπέληδες, αμόρφωτους, ανεπαρκείς και ότι ούτε λίγο ούτε πολύ έκαναν ζημιά στην εκπαίδευση. Στοχοποίησαν σχεδόν όλο τον δημόσιο τομέα, μας έκαναν αναλύσεις από τα δελτία ειδήσεων για το πόσο υπέρογκος είναι ο αριθμός των δημόσιων υπαλλήλων, πόσο στοιχίζει στον φορολογούμενο και τελικά πόσο ευθύνεται για το κόψιμο της σύνταξης του ηλικιωμένου.
Αλλά επειδή πολλά πια ανεχόμαστε, για να δούμε τι έκανε –ή καλύτερα τι δεν έκανε– η κυβέρνηση όλο αυτό το διάστημα για να θωρακίσει τη χώρα μας στο δεύτερο κύμα που ήξεραν ότι θα έρθει.
Φρόντισε να γίνουν προσλήψεις σε γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό, αγοράστηκαν μοριακοί αναλυτές και τεστ;
Φρόντισε να ταξιδεύουν οι νέοι –τους οποίους κατηγορεί– ασφαλείς με τα πλοία, στα οποία έδωσε πληρότητα 85% αλλά αυτά ταξιδεύουν με 150%;
• Φρόντισε να γίνουν τεστ σε όλους τους πολίτες μετά τις διακοπές και προτού επιστρέψουν στην εργασία τους;
• Φρόντισε να διανείμει σε όλους δωρεάν μάσκες αντί να βάζει πρόστιμα για να πουλήσει πυγμή και τσαμπουκά;
• Είχε σχέδιο για το άνοιγμα των συνόρων και τον τουρισμό;
Θα μπορούσα να γράψω πολλά, αλλά σταματώ εδώ λέγοντας απλώς ότι μια επικίνδυνη κυβέρνηση δεν δικαιούται να κουνά το δάχτυλο σε έναν λαό που έχει επιδείξει τρομερή συλλογική και ατομική ευθύνη και αλληλεγγύη για τον διπλανό. Είναι απαράδεκτο να βάζει τους νέους απέναντι στους γονείς και τους παππούδες τους. Είναι ντροπή γιατί θυμάμαι καλά ότι την υπευθυνότητα που έδειξαν οι νέοι στο πρώτο κύμα δεν την έδειξαν τα κυβερνητικά στελέχη, τα οποία άλλα έκαναν εμπρός και άλλα πίσω από τις κάμερες. Είναι πρόκληση να επιλέγει η κυβέρνηση να ενοχοποιήσει μια ολόκληρη κοινωνία.
Ενα υπαρκτό σοβαρό ζήτημα δεν αντιμετωπίζεται με αποποίηση ευθυνών και στοχοποίηση. Δεν είναι όλα ίδια και η σοβαρότητα είναι αναγκαία. Μια υπεύθυνη κυβέρνηση κανονικά θα έπρεπε να εργάζεται βάσει σχεδίου και όχι βλέποντας και κάνοντας. Ο κόσμος καταλαβαίνει και πολύ σύντομα θα τους κουνά και αυτός το δάχτυλο.
