Η καλοφτιαγμένη τηλεοπτική σειρά «The bear» είναι μια γενναιόδωρη ματιά πάνω στον κόσμο των ιδιόρρυθμων σεφ και των… βρώμικων!
Είναι αντικείμενο έρευνας να κατανοήσουμε τους λόγους που οι ταινίες και οι σειρές που διαδραματίζονται στα στενά πλαίσια μιας κουζίνας, καταφέρνουν να συγκινήσουν τόσους πολλούς θεατές. Από τo αριστουργηματικό «Big night» του Στάνλεϊ Τούτσι και την «Γιορτή της Μπαμπέτ» μέχρι το animation «Ρατατούης» και το «Μενού» με τον Ρέιφ Φάινς (που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες στις ελληνικές αίθουσες) η λίστα είναι ατελείωτη, ενώ τα τελευταία χρόνια έχουν βγει περισσότερες από 10 ταινίες και σειρές που σχετίζονται έμμεσα ή άμεσα με την προσωπική ιστορία κάποιου σεφ. Ένας από αυτούς είναι και ο ιταλικής καταγωγής Κάρμεν ή Κάρμι (Τζέρεμι Άλεν Γουάιτ) κεντρικός χαρακτήρας της τηλεοπτικής σειράς «The bear» της Disney+. Πρόκειται για ένα 30άρη σεφ που βρέθηκε από μικρή ηλικία στην κορυφή των πιο ταλαντούχων μάγειρων της γκουρμέ κουζίνας και υπέγραφε τα μενού top εστιατορίων των ΗΠΑ. Μέχρι που κάποια τερτίπια της μοίρας τον οδήγησαν πίσω στην γενέτειρα του και στο ταπεινό φαστφουντάδικο της οικογένειας.
Όπως και σε κάθε φιλμ που σχετίζεται με τη γαστρονομία, έτσι και εδώ το κύριο χαρακτηριστικό είναι οι τρομερές εντάσεις μεταξύ των μαγείρων και η στρατιωτική πειθαρχία που επιβάλλει ο αδιαφιλονίκητος άρχοντας της κουζίνας. Το «yes chef» που συχνά ακούγεται πάνω από τα κατσαρολικά βρίσκεται σε πλήρη εναρμόνιση με το «yes sir» που έχουμε συνηθίσει στις πολεμικές ή κατασκοπικές περιπέτειες. Πάντως στο «The bear» ο Κάρμι δεν είναι ο προβλέψιμος «δικτάτορας-σεφ» τύπου Gordon Ramsey, με τα εξευτελιστικά σχόλια και την οριακά κακοποιητική συμπεριφορά. Μοιάζει περισσότερο με έναν απόκληρο που έχει χάσει τον προσανατολισμό του κι επιχειρεί το νέο ξεκίνημα στην καριέρα και τη ζωή του, αναλαμβάνοντας το οικογενειακό σαντουιτσάδικο που κληρονόμησε από τον αδελφό του ο οποίος αυτοκτόνησε. Το ξεκίνημα της αρχής είναι τόσο δυνατό που δεν γίνεται να το ξεχάσετε. Σε ένα νυχτερινό πλάνο μιας άδειας από ζωής πόλης ο ήρωας πλησιάζει αργά ένα κλουβί. Η κάμερα-drone καταγράφει τις κινήσεις του νεαρού άντρα με το πυρετώδες βλέμμα που ανοίγει διστακτικά το κλουβί και ύστερα αποχωρεί. Σιγά-σιγά προβάλλει μέσα από το σκοτάδι η μορφή μιας αρκούδας, ο βρυχηθμός της οποίας σπάει τη νεκρική σιωπή. Από την επόμενη κιόλας σκηνή, κι ενώ ακόμα αναρωτιέσαι το νόημα της εισαγωγής, αρχίζει το θρίλερ της κουζίνας: η επίπονη αγορά των κατάλληλων προμηθειών, η διαδικασία κατάρτισης του μενού, οι κατανομές των αρμοδιοτήτων, τα απρόσμενα συμβάντα (όπως στην περίπτωση της συνέντευξης της μαγείρισσας με το δυνατό βιογραφικό που έχει τους δικούς της προσωπικούς λόγους για να δουλέψει στο παρακμιακό μαγαζί του Κάρμι), οι αγωνιώδεις ώρες μέχρι το άνοιγμα της πόρτας, είναι μερικές μόνο από τις συνθήκες λειτουργίας του συνοικιακού φαστφουντάδικου.
Η σειρά του Κρίστοφερ Στόρερ είναι γυρισμένη με καθαρά βιντεοκλιπίστικη αισθητική που πάντως ούτε κουράζει ούτε γίνεται μονότονη. Η ταχύτητα πέφτει όταν ο ρυθμός γίνεται πιο δραματικός, οι κορυφώσεις των ανταγωνισμών και των συγκρούσεων των μαγείρων στην κουζίνα κολλάνε τέλεια πάνω από τα τηγάνια που πιτσιλάνε λάδι, η τελετουργία της μαγειρικής δίνεται με την δέουσα προσοχή και την ανάλογη μεγαλοπρέπεια. Όμως το βασικό θέμα της σειράς είναι η συντροφικότητα και η αυθεντικότητα. Στοιχεία που βρίσκονται πέρα από τα περίτεχνα και απολαυστικά (όπως τουλάχιστον μοιάζουν) πιάτα του μικρού ιταλικού φαστφουντάδικου του Σικάγο. Είναι η απλόχερη και αφτιασίδωτη ανθρωπιά με την οποία σφυρηλατείται η ιστορία του μποέμ ήρωα και των underdog συντρόφων- συνοδοιπόρων του σε ένα χώρο ταπεινό και γήινο. Η σχέση τους δεν γίνεται ποτέ διδακτική ή ψεύτικη. Όπως ακριβώς συμβαίνει και με την σειρά στο σύνολο της.
Info:
Ο πρώτος κύκλος της σειράς «The bear» του FX προβάλλεται από την Disney+ ενώ έχει ξεκινήσει η προετοιμασία για τον δεύτερο κύκλο.
