Εκλογές. Φτάσανε και πάνω κάτω καθένας και καθεμιά έχει αποφασίσει τι θα ρίξει την Κυριακή στην κάλπη. Φυσικά για να γίνει αυτό πρέπει να πάμε στις κάλπες. Είναι το ελάχιστο δείγμα υπευθυνότητας του πολίτη που δεν αρέσκεται μόνο να γκρινιάζει στο φατσοβιβλίο.
Η Ελπίδα – αυτή που συνήθως πεθαίνει τελευταία – ήταν πάντα ζητούμενο και τώρα έχει γίνει και στοιχείο μέτρησης στις δημοσκοπήσεις.
Η αποτύπωση, στην δημοσκόπηση της Alco για το Open, για την ελπίδα είναι ενδεικτική. Και οι «ζαίοι» ψηφοφόροι, και οι νεοδημοκράτες την έχουν μεν αλλά όχι σε ψηλά ποσοστά δε.
Η Ελπίδα έχει πάει διακοπές. Κάπου την έχουμε σε μια άκρη του κεφαλιού μας αλλά την έχουμε «χάσει» αφού η πραγματικότητα μας έχει κάνει κυνικά ρεαλιστές (άλλους λιγότερο και άλλους περισσότερο).
«Είσαι η ελπίδα μας πήδα μας-πήδα μας» λέει το τραγουδάκι και άντε να το βγάλεις από το μυαλό μεγάλου μέρους του εκλογικού σώματος που σε κάθε εκλογική διαδικασία ψάχνει αφορμή να πάρει τη ρεβάνς από τους προηγούμενους.
Πάμε να ψηφίσουμε λοιπόν, ό,τι έχει αποφασίσει ο καθένας αλλά η ελπίδα φαίνεται έχει πάει για μπάνια και το «πήδα» μας, με ό,τι μορφή του δίνει ένας έκαστος εξ ημών οδηγεί στην επιλογή ψηφοδελτίου.
Πώς θα ξαναβρούμε την Ελπίδα; Δύσκολη ερώτηση με ακόμη πιο δύσκολη απάντηση. Αυτά είναι πολύ προσωπικά θέματα.
Πολιτικά αν το ψάξουμε; Τι να πω ; Είναι …προσωπικό θέμα και κινδυνεύουμε να γίνουμε σαν τον Κυριάκο και την μείωση της φορολογίας και την ανάπτυξη.
Καλή ψήφο!
