Η παιδεία είναι ένα από τα πιο σημαντικά κοινωνικά αγαθά και θα έπρεπε να είναι αυτονόητο ότι η εκάστοτε κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να την παρέχει δωρεάν και ισότιμα σε όλους τους πολίτες. Από την αρχή της ανάληψης της εξουσίας από τη ΝΔ παρατηρήσαμε πολύ ξεκάθαρα να ξεδιπλώνεται ένα ακραίο νεοφιλελεύθερο μοντέλο που προτάσσει τις περικοπές, την ιδιωτικοποίηση σε όλους τους τομείς, τις ανισότητες, τη δήθεν αριστεία και καινοτομία, την εμμονική και άχρηστη αξιολόγηση και την προσπάθεια μετατροπής όλων των σχολικών και πανεπιστημιακών μονάδων εκπαίδευσης σε επιχειρήσεις με μάνατζερ και χορηγούς.
Από τα πολλά αντιπαιδαγωγικά που έχουν νομοθετήσει θα ξεχωρίσω κάποια, όπως ότι με απόφαση του συλλόγου διδασκόντων μπορούν να καθορίζονται κριτήρια βάσει των οποίων κατανέμονται οι μαθητές σε τμήματα, όπως η ποσοτική αναλογία μαθητών/τριών ή οι ειδικότερες μαθησιακές ανάγκες των μαθητών/ τριών, ότι η αυτονομία της σχολικής μονάδας παρουσιάζεται ως καινοτομία, οδηγώντας στην εξεύρεση πόρων οπουδήποτε, ότι μιλούν για αναβάθμιση και εκσυγχρονισμό του εκπαιδευτικού συστήματος και προτάσσουν την εισαγωγή της τεχνολογίας στην εκπαιδευτική διαδικασία ενώ πολλά σχολεία –ειδικότερα της επαγγελματικής εκπαίδευσης– στερούνται ακόμη και των πιο στοιχειωδών υλικών και εργαλείων.
Βέβαια να μην ξεχάσουμε την άλλη διαχρονική εμμονή τους να καταργήσουν την κοινωνιολογία, τα καλλιτεχνικά, το νέο πρόγραμμα ιστορίας, γιατί έχουν αλλεργία σε οτιδήποτε μπορεί να ενεργοποιήσει το μυαλό και την κριτική σκέψη.
Σήμερα ετοιμάζουν μια άλλη καινοτομία. Σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας δίνουν τη δυνατότητα στους φοιτητές να επιλέξουν το σύγγραμμα που επιθυμούν σε έντυπη ή ηλεκτρονική μορφή. Στην πραγματικότητα επιχειρείται να μπει τέλος στη δωρεάν διανομή πανεπιστημιακών συγγραμμάτων στους φοιτητές των ελληνικών πανεπιστημίων, κάτι που άπτεται απολύτως της αγοραίας νοοτροπίας της ΝΔ και της άποψης που έχει για την εκπαίδευση.
Αυτό που ισχύει και θα έπρεπε να είναι αυτονόητο για κάθε κυβέρνηση είναι ότι η δωρεάν διανομή των συγγραμμάτων στα πανεπιστημιακά ιδρύματα αποτελεί κοινωνικό δικαίωμα και η αντικατάσταση του βιβλίου με το ηλεκτρονικό σύγγραμμα είναι το λιγότερο αντιπαιδαγωγική. Επιπλέον, ότι το ηλεκτρονικό βιβλίο είναι προσθετικό και ενισχυτικό στη μάθηση και την εκπαιδευτική διαδικασία και δεν μπορεί να αντικαταστήσει τα επιστημονικά βιβλία. Βέβαια όλα αυτά είναι θέμα προτεραιοτήτων και πολιτικών επιλογών.
Αυτό όμως που προκαλεί είναι η ακαμψία και μια στάση απολυτότητας σε όλα. Εχουμε να κάνουμε με μια υπουργό Παιδείας που δεν θέλει να ακούει, που κλείνει αυτιά και μάτια. Τρανταχτά παραδείγματα οι ενδοσχολικές εξετάσεις με την τράπεζα θεμάτων και η άρνηση αναστολής ή έστω μείωσης της ύλης, κάτι που σχεδόν επιβάλλει την αποτυχία –ενώ σε μαθήματα κατεύθυνσης ανακοινώνεται ακόμη και αύξηση της ύλης–, το δίκαιο αίτημα των νεοδιόριστων μετά την υπηρέτηση τουλάχιστον ενός έτους στην περιοχή διορισμού τους να θεμελιώνουν δικαίωμα μετάθεσης και απόσπασης. Ζητήματα που εκτός από αντιπαιδαγωγικά είναι και άδικα και κοινωνικά ανάλγητα, σε μια εποχή που μαστίζει η ακρίβεια. Σε αυτό το σημείο να θυμηθούμε τις πομπώδεις εξαγγελίες για το voucher των 200 ευρώ σε εκπαιδευτικούς για τεχνολογικό εξοπλισμό που ακόμη περιμένουμε.
Αυτό που συντελείται στη χώρα μας είναι ότι απεμπολούνται κοινωνικά δικαιώματα όπως η εκπαίδευση με προσχηματικές δηλώσεις για δήθεν αναβάθμιση και καινοτομία, οι μαθητές πιέζονται και εξουθενώνονται και οι εκπαιδευτικοί φορτώνονται με ανούσια πράγματα που δεν προσθέτουν τίποτε ουσιαστικό στην εκπαιδευτική διαδικασία, ενώ οι εκπαιδευτικές δομές από χώροι μάθησης μετατρέπονται σε πολυχώρους για εξεύρεση πόρων.
Η παιδεία, όμως, δεν αντιμετωπίζεται με όρους αγοράς αλλά με πρωταρχικό κριτήριο την αγάπη στην ολόπλευρη και ισότιμη μάθηση.
Η Ευαγγελία Μανιτσούδη είναι εκπαιδευτικός
