Αριστεία είναι να σέβεσαι τους διπλανούς σου, τη γειτονιά που ζεις, την πόλη που μεγάλωσες, τη χώρα σου, τους ανθρώπους που μοιράζεσαι την καθημερινότητά σου, τη δουλειά σου.
Αριστεία είναι ό,τι κάνεις να το κάνεις με συναίσθηση ευθύνης και χωρίς ιδιοτέλεια. Αριστεία είναι να αλλάζεις τα πιστεύω σου επειδή η εποχή ή τα χρόνια στην πλάτη σου σε φόρτωσαν με πολύτιμη γνώση και όχι επειδή σε συμφέρει κι επειδή θα ανέβεις ταχύτερα τα κοινωνικά σκαλοπάτια.
Αριστεία είναι να σέβεσαι τις απόψεις των άλλων ακόμη κι αν δεν συμφωνείς μαζί τους, να βοηθάς τους αδύνατους κι όσους το έχουν ανάγκη, να δίνεις χώρο στους νέους ανθρώπους, να αγαπάς με πάθος και να αποσύρεσαι διακριτικά όταν οι συνθήκες το απαιτούν.
Αριστεία είναι να ενημερώνεσαι γιατί έτσι γίνεσαι υπεύθυνος πολίτης και έτσι λειτουργούν οι Δημοκρατίες.
Αριστεία είναι να μην εκμεταλλεύεσαι τη δύναμη που σου προσδίδει η θέση που κατέχεις, το επίθετο που φέρεις ή το μέγεθος του πορτοφολιού σου.
Αριστεία είναι να αγαπάς τα ζώα, τη φύση και το περιβάλλον.
Αριστεία είναι να μην καπηλεύεσαι τα εθνικά σύμβολα, να λες αλήθειες ακόμη κι αν είναι δυσάρεστες, να υπερασπίζεσαι τις απόψεις σου, να γνωρίζεις τα όριά σου, τις δυνατότητες τα θετικά και αρνητικά σου σημεία.
Αριστεία είναι να μην ακκίζεσαι, να διαθέτεις την πολύτιμη αίσθηση ότι διάγουμε εν κοινωνία.
Αριστεία είναι να είσαι τρυφερός εκεί που χρειάζεται και αποφασιστικός όταν πρέπει. Να γνωρίζεις τι θέλεις, να έχεις στόχους, να προσπαθείς και να ξαναπροσπαθείς να τους πετύχεις κι όταν δεν το καταφέρνεις να νοιώθεις γεμάτος από την προσπάθεια.
Αριστεία είναι ο στόχος κι όχι το αποτέλεσμα. Το όραμα κι όχι η επιδίωξη και τα όνειρα των νέων παιδιών.
Αριστεία είναι να φοράς ζώνη και κράνος όταν οδηγείς, να τηρείς τους νόμους ακόμη κι όταν δεν σε αρέσουν.
Αριστεία είναι όλα τα παραπάνω κι άλλα τόσα.
Αυτονόητα πράγματα θα μου πείτε. Όχι και τόσο στις εποχές που ζούμε. Στις εποχές που μπορεί να έχεις οδηγήσει στη χρεοκοπία μια χώρα και έναν ολόκληρο λαό αλλά να θεωρείς τον εαυτό σου φύλακα Άγγελο των αρίστων.
