Η απεργία που έχουν προκηρύξει για την ερχόμενη Τετάρτη οι εργαζόμενες στα νοσοκομεία της Βρετανίας έχει προκαλέσει ταραχή στην κυβέρνηση των Τόριδων, η οποία παραμένει ανυποχώρητη στις θέσεις της σχετικά με την αύξηση της αμοιβής τους σε επίπεδα που θα «ισοφαρίζουν» τον πληθωρισμό.
Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις προειδοποιούν ότι θα ακολουθήσουν και άλλες απεργίες τον Ιανουάριο, ενώ με όλο και περισσότερα νοσοκομεία και εργαζομένους να λαμβάνουν μέρος, οι οργανώσεις αναφέρουν ότι είναι αναπόφευκτο ότι θα επηρεαστεί η υγεία πολλών ασθενών.
«Προτρέπουμε τα σωματεία να είναι λογικά»
Ο Όλιβερ Ντάουντεν, καγκελάριος του Δουκάτου του Λάνκαστερ (που εκτελεί χρέη αντιπροέδρου της κυβέρνησης), είπε σε συνέντευξη στο BBC ότι «η κυβέρνηση είναι λογική» και κάλεσε τα σωματεία να επιδείξουν ανάλογη στάση. Προσέθεσε ότι η κυβέρνηση δεν είναι προετοιμασμένη να δώσει αυξήσεις μεγαλύτερες από τις συστάσεις του ανεξάρτητου σώματος γνωμοδότησης και να ρισκάρει να αυξήσει περαιτέρω τον πληθωρισμό. «Θα ήταν ανεύθυνο να επιτρέψουμε οι αμοιβές του δημόσιου τομέα και ο πληθωρισμός να ξεφύγουν από κάθε έλεγχο», υπογράμμισε ο Ντάουντεν.
Από την πλευρά του, ο υπουργός Υγείας Στιβ Μπάρκλεϊ, κάλεσε τα συνδικάτα να επανδρώσουν επαρκώς τα ασθενοφόρα τη μέρα της απεργίας, ώστε να μην κινδυνέψουν ασθενείς. Τα συνδικάτα έχουν σημειώσει ότι κάθε περιστατικό στο οποίο απειλείται η ζωή του ασθενούς θα φροντιστεί όπως κάθε άλλη μέρα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ναυαρχίδες των Συντηρητικών στη Βρετανία, Times και Daily Telegraph, στα σημερινά τους πρωτοσέλιδα έχουν πηχυαίους, καταστροφολογικούς, τίτλους, όπου τα συνδικάτα καλούνται να αποτρέψουν το χάος σε αεροδρόμια και νοσοκομεία…
Η πλευρά των σωματείων
Η Σάρα Γκρέιαμ, επικεφαλής της ένωσης Unite που ενώνει 1,2 εκατομμύρια εργαζόμενους σε τομείς από οικοδομή μέχρι τη μεταποίηση και τις μεταφορές, αναφέρει στη Daily Mirror ότι η κυβέρνηση και ο υπουργός Υγείας θα φέρει την όποια ευθύνη για τα βάσανα των ασθενών. Τα σωματεία έχουν υπογραμμίσει ότι η κυβέρνηση έχει τη δύναμη να σταματήσει τις απεργίες, αρκεί να δείξει πρόθεση να συνομιλήσει για τις αυξήσεις που ζητούν.
Από την πλευρά του, ο επικεφαλής της Συνομοσπονδίας του NHS, Μάθιου Τέιλορ, είπε στο BBC ότι δεν βλέπει πώς θα προχωρήσουν οι διαπραγματεύσεις, αφού «η κυβέρνηση είναι πρόθυμη να διαπραγματευτεί για οποιοδήποτε άλλο ζήτημα εκτός από εκείνο που θέλουν τα σωματεία, δηλαδή οι αμοιβές». Κάλεσε ωστόσο και τις δυο πλευρές, κυβέρνηση και συνδικάτα, να είναι ρεαλιστές και να «αναγνωρίσουν ότι μια απεργία σε καιρό χειμερινής κρίσης δημιουργεί κίνδυνο και αυξάνει την πίεση». Τους κάλεσε επίσης να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Σκωτίας, όπου έγινε καλύτερη προσφορά στους νοσοκομειακούς, ώστε να λυθεί το αδιέξοδο.
Το νομικό καθεστώς των απεργιών
Ορισμένοι συντηρητικοί κύκλοι στη Βρετανία αρνούνται και το ίδιο το δικαίωμα στην απεργία των εργαζομένων. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι στο γραπτό δίκαιο του Ηνωμένου Βασιλείου δεν προβλέπει δικαίωμα στην απεργία. Στον αντίποδα, νομικοί κύκλοι επικαλούνται το Άρθρο 11 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΣΔΑ), το οποίο προβλέπει την ελευθερία στην ειρηνική συνάθροιση, καθώς και την ελευθερία στη δημιουργία σωματείων για την προστασία των συμφερόντων των πολιτών. Το δικαίωμα αυτό μπορεί να περιοριστεί από το νόμο, στο μέτρο όμως που δεν προσβάλλονται οι αξίες μιας δημοκρατικής κοινωνίας.
Οι εργατικές δράσεις, συμπεριλαμβανομένης της απεργίας, είναι νόμιμες και προστατεύονται εάν ακολουθούν τους κανόνες που ορίζονται στον νόμο περί συνδικάτων και εργασιακών σχέσεων του 1992 , ο οποίος θα πρέπει να ερμηνεύεται σύμφωνα με το Άρθρο 11 της ΕΣΔΑ. Οι κανόνες για νόμιμη συνδικαλιστική δράση περιλαμβάνουν την απαίτηση της ψηφοφορίας των μελών των συνδικαλιστικών οργανώσεων πριν από οποιαδήποτε δράση, και την κοινοποίηση τόσο του αποτελέσματος της ψηφοφορίας όσο και της εργατικής δράσης σε εύλογο χρονικό διάστημα στους εργοδότες.
Ο νόμος προστατεύει τους εργαζομένους που διαμαρτύρονται ειρηνικά, επικοινωνούν ή πείθουν τους ανθρώπους να απέχουν από την εργασία μέσα ή κοντά στον χώρο εργασίας τους, με την επιφύλαξη ορισμένων ορίων, όπως περιορισμούς στον αριθμό των πικετοφοριών. Ο νόμος δεν επιτρέπει στους εργαζόμενους να «αναγκάζονται» να εργαστούν με δικαστική απόφαση. Οποιαδήποτε βία, εκφοβισμός ή βλάβη σε πρόσωπα ή περιουσίες δεν προστατεύεται επίσης.
Ο νόμος του 1992 εφαρμόζεται σε όλη την Αγγλία, την Ουαλία και τη Σκωτία και εν μέρει στη Βόρεια Ιρλανδία. Ο νόμος είχε σκοπό να καθορίσει και να διέπει τον ρόλο των συνδικαλιστικών οργανώσεων, συμπεριλαμβανομένων των συλλογικών διαπραγματεύσεων (δηλαδή της διαπραγμάτευσης των όρων απασχόλησης από μια ομάδα εργαζομένων) και της εργατικής δράσης.