Τελείως διαφορετική από αυτήν που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα θα είναι η αγορά εργασίας μετά την πανδημία.
Ειδικά στην Ελλάδα το σκηνικό θα είναι περισσότερο επιβαρυμένο καθώς η κυβέρνηση Μητσοτάκη βρήκε την ευκαιρία να περάσει διατάξεις που ούτε η τρόικα στα χειρότερά της δεν τόλμησε να προτείνει.
Οι ανισότητες στην αγορά εργασίας θα οξυνθούν καθώς οι ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού, εποχικοί εργαζόμενοι, ανειδίκευτοι, μακροχρόνια άνεργοι, μπαίνουν στον μύλο της αναδιάρθρωσης που ετοιμάζουν ο Κυριάκος και η παρέα των «αρίστων» που τον συμβουλεύει.
Η ανασφάλεια και ο φόβος κυριαρχούν στους περισσότερους χώρους εργασίας, πολύ περισσότερο σήμερα που οι εργαζόμενοι αναμένουν την επικράτηση πιο ευέλικτων προγραμμάτων εργασίας και ενός υβριδικού μοντέλου που θα συνδυάζει την απομακρυσμένη εργασία με την εργασία στο γραφείο.
Με τις νομοθετικές διατάξεις που ήδη έχουν περάσει από τη Βουλή και με αυτές που έχει ανακοινώσει ότι θα φέρει στο μέλλον ο υπουργός Εργασίας καταρρακώνεται το ηθικό των εργαζομένων, των ελεύθερων επαγγελματιών, ακόμη και των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, και βλέπουν με τρόμο το μέλλον.
Και αυτό γιατί ενώ η κυβέρνηση υπερηφανεύεται ότι έχει πάρει όλα τα δυνατά μέτρα για την προστασία της οικονομίας, τα νούμερα του προϋπολογισμού του επόμενου έτους την προδίδουν, καθώς δείχνουν ότι μέσα σε έναν χρόνο θα χαθούν 21 δισ. ευρώ από το ΑΕΠ της χώρας.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αφήνει το εργατικό δυναμικό της χώρας έρμαιο των ορέξεων της αγοράς και των μεγαλοεπιχειρηματιών φίλων της.
Η εργασία στην Ελλάδα του 2020 και της κυβέρνησης Μητσοτάκη υποβιβάζεται σε επίπεδο δουλοπαροικίας.
Ούτε ο Μίλτον Φρίντμαν δεν είχε φανταστεί το επίπεδο στο οποίο μπορεί να υποβιβάσει τους εργαζόμενους ενός κράτους μια εκλεγμένη κυβέρνηση.
