Στην προσπάθειά του να βγει από το κάδρο των ευθυνών για τους λογαριασμούς που μας τσουρουφλίζουν ο Κυριάκος Μητσοτάκης τούς αποκάλεσε «λογαριασμούς Πούτιν», σε μια απόπειρα να μας πείσει ότι για όλα φταίει ο πόλεμος και ότι ο ίδιος δεν θα μπορούσε να έχει κάνει κάτι διαφορετικό. Τον περασμένο Νοέμβριο όμως δεν υπήρχε πόλεμος! Αλλά οι λογαριασμοί για το ηλεκτρικό ρεύμα είχαν αρχίσει να τραβούν την ανηφόρα, ενώ ακόμη και φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ είχαν αρχίσει να επισημαίνουν ότι λόγω ρήτρας αναπροσαρμογής τα πράγματα θα γίνονταν χειρότερα και ο χειμώνας θα ήταν ιδιαίτερα σκληρός. Μετά βέβαια ήρθε και η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και όλα έγιναν τρισχειρότερα.
Η ρήτρα αναπροσαρμογής λοιπόν δεν είναι ρήτρα… Πούτιν αλλά ρήτρα Μητσοτάκη και αυτό δεν παραγράφεται, ανεξαρτήτως των λεκτικών σχημάτων που θα χρησιμοποιήσουν οι λογογράφοι του πρωθυπουργού. Οπως και το Χρηματιστήριο Ενέργειας είναι «χρηματιστήριο» Μητσοτάκη και Σκρέκα και Γεωργιάδη και Γεραπετρίτη και όχι του Πούτιν, του Λαβρόφ και όποιου άλλου Ρώσου έχει ένα βουνό ευθύνες αλλά όχι αυτές.
Και επειδή όποιος δεν θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει, ακόμη δεν έχει φορολογηθεί ούτε 1 ευρώ από τα υπερκέρδη των παρόχων της ενέργειας, που κυριολεκτικά θησαύρισαν βάζοντας το χέρι στην τσέπη μας. Ακόμη χειρότερα, έχουν πολλαπλασιαστεί οι κυβερνητικοί παράγοντες και τα προσκείμενα στη γαλάζια διακυβέρνηση ΜΜΕ που όλο και συχνότερα «ξεχνούν» τη λέξη υπερκέρδη προτιμώντας να χρησιμοποιούν τη λιγότερο επιβαρυμένη «υπερέσοδα»!
Αλλά και γι’ αυτά τα… υπερέσοδα η κυβέρνηση έχει μεριμνήσει ώστε να μη βγουν πάρα πολλά, γιατί ανησυχεί μήπως πονέσουν οι ιδιώτες πάροχοι. Ετσι, η εντολή προς τη Ρυθμιστική Αρχή «Ελέγχου» να ελέγξει πόσα ακριβώς είναι αυτά που ΘΑ φορολογηθούν έγινε με τρόπο που να μειώνει υπερβολικά τα προς φορολόγηση. Γιατί λαμβάνονται υπόψη «εκπτώσεις» που τάχα έχουν ήδη κάνει οι πάροχοι, γιατί οι εταιρείες δεν διαχωρίζουν λογιστικά, όπως κανονικά θα έπρεπε, την παραγωγή από την εμπορία, γιατί οι οικονομικές καταστάσεις περιλαμβάνουν και διάφορες άλλες δαπάνες, όπως οι αποσβέσεις επενδύσεων, και επομένως δεν δίνουν την εικόνα της πραγματικής κερδοφορίας των εταιρειών.
«Ελεγχος» δηλαδή με προκαθορισμένο το τελικό αποτέλεσμα, κομμένος και ραμμένος στα μέτρα των παρόχων. Κάπως έτσι λοιπόν με τις κυβερνητικές λαθροχειρίες τα πάνω από 2 δισ. υπερκέρδη, όπως εκτιμούν οι εμπειρογνώμονες, ψαλιδίζονται περισσότερο από 50% και αυτό το κάτι λιγότερο του 1 δισ. που απομένει θα περιοριστεί κατά τις κυβερνητικές επιθυμίες με τη… βοήθεια που ήδη –χωρίς να το αντιληφθούμε!– μας έδωσαν οι πάροχοι ώστε τελικά να μείνουν κάτι λίγα εκατομμυριάκια προς φορολόγηση για τα μάτια του κόσμου.
Αλλά αυτή ακριβώς είναι η ουσία της πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας και του Κυρ. Μητσοτάκη προσωπικά. Να πληρώνουν οι πολλοί για να θησαυρίζουν οι λίγοι.
