«Κυρίως να αποφεύγεις να ορμάς στο κρέας, να μην πέφτεις στα φαγητά σαν κακομαθημένη. Να πιάνεις την τροφή με την άκρη των δαχτύλων και να μασάς την κάθε μπουκιά σιωπηλά χωρίς να μπουκώνεσαι!».
Το να πέφτει κανείς με τα μούτρα στο φαΐ είναι λόγος κοινωνικού σχολιασμού διότι δείχνει ταπεινή καταγωγή και έλλειψη παιδείας, όπως συμβουλεύει η εταίρα Κρωβύλη την κόρη της Κόριννα την παραμονή του συμποσίου που σηματοδοτεί την είσοδό της στον κόσμο. Αυτή είναι μία από τις ιστορίες που αφηγείται η Ζαν Ροκ-Τεσόν στο πρώτο βιβλίο της με τίτλο «Μικρά αθηναϊκά χρονικά» (Εκδόσεις Αιώρα, μτφρ. Μαρία Παπαδήμα, Μαρίνα Λεοντάρη). Η γεννημένη στο Αλγέρι συγγραφέας έκανε κλασικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Ρουέν και αφού εργάστηκε για δέκα χρόνια ως καθηγήτρια γαλλικών, λατινικών και ελληνικών εγκατέλειψε τη Νορμανδία και εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα, όπου δίδαξε στο Γαλλικό Ινστιτούτο και στη συνέχεια αφιερώθηκε στη μετάφραση.
Στο βιβλίο της φωτίζει την καθημερινότητα των αρχαίων Ελλήνων. Πώς ζούσαν με τις οικογένειές τους, πώς ερωτεύονταν, πώς τσακώνονταν, πού έκρυβαν τα χρήματά τους για να μην τα χάσουν, πώς δρούσαν οι κάθε λογής απατεώνες, πώς έκαναν τα λουτρά τους, τι έτρωγαν, πώς ήταν η καθημερινότητα στα γυμναστήρια, πού έπιναν το καλύτερο κρασί και πώς επιβίωσαν στον λοιμό. Το μεγαλύτερο μέρος λαμβάνει χώρα στην κλασική εποχή και η συγγραφέας αντλεί υλικό από έργα ειδικών, ιστορικών και ανθρωπολόγων.
Μέσα από στοιχεία που συγκέντρωσε από κείμενα του Αριστοτέλη, του Λυσία, του Αριστοφάνη, του Πλάτωνα, του Ιπποκράτη, του Ξενοφώντα και άλλων (θα ήταν πολύ χρήσιμο κάτω από κάθε ιστορία να υπήρχε ημερομηνία) μας πληροφορεί ότι ο Περικλής είχε σχέσεις με τη νύφη του, η φαλάκρα θεωρούνταν δείγμα λαγνείας και ασυδοσίας, οι ιχθυοπώλες ήταν οι μεγαλύτεροι απατεώνες μετά τους τοκογλύφους και ότι οι Αθηναίοι τρελαίνονταν για λάχανα και ραπανάκια. Ευχάριστο και ευσύνοπτο ανάγνωσμα που αναδεικνύει πικάντικες πτυχές της καθημερινότητας των αρχαίων η οποία σε πολλά σημεία θυμίζει τη δική μας.
