Ο ιστορικός και ομότιμος καθηγητής Νεότερης Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Αντώνης Λιάκος απάντησε στην προσωπική του σελίδα στη συντονισμένη επίθεση που δέχτηκε μέσα από το liberal.gr από την Αγγελική Κώττη και τον Δημήτρη Καμπουράκη.
Οι δύο δημοσιογράφοι τον «εγκάλεσαν» γιατί σε εκδήλωση για τα 50 χρόνια του υπουργείου Πολιτισμού αντί να χαρακτηρίσει τη χούντα φασιστική, την ταξινόμησε στα καθεστώτα αυταρχικού εκμοντερνισμού. Οι δύο δημοσιογράφοι, βλέποντας σαν κόκκινο πανί την ιδιότητα του ιστορικού ως μέλους του ΣΥΡΙΖΑ, πλειοδοτούν σε αντιφασισμό και η μεν κ. Κώττη αναρωτιέται «Και τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ για όλα αυτά; Αισθάνονται άνετα με τέτοιες απόψεις; Δικαιώνεται ο αντιδικτατορικός αγώνας; Τι;», ο δε κ. Καμπουράκης καταλήγει: «Αλίμονο στον τόπο μας αν ο ερευνητής κι ο επιστήμονας (ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων) φοβάται να κάνει μια βαθύτερη ερευνητική βουτιά στο πεδίο του, επειδή αναγκαστικά θα προσπεράσει στερεοτυπικές και απλοϊκές περιγραφές, οπότε θα ελλοχεύει ο κίνδυνος να του καταλογίσουν υποδόρια άρνηση των κοινά αποδεκτών εννοιών, σαν της χούντας ας πούμε. Ψυχραιμία παιδιά». Το ίδιο φανταζόμαστε και για τον δημοσιογράφο, κ. Καμπουράκη. Αλίμονο στον τόπο μας αν ο δημοσιογράφος (ακόμη και αυτός που εργάζεται σε καλοπετσωμένο μέσο ενημέρωσης) φοβάται να κάνει μια βαθύτερη ερευνητική βουτιά. Ή μήπως όχι;
Αναλυτικά η απάντηση του Αντώνη Λιάκου:
Το Liberal και η κ. Αγγελική Κώττη προσπαθούν να δημιουργήσουν σκάνδαλο με την ομιλία μου στην εκδήλωση για τα 50 χρόνια του Υπουργείου Πολιτισμού.
Με εγκαλούν ότι αντί να χαρακτηρίσω τη χούντα φασιστική, την ταξινόμησα στα καθεστώτα αυταρχικού εκμοντερνισμού. Να ξεκαθαρίσουμε δυο πράγματα: το πρώτο είναι ότι άλλο να λές σε μια διαδήλωση ή να γράφεις σε μια προκήρυξη εναντίον της χούντας «κάτω ο φασισμός» και άλλο να κάνεις μια ιστορική εκτίμηση στην οποία πρέπει να είναι κανείς ακριβής. Τα φασιστικά καθεστώτα είχαν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά τα οποία δεν χαρακτήριζαν τις μεταπολεμικές χούντες όπως της Ελλάδας, της Τουρκίας και τις λατινοαμερικάνικες. Τούτες δεν προήλθαν και δεν βασίζονταν σε μαζικά φασιστικά κινήματα όπως τα καθεστώτα του Μουσολίνι και του Χίτλερ, που κι αυτα ειχαν διαφορές μεταξύ τους. Είχαν άλλα πρότυπα κράτους και ο ναζισμός ήταν θεσμοθετημένος αντισημιτισμός και ρατσισμός. Οι μεταπολεμικές δικτατορίες ανήκαν σε μια κατηγορία αυταρχικού εκμοντερνισμού – όπως τον αντιλαμβάνονταν οι δικτάτορες και οι ηγέτες των επιχειρήσεων που συνεργάζονταν μαζί τους για την φιλελευθεροποίηση της οικονομίας αλλά όχι για τον εκδημοκρατισμό του κράτους και της κοινωνίας. Δεν εξωραΐζει λοιπόν κανείς κατ’ ελάχιστον τη δικτατορία των συνταματαρχών αν πει ότι δεν ανήκει στον τύπο των φασιστικών δικτατοριών παρά τις διώξεις, τα βασανιστήρια και τις δολοφονίες αντιπάλων της. Αλλωστε οι όροι «αντιδραστικός μοντερνισμός» ή «αυταρχικός εκσυγχρονισμός» είναι καθιερωμένοι ιστορικά. Στα πλαίσια αυτά η χούντα ίδρυσε το Υπουργείο Πολιτισμού, ένα θεσμό που, ας σημειωθεί, δεν κατάργησε η δημοκρατία, αλλά παραμένει επί 50 χρόνια και έως σήμερα. Δυστυχώς στην δημοσιογράφο και την εφημερίδα της περισσεύει ο αναδρομικός ο λαϊκισμός και η ψεύτικη αγανάκτηση. Το χαμηλό επίπεδο ιστορικής εγγραμματοσύνης της δημοσιογράφου δεν τη βοηθάει να κατανοεί όσα ακούει, από ποιους τα ακούει και σε ποιο πλαίσιο. Της έχει μείνει το σύνδρομο της καταγγελίας και του φανατισμού από άλλες εποχές.
ΥΓ.: Από το φυτώριο του Liberal δεν μπορούσε να λείπει ο κ. Καμπουράκης. Να του πω ότι ποτέ δεν έχω χαρακτηρίσει την τωρινή κυβέρνηση με όσα ισχυρίζεται; Ως δημοσιογράφος θα ’πρεπε να διαβάζει τι γραφουν αυτοί που κατηγορεί. Η στοιχειώδης δεοντολογία βέβαια είναι εξωτικό φυτό στον χώρο αυτόν.
