Εδώ που τα λέμε, τον Διαματάρη άγαλμα πρέπει να τον κάνουν οι Ελληνες. Με μπρούντζινη επιγραφή στη βάση του για να αντέχει στον χρόνο: «Ο άριστος των αρίστων».
Με τον δείκτη του ενός χεριού να δείχνει προς τη μεριά του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος του έδωσε την ευκαιρία να έχει μια λαμπρή αν και σύντομη τροχιά στον αστερισμό της αριστείας. Και με τον μέσο του άλλου χεριού να σημαδεύει προκλητικά τα μαλακά μέρη όσων κατάπιαν αμάσητη τη δεξιά και μητσοτακική προπαγάνδα περί κράτους δικαίου, αρίστων και ηθικής. Και δεν κατάλαβαν εγκαίρως ότι ο Μητσοτάκης λατρεύει πρώτο και πάνω απ’ όλα το ελαφρά πειραγμένο μότο του Λουδοβίκου: το κράτος είμαι εγώ και οι φίλοι μου. Αντε και οι φίλοι των φίλων μου και η Μαρέβα. Οχι κατ’ ανάγκη μ’ αυτήν τη σειρά.
Διότι τι εστί Διαματάρης; Ένας ψεύτης, θα πείτε. Με κάποιες σχεδόν γραφικές πινελιές απατεώνα, διότι θέλει μερικά καντάρια απατεωνιά για να εμφανίζεσαι ως μεταπτυχιακός όχι ό,τι κι ό,τι αλλά του Columbia. Ενας επιχειρηματίας, επίσης, θιασώτης του αμερικανικού ονείρου, που δεν παρατά τα CEO μεγαλεία του κι ας λέει ό,τι θέλει ο νόμος της ψωροκώσταινας. Ενας εκδότης ομογενειακής εφημερίδας, επίσης, που κυνήγησε τον Τσίπρα από την πρώτη μέχρι την τελευταία μέρα. Ενας υφυπουργός που επιλέγει για συνεργάτες πρόσωπα με εμπλοκή στο κοινό ποινικό δίκαιο. Και τέλος, το πιο σημαντικό, ένας φίλος της οικογένειας, της δυναστείας, της φαμίλιας Μητσοτάκη. Που επιβεβαιώνει τη γνωστή στους παροικούντες την παραπολιτική των Αθηνών ρήση του γεννήτορος: «Όποιος μας στηρίζει δεν χάνεται!».
Δεν χάθηκε λοιπόν ούτε αυτός. Την πρόσκλησή του στο μεγάλο φαγοπότι την έλαβε και την αποδέχτηκε με πατριωτικό ενθουσιασμό. Αλλά άδικα πήγαν τελικά ο κόπος και τα πέτσινα βιογραφικά. Τον πλάκωσαν κι αυτόν και τον προστάτη του τα χαστούκια της δημοσιότητας και μας άφησε χρόνους. Πικραμένος γιατί δέχτηκε προσωπικές επιθέσεις! Ετσι μας ξεφούρνισε. Κι αν βγαίνουν πολλά συμπεράσματα από τη σύντομη δόξα του, βγαίνουν ακόμη περισσότερα από την κουτρουβάλα του. Πρώτον, διότι μια συγγνώμη δεν καταδέχτηκε να πει. Δεύτερον, διότι μέχρι να σκάσουν τα μεγαλεία για τους ποινικούς συνεργάτες που επέλεξε, ο Κυριάκος τον κάλυπτε και τον στήριζε. Και τρίτον, γιατί όταν πήρε την άγουσα για τα αποδυτήρια διέπραξε διαρροή το Μαξίμου: «Ο πρωθυπουργός δεν κάνει εκπτώσεις σε θέματα ηθικής!». Οχτώ λέξεις, μάθημα πολιτικής εντιμότητας και ειλικρίνειας.
Θέλετε κι ένα τελευταίο διαματάρειο δίδαγμα; Μερικά πράγματα δεν γίνεται να κρυφτούν κάτω από το κόκκινο χαλί που καθημερινά στρώνουν οι βαρόνοι των ΜΜΕ για τον Κυριάκο. Υπάρχει και το Documento. Και κάποιοι άλλοι. Και το διαδίκτυο. Ευτυχώς…
