Νέα σκληρή επίθεση με βαριές κουβέντες από τον Ευάγγελο Αντώναρο κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Διαβάστε την ανάρτηση του κυρίου Αντώναρου:
Ο Κυριακος Μητσοτάκης με τη σημερινη ομιλία του στη Θεσσαλονίκη απέδειξε ότι ειναι ικανός για όλα. Και κυρίως ότι καθε φορά που κάνει δημόσια παρεμβαση ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΓΙΝΕΤΑΙ χειρότερος από τη προηγούμενη. Αδιανόητο κι όμως δυνατό από έναν άνθρωπο που βρεθηκε τυχαία στην προεδρία της Νεας Δημοκρατίας. Ονειρεύεται θεαματική νίκη και ισχυρή πλειοψηφία ωστε να γίνει πρωθυπουργός και να πετύχει τον στόχο του — που δεν μας λέει βεβαια ξεκαθαρα ποιος είναι.
Μας λέει όμως ξεκάθαρα ορισμένα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα: Πρώτα πρώτα ότι δεν τον ενδιαφέρουν στην ουσία οι πολλοί, ούτε φυσικά η κοινωνία. Το ενδιαφέρον του εστιάζεται στους επιχειρηματίες, δηλαδη σε αυτούς που επλήγησαν από την κρίση λιγότερο από τον μέσο άνθρωπο. Δεν το λέει βεβαια ευθέως, αλλά αφήνει να το καταλάβουν όσοι ξέρουν και ν ακούνε και να διαβάζουν.
Κυρίως γιατι αποφευγει να αναφερθει στους συνταξιούχους, στους μακροχρόνια ανεργους, στους χαμηλομισθους, στους υποαπασχολούμενους, στους πολύτεκνους, στις μονογονεικές οικογένειες. Ολοι αυτοί θα ηταν καλύτερα να μην υπάρχουν στο σχεδιαομό του Μητσοτάκη. Του είνσι απλά βαρίδια.
Και μετα μιλάει για παροχολογια μπερδευοντας την ως ορο με τις παροχές. Παροχολογία είναι να ταζεις παροχές χωρίς τελικά να τις κάνεις. Παροχές είναι να φθανουν συγκεκριμενα πόσα στις τσέπες του μέσου άνθρωπου η να γινονται διεκολύνσεις από τις οποίες ωφελούνται οι πολλοί. Αν μπορούσε ο Μητσοτακης θα έριχνε το υπερπλεονασμα στις δημόσιες επενδύσεις, κι ας δυστυχουν οι πολλοι. Αν μπορούσε θα αφηνε τον κόσμο να περιμένει αλλα τεσσερα πεντε έξη χρονια μέχρι να ερθει η ανάπτυξη.
Ειναι φυσικο. Γιατι ο Μητσοτακης κι η οικογενεια του δεν ειχαν ποτε ανάγκη ώστε να μπορούν να συλλάβουν τι πάει για ένα παππου η έναν άνεργο νεο να έχει 500 ευρώ παραπάνω στο λογαριασμό του. Γι αυτό του είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσει ότι η ενίσχυση των ασθενών ταξεων πάει χερι χερι με την αναπτυξη — δεν μπορει να την περιμένει επ απειρον. Γι αυτό δεν μπορει να καταλάβει ότι κύριο μέλημα ΚΑΘΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΠΡΕΠΕΙ να είναι οι ανάγκες των πολλών κι όχι τα συμφέροντα των ολίγων — πολύ περισσότερο αν είναι φιλοι τους.
Ειναι όμως και κάτι άλλο: Οσο περνάει ο καιρός και το ενδεχόμενο αμεσων εκλογών απομακρύνεται, ο Μητσοτακγς βλέπει τις προοπτικές ανόδου του στην εξουσία να συρρικώνονται. Γι αυτό κακιώνει. Γι αυτό απαιτει εμμονικά ισχυρη πλειοψηφία. Γι αυτό κινδυνολογει ολο και πιο πολύ. Ευτυχώς κατα τη γνώμη μου. Γιατί έτσι αποκαλύπτει πιο ωμά το στυγνό πρόσωπο και τις προθέσεις του. Κι οι Ελληνες τον καταλαβαίνουν και κουμπώνονται.
