Ιδιαίτερα αποκαλυπτική είναι η ανάρτηση του Ευάγγελου Αντώναρου για τα ψέματα που προσπαθεί να περάσει μέσω των ΜΜΕ η κυβέρνηση όσον αφορά την οικονομία, αποδίδοντας όλα τα κακώς κείμενα στον κορονοϊό.
Όπως αναφέρει επικαλούμενος και άρθρο του Κώστα Καλλίτση στην «Καθημερινή» (επισυνάπτεται στο τέλος του άρθρου), τα μέτρα για την εργασία και την τουριστική πολιτική, είναι γεμάτα αντιφάσεις ενώ η οικονομία είχε γυρίσει σε αρνητικό έδαφος πολύ πιο πριν από την εμφάνιση της πανδημίας.
Γράφει ο Ευάγγελος Αντώναρος:
«Από τη σημερινή Καθημερινή. Αρθρο-ανάλυση του Κώστα Καλλίτση με τίτλο “Ούτε σχέδια, ούτε προσχέδια”. Αναλύει και στην ουσία “ξεγυμνώνει” την αντιφατικότητα της κυβερνητικής πολιτικής στον χώρο της οικονομίας την εποχή του κορονο’ι’ου. Γραφει μεταξύ των άλλων: “…Τα μέτρα για την εργασία αποτελούν πεδίο γεμάτο γκρίζες ζώνες και ασάφειες. Οι επεξεργασίες για τήν τουριστική πολιτική παραμένουν συγκεχυμένες και αναντίστοιχες των απαιτήσεων….” Και καταλήγει: ” Ας μην τα αποδίδουμε όλα στον COVID-19. Να θυμίσουμε ότι η δυναμική της ελληνικής οικονομίας είχε γυρίσει σε αρνητική αρκετούς μήνες πριν ξεσπάσει η πανδημία.”
Με άλλα λόγια: Ο, τι ακριβώς έχω γράψει κι εγώ με στοιχεία από την Τράπεζα της Ελλάδος, το ΙΟΒΕ κ.α. μερικές φορές τις τελευταίες εβδομάδες.»
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=2700306823580666&set=a.1409410379336990&type=3&theater
Ακολουθεί το άρθρο του Κώστα Καλλίτση στην «Καθημερινή»:
«Ούτε σχέδια, ούτε καν προσχέδια…
Υπάρχουν τα τρέχοντα θέματα προστασίας επιχειρήσεων/εργασίας. Αυτά χρειάζονται λεφτά αλλά και καθαρά λόγια – όχι σαν το «υπουργείο-που-αυξάνει-τις-συντάξεις», που αποσιώπησε ότι οι μισθοί που θα επιδοτούνται από το πρόγραμμα Συνεργασία θα είναι 20% μειωμένοι. Και διάθεση διαβούλευσης – ολοσχερώς έχουν χαθεί τα ίχνη της. Με προτεραιότητα σε επενδύσεις και μισθωτή εργασία – για αυτές συγχωρούνται/επιβάλλονται φορολογικές ελαφρύνσεις, όχι για τη μείωση ΦΠΑ στους καφέδες, για να δοθούν 120 εκατ. που ο κλάδος θα μπορούσε εύκολα να τα πάρει απ’ την αγορά βάζοντας 10-20 σεντς στην τιμή του καφέ. Και αίσθημα ευθύνης από όλους – ας ευχηθούμε να διαψευστούν οι φόβοι επιδείνωσης της φοροδιαφυγής, προκειμένου να εμφανιστούν μειωμένοι τζίροι και κάθε πικραμένος να μπει σε κάποιο πρόγραμμα…
Την περασμένη Πέμπτη, ο πρωθυπουργός δεν έκανε το λάθος που κάνουν υπουργοί του, να καλλιεργούν προσδοκίες που διαψεύδονται και σκάνε στο κεφάλι της κυβέρνησης. Εξήγγειλε με συγκράτηση, μέτρα με χρονικό ορίζοντα το φθινόπωρο, η επιδότηση της εργασίας με βάση το ευρωπαϊκό πρόγραμμα SURE ήταν το νέο, σημαντικό (αναπτυξιακό αν εφαρμοστεί σωστά) μέτρο. Ωστόσο, όσα ακολούθησαν δεν ενέπνευσαν αισιοδοξία. Δεν τεκμηριώθηκε πειστικά ούτε καν πόσα λεφτά διατίθενται για την ενίσχυση της οικονομίας. Αλλος ανέγνωσε κατάλογο χρηματοδοτικών εργαλείων με εμφανή την έλλειψη σχεδίου και κατεύθυνσης. Τα μέτρα για την εργασία σήμερα ακόμη αποτελούν πεδίο γεμάτο γκρίζες ζώνες και ασάφειες. Οι επεξεργασίες για την τουριστική πολιτική παραμένουν συγκεχυμένες και αναντίστοιχες των απαιτήσεων.
Αν και ο χρόνος τρέχει και τα προβλήματα δεν περιμένουν να εμφανιστούν όταν είμαστε έτοιμοι να τα λύσουμε, κάθε μη κακόπιστος θα συμφωνήσει ότι αδυναμίες, αστοχίες και λάθη είναι αναπόφευκτα ειδικά στις σημερινές συνθήκες, αρκεί να διαπιστώνονται και να διορθώνονται εγκαίρως. Προσυπογράφω. Ας διευκρινιστούν ή/και διορθωθούν, λοιπόν, όλες οι ρυθμίσεις τα επόμενα 24ωρα, ώστε επιχειρήσεις και εργαζόμενοι να γνωρίζουν σε ποιο έδαφος θα κινηθούν το αμέσως επόμενο διάστημα. Είναι αρκετή η ταλαιπωρία από τις αβεβαιότητες της COVID-19, δεν χρειάζονται άλλες. Ωστόσο, πέρα από όλα αυτά τα τρέχοντα θέματα, υπάρχουν και τα άλλα: Τα διαχρονικά, τα διαρθρωτικά, που κι όταν φύγει η επιδημία αυτά δεν θα φύγουν μαζί της, που ταλαιπωρούν τον ελληνικό λαό και εμποδίζουν τη βιώσιμη ανάπτυξη της χώρας. Αυτά, δεν αντιμετωπίζονται με τρέχουσα διαχείριση, ούτε την πιο συνετή που ιδανικά θα μπορούσε να υπάρξει.
Απαιτούνται βαθιές τομές, μεταρρυθμίσεις σε όλη τη γραμμή. Στο εκπαιδευτικό σύστημα – όχι άλλο επιτόπου τροχάδην!.. Στο ΕΣΥ – που έχει ανάγκη σύγχρονο τρόπο διοίκησης και θα βρει λεφτά μόνο του. Στο ασφαλιστικό σύστημα – όπου, πάλι, επωάζεται η επόμενη χρεοκοπία της χώρας. Στο παραγωγικό μοντέλο, που κατά κοινή παραδοχή πρέπει να ανασυγκροτηθεί – γι’ αυτό χρειαζόμαστε ένα ευρύ δίκτυ κοινωνικής προστασίας, που θα προστατεύει τον κόσμο της εργασίας από τις παρενέργειες της μακράς και επίπονης διαδικασίας ανασυγκρότησης και ανασύνθεσης. Για τέτοιες μεταρρυθμίσεις, δεν υπάρχουν σχέδια ούτε προσχέδια. Ισως γιατί είναι ευάριθμοι οι οπαδοί τους στις γραμμές του πολιτικού προσωπικού. Αλλά χωρίς αυτές, δεν έρχεται ανάπτυξη. Ας μην τα αποδίδουμε όλα στην COVID-19. Να θυμόμαστε ότι η δυναμική της ελληνικής οικονομίας είχε γυρίσει σε αρνητική αρκετούς μήνες πριν ξεσπάσει η πανδημία.»
