Ο ηθοποιός Αντώνης Τακτικός μιλάει για την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Μικρά σημαντικά».
Με το βιβλίο «Μικρά σημαντικά» ταξιδεύουν οι λέξεις του Αντώνη Τακτικού. Λέξεις που βασίστηκαν με τη σειρά τους σε νυχτερινούς περιπάτους, σε μυρωδιές και στο ξύπνημα των αισθήσεων – όχι απαραιτήτως ανοιξιάτικο. Έχει ενδιαφέρον μία συζήτηση με έναν νέο ποιητή που εκθέτει τις απόψεις του σε μία περίοδο – όπως τον ρώτησα σχετικά – που ο καθένας κάλλιστα χρίζεται «ποιητής» ελέω διαδικτύου.
Πότε συνειδητοποιήσατε το χάρισμα ή την ευχέρεια στη γραφή;
Αρχικά να αναφέρω πως διάβαζα πάντοτε ποίηση και πάντοτε ζήλευα και με συγκινούσε αυτή η ικανότητα των ποιητών αλλά και των στιχουργών. Δηλαδή πως ένας άνθρωπος μπορεί να αγγίζει τις μάζες χρησιμοποιώντας τη γλώσσα. Το θεωρώ αξιοθαύμαστο. Τώρα που το σκέφτομαι αποτελεί έναν από τους λόγους που έγινα ηθοποιός. Η ικανότητα αυτή γεννήθηκε στην περίοδο της καραντίνας. Ήταν μια πολύ μαύρη περίοδος της ζωής μου και για πολλούς άλλους λόγους που συνέπεσαν με την καραντίνα και έτσι μην έχοντας τίποτε άλλο ξεκίνησα να γράφω.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για κάθε επίδοξο ποιητή – συγγραφέα να εκδώσει σήμερα ένα βιβλίο;
Μου αρέσει να μιλάω ειλικρινά. Από ότι έχω καταλάβει αν έχεις τα χρήματα μπορείς να κάνεις οτιδήποτε. Το αν θα παραμείνει το έργο σου και θα ξεχωρίσει είναι ευτυχώς άλλο κεφάλαιο και δεν έχει σχέση με χρήματα. Προσωπικά εγώ επειδή είμαι πολύ αυστηρός με αυτά που επιλέγω ως ποιήματα, θα σου πω πως πέρα από την έγκριση που πήρα από κάποιους ανθρώπους για το αν αξίζει όντως να γίνει κάτι, περίμενα την πρώτη έκδοση από την ΕΣΤΙΑ. Είπα πως αν τα καταφέρω εκεί τότε ανοίγουν οι δρόμοι, όπως και έγινε. Βέβαια είχα και διάφορα “παρατράγουδα” στην πορεία. Θυμάμαι έναν εκδοτικό να μου ζητάει το έργο μου με παραχώρηση δικαιωμάτων και καθόλου ποσοστό για μένα όπως και να πληρώσω το τύπωμα. Κάποιοι μπορεί να το κάνουν. Εγώ περίμενα έναν εξτρά χρόνο, μέχρι που πήγα στις εκδόσεις “Άπαρσις”.
Μες την ευκολία του διαδικτύου, δεν έχετε δει πολλούς να χρήζονται ποιητές; Ανεξαρτήτως αν τους «πηγαίνει» ή όχι η συγκεκριμένη ιδιότητα.
Πολύ ωραία ερώτηση αυτή και συγχρόνως με κάνει να γελάω λίγο. Θα εξηγήσω τι εννοώ. Όταν έλεγα πως έγινα ηθοποιός όλοι ξαφνικά απαντούσαν πως έχουν παίξει κάπου ή το είχαν απωθημένο . Το ίδιο συνέβη και όταν παρουσίασα τα πρώτα μου ποιήματα. Όλοι ξαφνικά έγραφαν και διάβαζαν ποίηση. Το χειρότερο ήταν πως έπρεπε να λέω και τη γνώμη μου για το αν μου αρέσουν. Πιστεύω πως είναι ελληνικό φαινόμενο. Έχουμε μια ευκολία σαν λαός να νομίζουμε πως κάνουμε τα πάντα. Ωστόσο το διαδίκτυο δίνει μια μεγάλη ευκαιρία για αναγνώριση γιατί οι άνθρωποι πλέον δεν διαβάζουν, αλλά προτιμούν να ποστάρουν πως διαβάζουν. Οπότε πρέπει να βρεις τον τρόπο κάπως να τους δελεάσεις μέσω instagram και τικτοκ.
Ποια είναι η εκκίνηση κάθε φορά για να γράψετε ένα ποίημα;
Μια ανάμνηση ή κάτι που συμβαίνει τώρα, τις περισσότερες φορές ερωτικό. Τώρα τελευταία εμπνέομαι πολύ και από την πόλη. Τους ανθρώπους γύρω μου. Ακόμα και τα πατημένα αποτσίγαρα στο δρόμο με εμπνέουν.
Πόσο καιρό συγκεντρώνατε όλο το υλικό μιας ποιητικής συλλογής;
Τρία χρόνια περίπου. Είναι η διαδικασία που χαίρομαι περισσότερο, γιατί λειτουργώ με βάση την έμπνευση και όχι κατά παραγγελία. Δεν ξέρω που θα με οδηγήσει. Υπάρχουν περίοδοι που γράφω ασταμάτητα και περίοδοι που δε γράφω τίποτα και παρατηρώ. Δεν το ζορίζω, το αφήνω να “ανασαίνει” μαζί μου μέχρι να γεννηθεί.
Κάνατε κάποιο ξεσκαρτάρισμα στα ποιήματα σας;
Βέβαια και κάνω. Θα ήμουν φοβερά υπερόπτης αν δεν διόρθωνα ή δεν διάλεγα. Αρχικά τα τυπώνω και τα διαβάζω μέσα σε ένα χρονικό διάστημα ξανά και ξανά για να δω πως ταιριάζουν μεταξύ τους και κάθε φορά αφαιρώ και κάτι.
Το πιο όμορφο ποίημα έχει γραφτεί, λέτε, ή ακόμη γράφεται; Γενικώς.
Σαφέστατα δεν έχει γραφτεί.. Αν απαντούσα ποιητικά θα έλεγα πως το πιο όμορφο ποίημα είναι η ίδια η ζωή στο αχανές σύμπαν. Άνθρωποι που γεννιούνται, ερωτεύονται και γνωρίζουν πως θα πεθάνουν.
Ποίηση είναι η μαγεία του ρεαλισμού ή της φαντασίας;
Ο συνδυασμός κατ’ εμέ. Παίρνω κάτι που έχω ζήσει και το υπερθεματίζω κλέβοντας έτσι λίγο από το ρεαλισμό. Υπάρχει ένα ποίημα μου, στο όποιο λέω “…μας έγνεφε ο ουρανός με στολισμένα γιασεμιά , μας χάριζε η άνοιξη δυο μνήμες…” . Αυτό ήταν ένας περίπατος μετά τα μεσάνυχτα στα Πετράλωνα άνοιξη με μυρωδιά γιασεμιού παντού ανάμεσα στις ταβέρνες και τα μπαρ. Χρειάζομαι πάντα και τα δύο λοιπόν.
Ένα καλό ποίημα γεννιέται και μέσα από τη λογική;
Εδώ χρειάζεται σίγουρα – πάντα μιλώντας προσωπικά- να ταραχτεί το μέσα μου. Είτε πολύ θετικά είτε πολύ αρνητικά. Οπότε όχι, χρειάζομαι πρωτόγνωρα πράγματα για να κινητοποιηθώ.
Πόση αναμέτρηση με μνήμες του παρελθόντος εμπεριέχει η γραφή σας;
Στα «Μικρά σημαντικά» έχει σχεδόν πρωταγωνιστικό ρόλο. Όλη η συλλογή ξεκινάει με ένα δικό μου χωρισμό και συνεχίζει προς τη λύτρωση. Βγάζεις πράγματα. Εξομολογείσαι με ένα διαφορετικό τρόπο. Αυτό όμως το κάνω με τρόπο που να μπορούν να βλέπουν όλοι τον εαυτό τους μέσα σε αυτά. Η δεύτερη δουλειά μου που ετοιμάζεται αυτή τη στιγμή , με πάει ένα βήμα παραπέρα. Εμπεριέχει το προσωπικό αλλά χωρίς να πρωταγωνιστεί.
INFO
H ποιητική συλλογή «Μικρά σημαντικά» του Αντώνη Τακτικού κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άπαρσις
