Σφοδρές αντιδράσεις στους νομικούς κύκλους, έχει προκαλέσει η πρωτοφανής απόφαση της ανακρίτριας του ειδικού δικαστηρίου Κωνσταντίνας Αλεβιζόπουλου να εξαναγκάσει τον εκδότη του Documento, Κώστα Βαξεβάνη να ολοκληρώσει χθες Πέμπτη την απολογία του, χωρίς να έχει προλάβει να προσκομίσει όλα τα στοιχεία που ήθελε προκειμένου να αποδείξει την αθωότητά του. Ο εκδότης του Documento έχει καταθέσει αίτηση εξαίρεσης της ανακρίτριας και αναμένεται απόφαση από το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο.
Η δικηγόρος Αντωνία Λεγάκη σχολιάζοντας την απόφαση της Κ. Αλεβιζοπούλου τόνισε το ιερό δικαίωμα του κατηγορουμένου στην ελεύθερη απολογία, ενώ καυτηριάζοντας τα λόγια της ειδικής ανακρίτριας η οποία δεν δίστασε να εγκαλέσει τον Κ. Βαξεβάνη για «εντελώς άνιση υπέρ του μεταχείριση σε σχέση με τους λοιπούς κατηγορούμενους που περάτωσαν μέχρι τώρα την απολογία τους, χωρίς διακοπές, όσες συνεχείς ώρες και αν χρειάστηκε να αναλωθούν», σημειώνοντας πως δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση «να είναι νόμιμη μια κρίση που λέει ότι θα πρέπει να παραβιαστούν ισα τα δικαιώματα όλως των κατηγορουμένων, εάν κάποιος άλλος κατηγορούμενος εμποδίστηκε να ολοκληρώσει την απολογία του, δεν σημαίνει αυτό ότι θα πρέπει να εμποδιστεί για λόγους ισότητας ο επόμενος».
Ολόκληρη η δήλωση της Αντωνίας Λεγάκη:
«Το δικαίωμα του κατηγορουμένου στην απολογία και μάλιστα στην ελεύθερη απολογία χωρίς να διακόπτεται και να μπορεί να τον σταματήσει οποιοσδήποτε δικαστικό λειτουργός, ανακριτής ή δικαστής, αναφέρεται σε όλη την βιβλιογραφία, ως ιερό και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται από οποιονδήποτε δικαστικό λειτουργό.
Από εκεί και πέρα, χωρίς να γνωρίζω τις ιδιαίτερες φυσικά περιστάσεις της συγκεκριμένης υπόθεσης, αυτό που μπορώ με βεβαιότητα να πω είναι ότι, το γεγονός ότι ένας κατηγορούμενος κρίνει ότι είναι απαραίτητο να αναφέρει και αναφέρει, στοιχεία που αφορούν αδικήματα, άλλα άλλων που είτε έχουν αρχειοθετηθεί είτε έχουν πάρει έναν δρόμο δικαστικό, χωρίς να έχουν καταστεί αμετάκλητες οι δικαστικές κρίσεις, καθόλου δεν σημαίνει ότι η χρήση αυτών των στοιχείων είναι καταχρηστική. Αντιθέτως, μπορεί ακόμα και σε αμετακλήτως κριθείσες υποθέσεις, να επανέλθει ο κατηγορούμενος της επόμενης υπόθεσης, γιατί αυτές οι υποθέσεις αποτελούν πρόκριμα ή αποτελούν στοιχείο του επόμενου αδικήματος ή εμπεριέχουν στοιχεία που είναι απαραίτητα για τον κατηγορούμενο, για να αποδείξει την αθωότητα του.
Αν λοιπόν, ο κατηγορούμενος κρίνει ότι στοιχεία άλλων υποθέσεων είναι απαραίτητα για την απόδειξη της αθωότητας του, τότε δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται αυτό καταχρηστικό γιατί στο κάτω κάτω της γραφής δεν έχει καμία ανάγκη και κανένα όφελος ο κατηγορούμενος από την χρονική παράταση της απολογίας τους. Πράγμα που φέρει μόνο κούραση και στους δύο και στον κατηγορούμενο και στον ανακριτή, πράγμα που πάντα είναι σε βάρος του κατηγορουμένου.
Συνεπώς δεν μπορεί σε καμία περίπτωση, ούτε αυτό να το στερηθεί, ούτε βέβαια να είναι νόμιμη μια κρίση που λέει ότι θα πρέπει να παραβιαστούν ίσα τα δικαιώματα όλως των κατηγορουμένων, εάν κάποιος άλλος κατηγορούμενος εμποδίστηκε να ολοκληρώσει την απολογία του, δεν σημαίνει αυτό ότι θα πρέπει να εμποδιστεί για λόγους ισότητας ο επόμενος.
Έτσι σε καμία περίπτωση, δεν το έχει δει ποτέ στα 30 χρόνια που δουλεύω, ούτε δικαιολογείται σε τόσο μεγάλες υποθέσεις με τόσο μεγάλο πλούτο στοιχείων, που θα πρέπει να συλλεγούν κατά την ανάκριση, μου φαίνεται περίεργο τουλάχιστον να εμποδίζεται ένας κατηγορούμενος από το να ολοκληρώσει την απολογία του, ακόμα και αν αυτή κάποιες φορές –πράγμα πολύ συνηθισμένο- είναι λίγο παραπάνω φλύαρη».
