Τις καταστατικές αλλαγές που προτείνει για την ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ αποκάλυψε ο Στέφανος Κασσελάκης στην ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή.
Η πρώτη πρόταση κάνει λόγο για δημιουργία «Δημοτικών Επιτροπών Μελών», οι οποίες θα συνεδριάζουν κατα κύριο λόγο διαδικτυακά, κάτι που θα επιφέρει την κατάργηση των Οργανώσεων Μελών.
Δεύτερον, προτείνεται η αντικατάσταση των Νομαρχιακών Επιτροπών από Περιφερειακές Επιτροπές Μελών.
Τρίτον, προτάθηκε η αντικατάσταση της Κεντρικής Επιτροπής με το «Εθνικό Συμβούλιο Μελών», το οποίο θα αποτελείται από 201 μέλη και θα συνεδριάζει 2 φορές τον χρόνο, «όπου και θα καταρτίζει και θα επισκοπεί το ετήσιο πλάνο δράσης του κόμματος και θα εκλέγει τον Γραμματέα, τον Συντονιστή του Οργανωτικού και την Οργανωτική Επιτροπή, το Πολιτικό Συμβούλιο Μελών και τους Συντονιστές & Αναπληρωτές Συντονιστές των Τμημάτων».
Επίσης, ο Στέφανος Κασσελάκης πρότεινε στη θέση της Πολιτικής Γραμματείας να συγκροτηθεί το «Πολιτικό Συμβούλιο Μελών» το οποίο θα αποτελείται από 21 Μέλη: Τον Πρόεδρο, τον Γραμματέα και τον Συντονιστή Οργανωτικού του κόμματος, τον Επικεφαλής της Κ.Ο (σε περίπτωση που ο Πρόεδρος δεν είναι βουλευτής), τον Γραμματέα και τον Διευθυντή της Κ.Ο., μεταξύ άλλων.
Θα συμπληρώνεται με την εκ περιτροπής ετήσια συμμετοχή κατά 50% των βουλευτών της Κ.Ο. και κατά 50% των συντονιστών των Τμημάτων .
Τέλος, πρότεινε την Εθνική Συνέλευση Μελών (Τακτικό Συνέδριο), που θα συγκαλείται κάθε 3 χρόνια και στην οποία θα μετέχουν ως σύνεδροι σε ποσοστό 10% και μέλη του κόμματος κατόπιν κλήρωσης.
Υπενθυμίζεται πως η λεγόμενη «εσωκομματική αντιπολίτευση» έχει ζητήσει δημοψήφισμα για τις αλλαγές στο Καταστατικό, κάτι με το οποίο ο Στέφανος Κασσελάκης διαφώνησε στην ομιλία του.
Διαβάστε αναλυτικά: Κεντρική Επιτροπή ΣΥΡΙΖΑ: Πρόταση-βόμβα για δύο δημοψηφίσματα από τους 87 – Ολόκληρο το κείμενο – Ενωτική ομιλία ετοιμάζει ο Κασσελάκης
«Συντεταγμένες συγκλίσεις»
«Κανείς δεν αρνείται ότι χρειάζονται συγκλίσεις. Αυτές όμως θα γίνουν συντεταγμένα, με διαφάνεια μπροστά στα μάτια όλου του προοδευτικού κόσμου και με σεβασμό στην αυτοτέλεια των υφιστάμενων σχημάτων» τόνισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ για τον διάλογο για την Κεντροαριστερά.
«Το να κλείσουμε οποιαδήποτε συμφωνία πίσω από κλειστές πόρτες με άλλα κόμματα, μόνο και μόνο για να προσπαθήσουμε να πετύχουμε ένα μεγαλύτερο άθροισμα ποσοστών, για μένα θα ήταν ανήθικο, καθώς θα αθετούσα την υπόσχεσή μου ότι δεν θα σας προδώσω ποτέ» είπε χαρακτηριστικά και συμπλήρωσε:
«Για να κλείσει λοιπόν αυτό το κεφάλαιο θέλω να ξεκαθαρίσω γιατί επιμένω τόσο στην σταδιακή και από κάτω προς τα πάνω σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων».
Οι έξι προκλήσεις
Ο Στέφανος Κασσελάκης έκανε λόγο για «έξι προκλήσεις» που αποτελούν τις προτεραιότητες του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτές είναι η «θεσμική θωράκιση ενός κράτους δικαίου», η υλοποίηση μεταρρυθμίσεων «για την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας», η αντιμετώπιση της δημογραφικής κρίσης, η αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, η ανάκτηση «της εμπιστοσύνης των πολιτών στο πολιτικό σύστημα» και «η προστασία των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων».
Απολογισμός και οικονομικά
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήρισε το εκλογικό αποτέλεσμα «μη επιθυμητό». «Εκλογές χωρίς χρήματα σημαίνει εκλογές με μικρότερες πιθανότητες επιτυχίας. Ειδικά απέναντι σε μια συγκριτικά ακόμα πιο ισχυρή δεξιά προπαγάνδα» είπε χαρακτηριστικά.
«Μπορεί να έχω κάνει λάθη, αλλά υποκριτής δεν είμαι» τόνισε στη συνέχεια, παραδεχόμενος κάποιες από τις αστοχίες που έκανε στην προεκλογική περίοδο.
Το να «μην αφήνω τίποτα αναπάντητο και να μην κρύβω ούτε καν την ιδιωτικότητά μου, δεν εκλήφθηκε ως απόλυτη διαφάνεια από πλευράς μου, αλλά ως προσπάθεια υπερπροβολής» τόνισε χαρακτηριστικά. Επίσης, μίλησε και για την αποκάλυψη του πόθεν έσχες του: «Εκλογικά ίσως ήταν λάθος. Ηθικά όμως δεν ήταν» είπε χαρακτηριστικά.
Όσον αφορά τα οικονομικά του κόμματος, τόνισε πως η κατάσταση είναι δύσκολη, επιβεβαίωσε πως θα εκλεγεί μέσα στη μέρα οικονομική επιτροπή και πως θα συγκαλέσει την Πολιτική Γραμματεία για να συζητηθεί το θέμα και να παρθούν αποφάσεις για τα κομματικά ΜΜΕ.
«Δεν έχω κανέναν μυστικό κύκλο. Δεν έχω περιφρονήσει κανένα όργανο. Δεν θέλω δίπλα μου κόλακες. Και δεν έχω δώσει σε κανέναν και καμία το δικαίωμα να μιλά εξ ονόματός μου», είπε κατά τη διάρκεια της ομιλίας του όπου και καταχειροκροτήθηκε.
Ολόκληρη η ομιλία Κασσελάκη:
«Συντρόφισσες και Σύντροφοι, Καλημέρα,
Αυτή η Κεντρική Επιτροπή μοιάζει στα μάτια μου με μια γέφυρα που αν την χτίσουμε ενωμένοι και με ειλικρίνεια, θα μας ενώσει με το μέλλον που μας αξίζει και με τις απεριόριστες δυνατότητες εξέλιξης που έχει το κόμμα μας.
Ένα κόμμα που πρόσφερε πολλά στον πρώτο κύκλο ζωής του και οφείλει τώρα να ανταποκριθεί στο κοινωνικό αίτημα και να λειτουργήσει ως η ηγέτιδα πολιτική δύναμη όλων των δυνάμεων του προοδευτικού χώρου.
Αντιλαμβάνομαι από τις τοποθετήσεις πολλών από εσάς, πολλών βουλευτών μας, πολλών περιφερειακών στελεχών μας και απλών μελών ότι ναι μεν ο κ. Μητσοτάκης έπεσε στο 28% και κατέστη πλέον σαφές ότι η παρούσα κυβέρνηση είναι σε αποδρομή, αλλά ταυτόχρονα πηγάζει μια επιθυμία που μοιάζει με πολιτικό σύνθημα: «Βρείτε τα, για να φύγει όσο πιο γρήγορα γίνεται».
Ωστόσο σοβαρή πολιτική δεν μπορεί δυστυχώς να είναι ο κατάλογος των επιθυμιών μας. Είναι πάντα πιο πολύπλοκο.
Για αυτό έχω υπάρξει σαφής ως προς το ποιος είναι ο οδικός χάρτης που εμείς πρέπει να ακολουθήσουμε:
Κατ’ αρχάς πρέπει να εκσυγχρονίσουμε, να ανανεώσουμε και να ενδυναμώσουμε το δικό μας κόμμα, καθιστώντας αυτό πιο λειτουργικό και πιο φιλόξενο για εκατομμύρια προοδευτικούς πολίτες. Πρώτα από όλα πρέπει εμείς να δουλέψουμε συλλογικά για να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των πολιτών. Έτσι μόνο θα δυναμώσουμε και θα μεγαλώσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ.
Κανείς δεν αρνείται ότι χρειάζονται συγκλίσεις. Αυτές όμως θα γίνουν συντεταγμένα, με διαφάνεια μπροστά στα μάτια όλου του προοδευτικού κόσμου και με σεβασμό στην αυτοτέλεια των υφιστάμενων σχημάτων.
Το να κλείσουμε οποιαδήποτε συμφωνία πίσω από κλειστές πόρτες με άλλα κόμματα, μόνο και μόνο για να προσπαθήσουμε να πετύχουμε ένα μεγαλύτερο άθροισμα ποσοστών, για μένα θα ήταν ανήθικο, καθώς θα αθετούσα την υπόσχεσή μου ότι «ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΠΡΟΔΩΣΩ ΠΟΤΕ!».
Πέρα όμως από ανήθικη, θα ήταν κι ατελέσφορη μια τέτοια συμφωνία. Γιατί το να ζευγαρώσεις αυθαιρέτως τον τράγο με την έλαφο, το μόνο που θα καταφέρεις θα ήταν ο «τραγέλαφος», αυτό δηλαδή που στην γλώσσα μας είναι συνώνυμο του γελοίου.
Για να κλείσει λοιπόν αυτό το κεφάλαιο θέλω να ξεκαθαρίσω γιατί επιμένω τόσο στην σταδιακή και «από κάτω προς τα πάνω» σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων.
Διότι πρώτον, ενώσεις δια της απλής συγκολλήσεως δεν κέρδισαν ποτέ ένα κόμμα που κυβερνά, όσο διεφθαρμένο κι αν ήταν.
Ούτε αντιμετώπισαν ποτέ αποτελεσματικά τους κινδύνους που έρχονται από την ακροδεξιά.
Ακόμη και στην Γαλλία ο αριστερός συνασπισμός αφαίρεσε από τον Μακρόν κι όχι από την Λεπέν, η οποία πήρε 33%.
Διότι δεύτερον, τέτοια εγχειρήματα έχουν ως προαπαιτούμενο την επίτευξη μέγιστης ψυχικής και πολιτικής ενότητας σε επίπεδο μελών, ψηφοφόρων, εκπροσώπων σε συλλογικούς φορείς και βουλευτών. Είναι πολύ ελπιδοφόρο ότι στην ελληνική Βουλή οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ χειροκροτούν πια συχνά τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και τούμπαλιν.
Και τρίτον, διότι πρέπει πρώτα να έχει σχηματιστεί και δοκιμαστεί μια κρίσιμη πολιτική μάζα ακηδεμόνευτη, που δεν την κρατά κανείς από πουθενά. Αυτή θα είναι έτοιμη για ένα προγραμματικό κοινωνικό συμβόλαιο, μακράς πνοής, που θα επικρατεί του νεοφιλελευθερισμού όχι μόνο στο επίπεδο των διακηρύξεων και των καλών προθέσεων, αλλά και σε μελέτες, επεξεργασία, κοστολόγηση, αξιοπιστία, εφευρετικότητα, αξιοποίηση της επιστήμης και της έρευνας κι έτσι θα κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών. Με όλο το ταλέντο αυτού του λαού, κι αυτού που είναι εδώ και του ξενιτεμένου, να τίθεται στην υπηρεσία της αλλαγής προς την πρόοδο.
Θα πείτε ναι, αλλά έτσι πάει πολύ μακριά η βαλίτσα; Πράγματι, αλλά αν δεν συντρέχουν αυτές οι προϋποθέσεις, τότε θα καταλήξουμε σε μια πασαρέλα προσώπων, άνευ νοήματος. Σκεφτείτε το, σας παρακαλώ.
Για παράδειγμα: φέραμε δύο προτάσεις νόμου και μία στοχευμένη δέσμη μέτρων για τους αγρότες, που ήταν καλά επεξεργασμένες και πλήρως κοστολογημένες, οι οποίες ακόμη και χωρίς χρήματα για να τις προβάλλουμε επαρκώς, παρήγαγαν αποτέλεσμα. Απαιτήσαμε και απαιτούμε από τον κ. Μητσοτάκη να τις φέρει στην Βουλή για συζήτηση κι αυτός κρύβεται! Κάπως έτσι τον κοντύναμε ήδη στο 28% κι έπεται συνέχεια…
Γιατί το χρήμα μπορεί να κερδίσει την αλήθεια μία και δύο φορές. Αλλά δεν έχει υπάρξει στην Ελλάδα ιστορικό προηγούμενο που οι ψεύτες κέρδισαν για τρίτη φορά την κοινωνία, ιδίως όταν απέναντί τους συνάντησαν μία αξιόπιστη πρόταση που κατοχυρώνει τα συμφέροντα των πολλών και περιστέλλει την αντικοινωνική δράση των κάθε λογής συμφερόντων που κινούν τις ηγεσίες- μαριονέττες.
Το ξέρετε ότι δεν ήμουν, δεν είμαι και δεν θα γίνω ποτέ δέσμιος οποιουδήποτε συμφέροντος.
Για αυτό όταν μου επιτίθενται έτσι λυσσαλέα, γυρνάω και σας λέω: στην πραγματικότητα δεν επιτίθενται σε μένα. Σε εσάς και στον λαό επιτίθενται!
Διογκώνοντας τα όποια μου λάθη και φυσικά αποσιωπώντας τα όποια καλά έχω καταφέρει να προσφέρω ή προσπαθώ να προσφέρω. Αυτό συμβαίνει όταν έχεις στήσει μια τεράστια αντιλαϊκή προπαγάνδα.
Πάμε λοιπόν να τα πάρουμε από την αρχή:
Είναι άραγε ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σήμερα ένα κανονικό κόμμα εξουσίας;
Έχοντας την ευχέρεια να μιλάω πρώτος, θα σας πω τις δικές μου εκτιμήσεις και θα ακούσω με προσοχή όλες τις τοποθετήσεις σας.
ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ
Θα σας στεναχωρήσω, αλλά δεν είμαστε ένα κανονικό κόμμα εξουσίας.
Το διέκριναν σωστά οι ψηφοφόροι το 2019, όταν μας έδωσαν 31,5%, φωνάζοντας μας συγχρόνως «ΑΛΛΑΞΤΕ ΤΑ ΟΛΑ!». Και για τον ίδιο λόγο μας γκρέμισαν στο 17,8%, ενώ ήμασταν κόμμα αντιπολίτευσης και δεν είχαμε, υποτίθεται, φθορά.
Όπως όμως αποδείχθηκε, είχαμε τεράστια φθορά, επειδή ακριβώς η κομματική νομενκλατούρα έδινε καθημερινά μάχες χαρακωμάτων για τη δική της επιβίωση, πετώντας στο καλάθι των αχρήστων την απαίτηση να τα ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΟΛΑ.
Το που είναι σήμερα όλοι αυτοί, νομίζω πως δεν χρειάζεται να σας το πω… Το έδειξε και το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών: εξακολουθούν μεν να απολαμβάνουν τον βουλευτικό τους μισθό, καθώς φεύγοντας πήραν μαζί τους και τις βουλευτικές τους έδρες, -τις δικές σας έδρες- ωστόσο πλέον έχουν απολέσει κάθε νομιμοποίηση. Όχι μόνο ηθική, αλλά και πολιτική.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Αν και είμαι βέβαιος ότι θα ακουστούν πολλές παραγωγικές προτάσεις στην πορεία προς το Καταστατικό μας Συνέδριο, εντούτοις θα ήθελα κι εγώ να καταθέσω ορισμένες σκέψεις που συνδέονται με τις επικείμενες πολιτικές πρωτοβουλίες μας στο Κοινοβούλιο πάνω στα θέματα που πραγματικά απασχολούν την κοινωνία.
Διότι οι άνθρωποι που μας ψηφίζουν -πιστέψτε με- το μόνο που περιμένουν από εμάς, είναι να δουν την ψήφο τους να πιάνει τόπο με θετικές πρωτοβουλίες.
Δεν νοιάζονται για την ατομική ατζέντα κανενός μας.
Μετά τις προτάσεις νόμου για την ακρίβεια και το φορολογικό έρχονται κι οι προτάσεις νόμου για την ολιστική ρύθμιση του προβλήματος του ιδιωτικού χρέους με όρους κοινωνίας και όχι funds. Καθώς και η πρόταση νόμου για την άμεση αντιμετώπιση της «πανδημίας ακρίβειας» που πλήττει τη μίσθωση κατοικίας. Καθώς και πρόταση νόμου που θα στηρίξει τον κόσμο του πολιτισμού, τους ανθρώπους που έχουν παραγκωνιστεί από τη Νέα Δημοκρατία ακριβώς επειδή πιάνουν τον παλμό της κοινωνίας ενώ την ωθούν προς την πρόοδο.
Κι αυτά θα συμβούν άμεσα, δημιουργώντας μια πεντάδα πολύ ισχυρή που θα εξωθήσει μια αποτυχημένη κυβέρνηση στα όρια της αντοχής της, εάν υποστηριχτούν πραγματικά και χωρίς προσκόμματα κι από τ’ άλλα προοδευτικά κόμματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ άνοιξε την ατζέντα της σύγκλισης των προοδευτικών δυνάμεων και κατέθεσε πρώτος τον οδικό χάρτη για να έχει επιτυχία και για να αποδώσει καρπούς μια μεγάλη προσπάθεια.
Με τέτοιες προτάσεις στη Βουλή, Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι αυτός που εγγυάται την σύγκρουση με όλα τα καρτέλ και τα ολιγοπώλια, αλλά και με την προπαγάνδα που τα στηρίζει και η οποία έχει οδηγήσει τους συμπολίτες μας σε παραίτηση.
Φίλες και φίλοι,
Δεν φτάνουν φυσικά μόνο αυτά, αλλά θα πρέπει να δώσουμε πειστικές απαντήσεις και σε όλα τα άλλα πεδία των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία.
Και σίγουρα μόνο κρίνοντας και προτείνοντας επί των θεμάτων της καθημερινότητας δεν καλύπτουμε κατ’ ανάγκην με επιτυχία τις προκλήσεις της επόμενης δεκαετίας.
Και εννοώ τις αναπτυξιακές προκλήσεις, τις περιβαλλοντικές, τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε στη θεμελίωση ενός Κράτους Δικαίου, στη θωράκιση των δικαιωμάτων και στην καθολική αλλαγή και ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας για το οποίο αμέσως μετά το συνέδριό μας θα καταθέσουμε μία ακόμη πλήρως κοστολογημένη πρόταση νόμου.
Ποιος όμως θα τα σκεφτεί και θα τα επεξεργαστεί όλα αυτά; ΄
Μόνον εμείς που είμαστε εδώ;
Είμαστε μεν εκλεγμένοι άμεσα από την κοινωνία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αλλά δεν κατέχουμε τη μοναδική αλήθεια και σίγουρα το φορτίο του πολιτικού μας έργου δεν μας επιτρέπει να διατηρούμε πάντα επαφή με τις επιστημονικές και τεχνοκρατικές εξελίξεις, σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία.
Η απάντηση είναι: ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ θα τα σκεφτούμε, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ θα τα επεξεργαστούμε και ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ θα τα υλοποιήσουμε. Συλλογικά και ρηξικέλευθα.
Εσείς, εγώ, όλα τα μέλη και οι φίλοι μας, όλοι εκείνοι και εκείνες που μας έκαναν την τιμή να μετέχουν στα think tanks που έχουμε σχηματίσει και σχηματίζουμε.
Όλοι και όλες που επιθυμούν να συνδράμουν και να μας δώσουν τον πλούτο της γνώσης και της τεχνογνωσίας τους, προκειμένου να κάνουμε πράξη την κοινωνική απαίτηση για μια γνήσια προοδευτική κυβέρνηση, η οποία δεν θα έχει εμμονές ούτε θα θεωρεί ταξικούς αντιπάλους 1.000.000 ελευθεροεπαγγελματίες, εμπόρους και μικρομεσαίους.
Μιλώ δηλαδή για την μεγάλη κοινωνική συμμαχία των μη προνομιούχων Ελλήνων που το δίκιο τους έμεινε μισό. Και μέσα σε αυτή την συμμαχία μιλώ και για έναν ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ο οποίος θα εκπέμπει με ειλικρίνεια το μήνυμα ότι η Αριστερά είναι τρόπος ζωής και όχι τρόπος για να βιοπορίζεσαι.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Έχουμε μπροστά μας 6 μεγάλες προκλήσεις, στις οποίες πρέπει να δώσουμε άμεσα πειστικές απαντήσεις, ρεαλιστικές προτάσεις και κοστολογημένες λύσεις:
Πρώτα από όλα την πλήρη μεταρρύθμιση και θεσμική θωράκιση ενός κράτους δικαίου αντάξιου προηγμένης ευρωπαϊκής χώρας και όχι χώρας έρμαιου παρεών και διαπλεκόμενων συμφερόντων.
Η δεύτερη πρόκληση αφορά στις μεγάλες τομές και μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας, έτσι ώστε να κατακτήσουμε μιαν Ελλάδα ανταγωνιστική που δεν θα περιορίζεται να ζει με ότι περισσεύει από τους άλλους, αλλά που θα παράγει πλούτο και εγχώρια προστιθέμενη αξία ικανή να φέρει πίσω τα παιδιά μας και να επιτρέψει επιτέλους στην χώρα μας να γεννιούνται πολλά νέα παιδιά.
Και εδώ κάπου έρχεται η τρίτη μεγάλη πρόκληση.
Η τρίτη μεγάλη πρόκληση, συντρόφισσες και σύντροφοι, είναι η εκπόνηση ενός ολοκληρωμένου εθνικού σχεδίου αντιμετώπισης της δημογραφικής κρίσης. Η Ελλάδα δεν λιγοστεύει μόνο οικονομικά επί Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά και από ανθρώπους μετά τη χρεωκοπία της.
Γιατί στους 600-700.000 νέους που έφυγαν κατά την περίοδο της κρίσης, πρέπει να προσθέτουμε και τους ανθρώπους που δεν γεννιούνται πια σε αυτή την χώρα.
Το πρόβλημα αυτό απειλεί την υπόσταση της πατρίδας και δεν λύνεται με μια λογική επιδομάτων όταν την ίδια στιγμή δεν υπάρχει μέριμνα του δημοσίου για την ανατροφή των παιδιών, για την πλήρη και δωρεάν εκπαίδευση τους, για την ψυχολογική και κοινωνιολογική στήριξη του θεσμού της οικογένειας. Και σε κάθε περίπτωση δεν λύνεται όταν δυο νέοι άνθρωποι αποφασίσουν να περπατήσουν μαζί την ζωή και οι μισθοί τους επαρκούν μόλις για την επιβίωση, χωρίς καμία προοπτική.
Είμαστε η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που καταπονεί σε συνθήκες νεοφιλελεύθερης γαλέρας την πιο μορφωμένη και την πιο ταλαντούχα γενιά που είχε ποτέ.
Η τέταρτη πρόκληση είναι η περιβαλλοντική πρόκληση. Είμαστε η γενιά που βιώνει τις επιπτώσεις μιας κλιματικής αλλαγής, χωρίς προηγούμενο. Και ζούμε σε έναν κόσμο που επιχειρεί να επιβιώσει από αυτή την κλιματική κρίση, ανεβάζοντας αναπόφευκτα το κόστος ζωής οποιασδήποτε επιλογής και οποιουδήποτε αγαθού. Το συνταρακτικό με την Ελλάδα είναι ότι οι πόροι που θα μπορούσαν να κρατήσουν σε λογικό επίπεδο την πρόσβαση σε αγαθά και υπηρεσίες που σχετίζονται με την κλιματική αλλαγή καταλήγουν στις τσέπες λίγων οικογενειών που έχουν μετατρέψει ακόμη και την ενεργειακή μετάβαση σε αντικείμενο άκρατης κερδοσκοπίας.
Η πέμπτη μεγάλη πρόκληση έχει να κάνει με την ανάκτηση της εμπιστοσύνης των πολιτών στο πολιτικό σύστημα. Γιατί για εμάς εδώ στην Ελλάδα η ακροδεξιά θα ήταν μια ασήμαντη μειοψηφία, αν, οι κουρασμένοι από τα ψέματα των πολιτικών, πολίτες πήγαιναν να ψηφίσουν, έχοντας την πεποίθηση ότι μια ειλικρινής και σοβαρή κυβέρνηση θα προσπαθήσει πράγματι να αλλάξει τις ζωές τους προς το καλύτερο.
Από το «λεφτά υπάρχουν» και την χρεωκοπία, μέχρι τα μνημόνια και το δημοψήφισμα, αλλά και μετά την έξοδο από τα μνημόνια που πέτυχε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, και κυρίως μετά από τα ψέματα και τις συγκαλύψεις της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη, ο μέσος πολίτης της χώρας μας αισθάνεται μια απέραντη κόπωση και διακατέχεται από ένα τεράστιο έλλειμμα εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα.
Αν δεν κάνουμε κάτι για αυτό, τότε θα κυβερνά η αποχή που σημαίνει ότι θα κυβερνούν διεφθαρμένοι, έτοιμοι και πρόθυμοι να κάνουν τα πάντα για να διαιωνίσουν τα προνόμιά τους. Χρειαζόμαστε βαθιές νομοθετικές και συνταγματικές τομές προκειμένου να πείσουμε τον πολίτη να πάει ξανά στην κάλπη.
Η έκτη πρόκληση που αντιμετωπίζουμε είναι η θέση μας στον κόσμο και η προστασία των εθνικών κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Ακούω δύο μέρες τα κανάλια να εξυμνούν τον κ. Σαμαρά για την ομιλία του στην παρουσίαση ενός βιβλίου, ο οποίος ως Υπουργός, όπως σωστά επεσήμανε ο κ. Κοτζιάς, υπέγραφε έγγραφα στα οποία το γειτονικό κράτος αναφερόταν ως ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΣΚΕΤΟ!
Έχουμε στα Ανατολικά μας έναν κατά τεκμήριο καλό λαό, που όμως διοικείται από ένα καθεστώς με αναθεωρητικές βλέψεις.
Κι εδώ θέλω να είμαι απόλυτος. Με δυνατό τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ τα συμφέροντα που θέλουν να κάνουν την Ελλάδα, το Αιγαίο, την Κύπρο, την Τουρκία και την Ανατολική Μεσόγειο μία ενιαία ζώνη οικονομικής εκμετάλλευσης αδυνάμων θα προσκρούσουν σε τοίχο. Πρέπει να μπει ένα τέλος στην Ι.Χ. εξωτερική πολιτική του κου. Μητσοτάκη.
Δεν διαπραγματευόμαστε ούτε χιλιοστό εθνικής κυριαρχίας και θα εμποδίσουμε με κάθε τρόπο την δημιουργία τετελεσμένων που θα ζημιώνουν τα εθνικά μας κυριαρχικά δικαιώματα.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Μιας και η Κεντρική μας Επιτροπή είναι η πρώτη μετά το εκλογικό αποτέλεσμα θα ήθελα να τοποθετηθώ ως προς το γιατί δεν επιτύχαμε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Κι απλά διατηρήσαμε τη δεσπόζουσα θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Κατά την άποψή μου, κάποιοι από τους λόγους είναι και οι εξής:
Πρώτον, διότι εκλογές χωρίς χρήματα σημαίνει εκλογές με μικρότερες πιθανότητες επιτυχίας. Ειδικά απέναντι σε μια συγκριτικά ακόμα πιο ισχυρή δεξιά προπαγάνδα.
Και ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αντιμετωπίζει τώρα τους κραδασμούς του 17,8% που μείωσαν στο μισό τα έσοδά του από την κρατική επιχορήγηση.
Επιτρέψτε μου εδώ μια οφειλόμενη παρέκβαση για τα οικονομικά του κόμματος και των μέσων του.
Την τετραετία 2015-2018 με διπλές εθνικές εκλογές και δημοψήφισμα, και συνέδριο, είχαμε κρατική χρηματοδότηση 22,7 εκ. από τα οποία τα 7,4 δόθηκαν για την εξόφληση Δανείου. Δηλαδή την τετραετία 15-18 η καθαρή χρηματοδότηση που είχαμε διαθέσιμη ήταν 15,3 εκ.
Την τετραετία 2019-2022 με διπλές εκλογές εθνικές και ευρωεκλογές, και συνέδριο με εκλογή προέδρου και ΚΕ: Είχαμε κρατική χρηματοδότηση 35 εκ από τα οποία τα 4,1 δόθηκαν για την ολική εξόφληση του δανείου. Δηλαδή την τετραετία 19-22 η καθαρή χρηματοδότηση που είχαμε διαθέσιμη ήταν 30,9 εκ, διπλάσια δηλαδή από την προηγούμενη τετραετία.
Το 2023 με διπλές εθνικές εκλογές και Αυτοδιοικητικές, και με εσωκομματικές εκλογές, η κρατική χρηματοδότηση που λάβαμε ανήλθε στα 11,5 εκ.
Για το 2024, η τακτική χρηματοδότηση θα ανέλθει στα 4,5 εκ.
Και για να έχετε μέτρο σύγκρισης, επειδή όπως έχετε σίγουρα παρακολουθήσει, προσπαθούμε να στηρίξουμε την Αυγή και το Κόκκινο.
Για το 2015, η δαπάνη του ΣΥΡΙΖΑ για τα δύο μέσα ήταν 969,000 ευρώ.
Το 2019, σκαρφάλωσε στα 3,1 εκ.
Το 2021, στα 3,6 εκ.
Και φέτος, προβλέπεται να ανέλθει στα 4,1 εκ.
Όπως καταλαβαίνετε, έχει έρθει η ώρα τα όργανα του κόμματος να πάρουν μεγάλες αποφάσεις για τα ιστορικά αυτά μέσα του κόμματος. Και γι’ αυτό θα συγκαλέσω εκ νέου ξεχωριστή Πολιτική Γραμματεία την ερχόμενη εβδομάδα. Να παρθούν οι αποφάσεις που πρέπει επιτέλους να παρθούν.
Επιστρέφοντας στις Ευρωεκλογές.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι παρότι δεν κοιμήθηκα για δύο μήνες και γύρισα κάθε σπιθαμή της ηπειρωτικής και νησιωτικής Ελλάδας, στηρίζοντας με τους υποψήφιους ευρωβουλευτές μας, τους βουλευτές μας και τα στελέχη μας την συλλογική μας επιθυμία για πιο ξεκάθαρη απόσταση από το τρίτο κόμμα, την ίδια στιγμή είχα απέναντί μου όλο το σύστημα προπαγάνδας Μητσοτάκη που κάθε μέρα, επινοούσε έναν νέο τρόπο να δολοφονήσει την αξιοπιστία μου, την προσωπικότητά μου και την αξία του λόγου μου.
Και επειδή πιστεύω στο σκοπό μας και στα μέλη μας, δεν έκανα ούτε βήμα πίσω.
Έκανα όμως και λάθη.
Ερχόμενος από μια άλλη χώρα, όπου η μόνη σου πιθανότητα να νικήσεις είναι να λες την αλήθεια και μόνο την αλήθεια, γιατί αν πεις ένα ψέμα, την επόμενη μέρα θα πρέπει να έχεις παραιτηθεί, έλεγα και παρουσίαζα τα πράγματα με τον τρόπο που ήξερα: με την αλήθεια μου.
Και θεώρησα ότι αυτό θα έφθανε.
Θα έπρεπε να είχα διαβάσει καλύτερα τον Μπρέχτ που έλεγε: «όποιος θέλει να πολεμήσει σήμερα την ψευτιά και την αμάθεια και να πει την αλήθεια έχει να ξεπεράσει το λιγότερο πέντε δυσκολίες.
Πρέπει να έχει το θάρρος να γράφει την αλήθεια, παρόλο που παντού την καταπνίγουν,
την εξυπνάδα να την αναγνωρίσει, παρόλο που τη σκεπάζουν παντού,
την τέχνη να την κάνει ευκολομεταχείριστη σαν όπλο,
την κρίση να διαλέξει εκείνους που στα χέρια τους η αλήθεια θα αποχτήσει δύναμη,
την πονηριά να τη διαδώσει ανάμεσά τους.»
Κι αποδείχτηκε ότι αυτό, δηλαδή να μην αφήνω τίποτα αναπάντητο και να μην κρύβω ούτε καν την ιδιωτικότητά μου, δεν εκλήφθηκε ως απόλυτη διαφάνεια από πλευράς μου, αλλά ως προσπάθεια υπερπροβολής.
Το ελληνικό κοινό ταυτόχρονα για πρώτη φορά διερευνούσε το ποιος είμαι. Γιατί η αλήθεια είναι ότι είμαι ένας τριανταεξάχρονος νέος άνθρωπος, ο οποίος έχει δημοσιοποιήσει όλες του τις επιλογές και ο οποίος δεν μπορούσε να έχει σκοπιμότητες και να αφήνει αναπάντητα τα ψέματα.
Ήταν άραγε λάθος μου ότι δημοσίευσα το ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ για να μην αφήσω να σέρνεται το ψέμα αναπάντητο;
Εκλογικά ίσως ήταν.
Ηθικά όμως δεν ήταν.
Κι ίσως μακροπρόθεσμα να αναδειχθεί και ως υπόδειγμα μίμησης για άλλους.
Δείτε πως τα έφερε η ζωή.
Να έχω πει από την αρχή αλήθεια για την περιουσιακή μου κατάσταση, κι αυτοί που κυβερνούν 5 ολόκληρα χρόνια, έχοντας δηλώσει τα περιουσιακά τους στοιχεία μόνο μέχρι το 2021, να ασχολούνται νυχθημερόν με αυτό το ζήτημα για να αποπροσανατολίσουν τους πολίτες από τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Και ταυτόχρονα να φέρνουν τροπολογία με την οποία παρέτειναν για τους εαυτούς τους την ημερομηνία υποβολής πόθεν έσχες μέχρι τον Δεκέμβριο του 2024. Ποιος ξέρει άραγε τι θέλουν να κρύψουν;
Και βέβαια αφού ολοκλήρωσαν το προπαγανδιστικό τους έργο και αφού διαπίστωσαν (έχοντας προφανώς πρόσβαση στο σύστημα) ότι στις 30 Ιουνίου κι εγώ και ο Τyler καταθέσαμε κανονικά τις δηλώσεις ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ μας, ήσυχα κι αθόρυβα σταμάτησαν απλώς να ασχολούνται με το θέμα. Δεν πρόκειται όμως να τους περάσει: Καλώ από αυτό το βήμα τον Πρωθυπουργό και τους Υπουργούς του να δημοσιοποιήσουμε τις δηλώσεις μας. Είπαν ότι τις κατέθεσαν κι αυτοί. Ας τις δημοσιοποιήσουμε λοιπόν όλοι μαζί. Αύριο! Όχι το 2025 μετά τον έλεγχο από την Επιτροπή Πόθεν Εσχες.
Φτάνει πια η κοροϊδία και η συγκάλυψη.
Ο τρίτος λόγος για το συγκεκριμένο εκλογικό αποτέλεσμα είναι ότι δεν είχαμε τον χρόνο και δεν είχαμε, αν θέλετε, την λειτουργική ετοιμότητα να αντιμετωπίσουμε με τους υπάρχοντες ανθρώπινους πόρους μια τόσο σύνθετη πρόκληση όπως οι εκλογές σε όλη την Επικράτεια.
Μετά τις διασπάσεις και τα όσα συνέβησαν στο συνέδριο του Φεβρουαρίου, υπήρξαν σημαντικές επιπτώσεις και στο οργανωτικό επίπεδο.
Παρότι τρέξαμε, παρότι αξιοποιήθηκαν όλα τα στελέχη της πρώτης γραμμής σε όλες τις περιφέρειες, εντούτοις είχαμε ευδιάκριτες και μη αποδεκτές για κόμμα εξουσίας οργανωτικές αδυναμίες. Κι αυτό είναι εύκολο να το ρίξουμε σε πρόσωπα.
Αλλά θα ήταν άδικο.
Γιατί τα πρόσωπα που θα δείχναμε, είναι τα πρόσωπα που ξενυχτούσαν μέχρι την τελευταία στιγμή στο πλευρό μου για το αποτέλεσμα που πετύχαμε.
Συνολικά το κόμμα μας πάσχει.
Και χρειάζεται εξορθολογισμό και ανανέωση.
Χρειάζεται ενδυνάμωση, αλλά και εκσυγχρονισμό στη οργανωτική του λειτουργία.
Από την ώρα που εξελέγην Πρόεδρος, μαζί με την σημερινή σε εννιά μήνες έχει συνεδριάσει 6 φορές η Κεντρική Επιτροπή και η ΠΓ πολύ περισσότερες.
Και δεν περίμενα, για να τα λέμε όλα, ότι θα δεχτώ κριτική γιατί μετά την μεγάλη αναταραχή του Φεβρουαρίου, η οποία ομόφωνα κατέληξε σε πολιτική απόφαση μέσα από το συνέδριό μας και ενόσω ήμουν στρατιώτης, υπηρετώντας την πατρίδα μου, να εγκαλούμαι ότι δεν συνεδρίασα τα όργανα … Και τι έγινε άραγε όταν τον Απρίλιο ήμουν ξανά στην πρώτη γραμμή ως πολίτης;
Αμέσως συνεδριάσαμε και αμέσως προχωρήσαμε στην άμεση εκλογή των υποψηφίων ευρωβουλευτών και ευρωβουλευτριών από την βάση.
Είμαι υπερήφανος τόσο για την πρωτοφανή διαδικασία επιλογής υποψηφίων που ακολουθήσαμε, όσο και για τους υποψήφιους και τις υποψήφιες που τα μέλη και οι φίλοι του κόμματος (και όχι εγώ) επέλεξαν να μας εκπροσωπήσουν.
Και σας υπενθυμίζω ότι το χρονοδιάγραμμα, άρα και την απόφαση άμεσης εκλογής των υποψηφίων το είχαμε εγκρίνει και στην Κεντρική Επιτροπή και στο Συνέδριό μας.
Γιατί μπορεί να έχω κάνει λάθη, αλλά υποκριτής δεν είμαι.
Και το ίδιο απαιτώ κι από τις συντρόφισσες και τους συντρόφους μου.
Στην δική μου «βάρδια» στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που δεν την έκλεψα με πραξικόπημα, αλλά μου την έδωσε ο λαός στην κάλπη, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ ΕΛΑΒΕ ΤΕΛΟΣ.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ!
Δεν έχω κανέναν μυστικό κύκλο.
Δεν έχω περιφρονήσει κανένα όργανο.
Δεν θέλω δίπλα μου κόλακες.
Και δεν έχω δώσει σε κανέναν και καμία το δικαίωμα να μιλά εξ ονόματός μου.
Γιατί με ψηφίσατε να είμαι η δική σας φωνή και από την πρώτη στιγμή σας παρακάλεσα να είστε εσείς το δικό μου μάτι και αυτί. Όλοι σας και όλα τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Και θέλω με την ευκαιρία αυτή να τελειώνει αυτό το πανηγύρι που ρίχνει νερό στο μύλο του Μητσοτάκη.
Δεν τιμώρησα κανέναν τάχα για την έκφραση των πολιτικών του απόψεων.
Ακούω τους πάντες, καρτερικά, όσο σκληροί και να είναι μαζί μου. Και δεν αναγνωρίζω σε κανέναν το δικαίωμα να κάνει bullying σε οποιονδήποτε στο όνομά μου.
Διαβάστε επίσης
Το τρίγωνο του αίματος: Μύκονος, Ψυχικό, φυλακές Κορυδαλλού – Την Κυριακή στο Documento
