Σύσσωμη η κυβέρνηση –ιδιαίτερα ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης με το οικονομικό επιτελείο– προχώρησαν αποφασιστικά σε ακόμη μια κοινωνική μεταρρύθμιση («τομή» θα τολμούσα να τη χαρακτηρίσω) που στοχεύει στην πνευματική και εσωτερική έγερση της κατάνυξης που πρέπει να βιώσουμε κατά τον εορτασμό του Πάσχα.
Αντικατέστησαν το αναστάσιμο φως με το κατανυκτικό αναστάσιμο σκοτάδι και το γιορτινό τραπέζι της αφθονίας και του οβελία με τον λιτό μυστικό δείπνο.
Η «Ελλάς Ελλήνων χριστιανών» κυβέρνησή μας χωρίς χρονοτριβή μας επέβαλε την αλλαγή του τρόπου που αρμόζει εμείς οι Ελληνες (χριστιανοί ορθόδοξοι αλλά και αλλόθρησκοι ή άθεοι) να προσλαμβάνουμε τα Θεία Πάθη και να βιώνουμε την εσωτερική ανάταση που προσφέρει η χαρμόσυνη αναγγελία της Ανάστασης.
(Είχε προηγηθεί βέβαια η επαναστατική ρύθμιση Κεραμέως στην παιδεία, με την οποία κατάργησε τη διδασκαλία του μαθήματος της «άπιστης» κοινωνιολογίας, καλύπτοντας το κενό στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα με εντατικά μαθήματα κατήχησης της ορθοδόξου πίστεως).
Αφού το Πάσχα είναι το πέρασμα από τον θάνατο στη ζωή (για την ώρα εμείς όλοι –οι κοινοί θνητοί– βιώνουμε τη φάση του καθημερινού θανάτου), αφού ο Χριστός υπέφερε, βασανίστηκε και ταπεινώθηκε, αφού τα πάθη του αποτελούν συμβολισμό των παθών της καθημερινότητας του ανθρώπου και υπενθυμίζουν ότι πάντα υπάρχουν δύσκολες στιγμές στη ζωή μας, ανάλογο πρέπει να είναι – κατά την κυβέρνηση Μητσοτάκη– και το «Πάσχα των Ελλήνων».
Τι είναι το άγιο ή αναστάσιμο φως που υποδεχόμαστε με τιμές αρχηγού κράτους;
Είναι η λιτή φλόγα ενός κεριού, η οποία μεταδίδεται σε κάθε γωνιά της χώρας από τον ιερέα στους πιστούς, μεταλαμπαδεύοντας κατ’ ουσία το άγγελμα του θαύματος της Ανάστασης.
Από πού μας προέκυψε ότι τα σπίτια μας (που υποδέχονται το φως από το αναστάσιμο κερί) θα πρέπει να είναι μέσα κι έξω –απ’ άκρη σ’ άκρη, από κουζίνα σε σαλόνι και από κλιμακοστάσιο σε αποθήκη– φωταγωγημένα;
Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι έτσι όχι μόνο αλλοιώνουμε το βαθύτερο νόημα της Ανάστασης, αλλά αναζωπυρώνουμε τις αιτίες που γεννούν την ενεργειακή κρίση, διαμαρτυρόμενοι μετά για τη ρήτρα αναπροσαρμογής;
Ασε δε το (σουβλιστό κατά κύριο λόγο) αρνί που θεωρείται αναπόσπαστο τμήμα του πασχαλινού τραπεζιού.
Από πού κι ως πού αρνί το Πάσχα; Πόσο χριστιανικό έθιμο είναι; Γνωρίζετε ότι το σούβλισμα του αρνιού έχεις τις ρίζες του στην αρχαία Ελλάδα (του δωδεκάθεου, για να μην ξεχνιόμαστε); Μπορεί ο Χριστός να ονομάστηκε από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο ο «αμνός ο αίρων την αμαρτία του κόσμου», αλλά όχι και να σουβλίζουμε αρνί την ημέρα της Ανάστασης.
Τυχαία νομίζετε η κυβέρνηση πήγε 16 ευρώ το κιλό το αρνί και 10 ευρώ το κιλό τα κάρβουνα;
Οποιος επιμένει αντιχριστιανικά πληρώνει 40 ευρώ περίπου το κιλό το αρνί (μετά το ψήσιμο) και κάνει μούγκα.
Επιτελική απόφαση: «Ούτε κότες έχεις ούτε με την αλεπού μαλώνεις».