Στη Μόρια το κυρίαρχο δόγμα είναι αυτό της αποτροπής, του παραδειγματισμού, του αρνητικού παραδείγματος.
Ας μην κρυβόμαστε, η Ελλάδα επιλέχτηκε (και εκ της θέσεώς της) να στείλει παντού το μήνυμα ότι «η κόλαση που αφήσατε μπορεί να ήταν καλύτερη από εδώ που έρχεστε»! Το τάιμινγκ άλλωστε το επιτρέπει.
Στο εξωτερικό πνέουν άνεμοι απανθρωπιάς. Στις ΗΠΑ κυριαρχούν το «America first» του Τραμπ και το τείχος της ντροπής στα σύνορα με το Μεξικό. Εκεί χωρίζουν παιδιά από τις μανάδες τους και στους δρόμους βγαίνουν πάνοπλοι ακροδεξιοί πατριώτες, στους μετανάστες θα κολλούσαν; Στην Ευρώπη οι Γερμανοί δεν κολλάνε σε τέτοια. Για τους προτεστάντες «η εργασία απελευθερώνει» και καλός άνθρωπος είναι εκείνος που έχει βαρύ κουμπαρά, όχι εκείνος που συνεπικουρεί τους αναξιοπαθούντες συνανθρώπους του. Στην Αυστρία του Κουρτς τα ίδια και χειρότερα, στην Ουγγαρία του Ορμπάν ο θεός να βάλει το χέρι του και στην Πολωνία το συντηρητικό κόμμα Νόμος και Δικαιοσύνη (PiS) ανέχεται τις ομοφοβικές επιθέσεις, οι οποίες πολλαπλασιάζονται.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, στην ημεδαπή η ΝΔ του Αδωνη και του Βορίδη, του Σαμαρά και των «μακεδονομάχων», του πλωτού φράγματος που κόστισε μισό εκατομμύριο αλλά έμεινε στα χαρτιά και των κλειστών δομών ανέσυρε από το ιδεολογικό της οπλοστάσιο τις χειρότερες παραδόσεις της Δεξιάς παγκοσμίως. Εργαλειοποίησε τις ροές και τα άθλια παιχνίδια του Ερντογάν στον Εβρο μιλώντας για «ασύμμετρη απειλή» και άφησε τη Μόρια στην τύχη της ξεχνώντας τις προεκλογικές αναφορές της στο θέμα. Ουδείς τις θυμάται άλλωστε και ουδείς τις θυμίζει. Προφανώς ο στόχος είναι να πάμε σε κλειστές δομές. Θα λύσουν το πρόβλημα; Φυσικά και όχι, αλλά θα το κρύψουν από την υπόλοιπη κοινωνία. Τόσο απλά.
