Η ανακοίνωση των μελών που απαρτίζουν την κυβέρνηση της ΝΔ μετά τις εκλογές του Ιουνίου του 2023 επιφύλαξε μια μικρή έκπληξη. Νέος υπουργός Εργασίας, μετά τη μετακίνηση του Κ. Χατζηδάκη στο υπουργείο Οικονομίας, ανέλαβε ο γνωστός και μη εξαιρετέος Αδωνης Γεωργιάδης.
Οι συνεχείς παρεμβάσεις στο νομοθετικό πλαίσιο του εργατικού δικαίου μετά το 2010 χαρακτηρίζονται από τη συνεχή υποβάθμιση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και την απελευθέρωση των ατομικών σχέσεων προς όφελος της εργοδοτικής πλευράς. Πρόσκαιρη ανάσχεση απετέλεσε ο ν. 4611/2019 του ΣΥΡΙΖΑ επί υπουργίας Εφης Αχτσιόγλου, ο οποίος καθιέρωσε μεταξύ άλλων τον βάσιμο λόγο απόλυσης.
Ο εν λόγω νόμος ήταν ο πρώτος που καταργήθηκε από την πρώτη κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον ν. 4623/2019. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ, δηλαδή όσοι ασχολούνται με το εργατικό δίκαιο, θεώρησαν τον νόμο Χατζηδάκη τελευταία πράξη απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων.
Ομως ο νέος υπουργός κατέστησε σαφές από την αρχή της θητείας του ότι πλανόμασταν πλάνην οικτράν. Ο σκοπός της υπουργοποίησης του Αδωνη Γεωργιάδη, δηλαδή ενός πολιτικού που δεν φοβάται το πολιτικό κόστος και με εξαιρετική σχέση με τα ΜΜΕ, κατέστη σαφής μετά την κατάθεση του νέου εργασιακού νομοσχεδίου που προβλέπει μεταξύ άλλων τη δυνατότητα για παράλληλη απασχόληση σε πέραν του ενός εργοδότη με συνολικό χρόνο απασχόλησης πέραν του οκταώρου και μέχρι δεκατρείς ώρες ημερησίως, όπως και την εισαγωγή στην έννομη τάξη της λεγόμενης σύμβασης μηδενικών ωρών. Η ανυπαρξία της αντιπολίτευσης και η πλήρης απαξίωση των συνδικάτων δίνουν τη δυνατότητα για την υποβάθμιση και των τελευταίων υφιστάμενων προστατευτικών διατάξεων του εργατικού δικαίου.
Ο πλέον κατάλληλος για την εισαγωγή τέτοιων ρυθμίσεων δεν είναι άλλος από τον Αδ. Γεωργιάδη, ο οποίος με την αγαστή συνεργία των ΜΜΕ θα προσπαθήσει να πείσει πως όλο αυτό γίνεται προς το συμφέρον του εργαζομένου.
Και δυστυχώς είμαστε ακόμη στην αρχή.
