Ο Γιάννης και ο Θανάσης Αντετοκούνμπο μιλάνε για την παιδική τους ηλικία, την Ελλάδα και τον ρατσισμό, για το όραμά τους και τις δύσκολες στιγμές που βίωσαν.
Το Σάββατο 24 Ιουνίου, σε μια κατάμεστη από κόσμο Στέγη, πραγματοποιήθηκε μια αληθινά ζωντανή συζήτηση ανάμεσα στους Γιάννη και Θανάση Αντετοκούνμπο και τη διευθύντρια Πολιτισμού του Ιδρύματος Ωνάση Αφροδίτη Παναγιωτάκου. Όπως είχε εξαρχής ανακοινωθεί, η συζήτηση, η οποία μέχρι τώρα έχει ήδη σημειώσει περισσότερα από 100.000 views στο Facebook της Στέγης, αφορούσε λιγότερο στο μπάσκετ, και περισσότερο στην αξία της διαδρομής, το τι σημαίνει τελικά «Έλληνας», καθώς και στις αρετές που χρειάζονται για να φτάσεις «ψηλά». Επιστέγασμα της αναπάντεχης συνεργασίας των αδερφών Αντετοκούνμπο με το Ίδρυμα Ωνάση, η ανακοίνωση από την Αφροδίτη Παναγιωτάκου στον επίλογο της εκδήλωσης, της θέσπισης της προπτυχιακής υποτροφίας «One of a Kind» για παιδιά που, αν και έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα, δεν έχουν ακόμα εξασφαλίσει την ελληνική ιθαγένεια ή την έχουν εξασφαλίσει εντός της τελευταίας πενταετίας.
Σημαντικά σημεία από τη συζήτηση ανάμεσα στον Γιάννη και τον Θανάση Αντετοκούνμπο και την Αφροδίτη Παναγιωτάκου:
Γιατί πιστεύουν ότι τους έχουν αγαπήσει τόσο πολύ
Γιάννης Αντετοκούνμπο: Η Ελλάδα μάς έχει αγαπήσει γιατί είμαστε καλά παιδιά, αγνά παιδιά. Όπου πάμε, πάει μαζί μας και η Ελλάδα. Προβάλλουμε πολύ την Ελλάδα και δεν έχουμε αλλάξει. Είμαστε ακόμα αυτοί που ήμασταν γιατί έχουμε εξαιρετικούς γονείς, οι οποίοι μας μεγάλωσαν σωστά.
Το όραμά τους
Θανάσης Αντετοκούνμπο: Είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον, ξέρουμε ότι περνάμε δύσκολες στιγμές όλοι μας, αλλά έτσι ξεπερνάς τις δύσκολες στιγμές: με το να στηρίζει ο ένας τον άλλον.
Γιάννης Αντετοκούνμπο: Ήρθαμε να μιλήσουμε με εσάς, το Ίδρυμα Ωνάση, για να μάθουμε. Έχετε βοηθήσει τόσο πολύ κόσμο και τόσα πολλά παιδιά, που και εγώ θέλω μια μέρα μετά από πολλά χρόνια να μπορώ να κάνω το ίδιο.
Τι σημαίνει «ψηλά» για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και η πίστη στον εαυτό σου
Το πιο σημαντικό πράγμα για να φτάσεις ψηλά είναι η δουλειά. Και τώρα που φτάνουμε ψηλά, είναι πιο δύσκολο να μείνεις ψηλά. Θέλει ακόμη πιο σκληρή δουλειά. Υπάρχει κόσμος που λέει φτάσατε ψηλά, τα έχετε καταφέρει, αλλά εγώ δεν έχω καταφέρει τίποτα. Ο στόχος μου είναι να γίνω πρωταθλητής, να γίνω MVP, να είμαι στους καλύτερους 50 που έχουν παίξει ποτέ μπάσκετ. Το πιο σημαντικό είναι η δουλειά, να συνεχίσεις να σπρώχνεις τον εαυτό σου στα όρια. Να μη νομίζεις πως είσαι μέτριος, δεν είσαι μέτριος, να μη βάζεις κάτι τέτοιο στο μυαλό σου, άμα νομίζεις ότι είσαι μέτριος, θα είσαι μέτριος, τελείωσε. Εγώ νομίζω αυτή τη στιγμή και δεν το λέω εγωιστικά, δε θέλω να είμαι αλαζόνας, αλλά πιστεύω ότι είμαι ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών και ξέρω ότι θα γίνω. Δουλειά, δουλειά, δουλειά.
Η άλλη όψη της επιτυχίας – Σχολιάζοντας τον στίχο που έχει ο Γιάννης στο bio του στο Instagram: «there is beauty in the struggle ugliness in the success»
Γιάννης Αντετοκούμπο: Πρέπει να αγαπάς αυτό που έχεις. Θυμάμαι ακόμα και όταν περνούσαμε δύσκολα, περνούσαμε ωραία εγώ και η οικογένειά μου. Τους έβλεπα κάθε μέρα, ήμασταν όλη μέρα μαζί, γελούσαμε. Τώρα ήρθε η επιτυχία και είναι δύσκολο να δεις τα αγαπημένα σου πρόσωπα. Ταξιδεύω τόσο πολύ, που είναι πολύ δύσκολο να βρεθούμε συχνά. Ακόμα και στην επιτυχία, υπάρχει «ασχήμια».
Πώς αντιμετωπίζουν τις «σκοτεινές στιγμές»
Θανάσης Αντετοκούνμπο: Κάθε άνθρωπος περνά τις δικές του δυσκολίες. Όταν μου λένε εσείς περάσατε δύσκολα, απαντάω πως αυτό συμβαίνει σε πολύ κόσμο. Επειδή εγώ δεν είχα να φάω δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί και εσύ να μην έχεις τα δικά σου προβλήματα. Εσύ μπορεί να μην μπορείς να στείλεις τα παιδιά σου φροντιστήριο ή να είσαι άνεργος. Για τον καθένα είναι κάτι διαφορετικό. Αλλά μέσα σε αυτή τη δυσκολία, πρέπει να αναζητήσουμε το φως.
To τραγούδι της μαμάς που τους ξυπνούσε για να πάνε σχολείο – Η στιγμή που δάκρυσαν τα αδέρφια Αντετοκούνμπο
Η αίθουσα και η σκηνή πλημμύρισαν από συγκίνηση όταν ακούστηκε το ελληνικό τραγούδι Το κοκοράκι (Όταν θα πάω κυρά μου στο παζάρι) που τραγουδούσε η μητέρα τους Βερόνικα Αντετοκούνμπο στα παιδιά για να ξυπνήσουν κάθε πρωί. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο με δάκρυα στα μάτια είπε: «Δεν έχω κλάψει ούτε όταν χάσαμε στα play offs… Ξεκινήσαμε από μικροί και είμαστε αυτή τη στιγμή εδώ. Ποιος πίστευε ποτέ ότι εγώ, ο Θανάσης και η οικογένειά μου, που με τη δύναμη τη δική σας ενώνουμε τώρα δυνάμεις, ότι θα μπορούσαμε να δώσουμε ευκαιρίες σε παιδιά».
Για τον ρατσισμό που αντιμετώπισαν
Θανάσης Αντετοκούνμπο: Στην Ελλάδα δεν υπάρχει ρατσισμός, υπάρχει υποκρισία. Και αυτό είναι χειρότερο. Στην Αμερική υπάρχει ρατσισμός, αλλά μπορείς να γίνεις οτιδήποτε στη ζωή σου. Εδώ υπάρχει υποκρισία και αυτό είναι χειρότερο. Έχω δει αρνητικό σχόλιο στο Facebook για εμάς, ότι δεν είμαστε Έλληνες και ο ίδιος άνθρωπος με συνάντησε με το παιδί του στη Γλυφάδα και μου έδωσε συγχαρητήρια λέγοντάς μου ότι τιμώ τη χώρα μας. Πήρα το παιδί του στους ώμους, βγάλαμε μαζί φωτογραφία και του είπα ευχαριστώ.
Γιάννης Αντετοκούμπο: Υπήρξε η κακή πλευρά, υπήρξε και η θετική. Είχαμε φίλους που μας υπερασπίστηκαν, όταν κάποιος μας έλεγε κάτι αρνητικό, του απαντούσαν εκείνοι και σταματούσαν να τον κάνουν παρέα.
Για την ελληνικότητα
Γιάννης Αντετοκούμπο: Έλληνας δεν γεννιέσαι μόνο. Γίνεσαι. Εμένα δεν μπορεί κανείς να μου πει ότι δεν είμαι Έλληνας. Για αυτούς τους ανθρώπους το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αγαπήσουμε την Ελλάδα, περισσότερο και από εκείνους.
Για την ιθαγένεια
Θανάσης Αντετοκούνμπο: Έζησα δυόμιση χρόνια χωρίς ελληνικό διαβατήριο. Έπαιζα φιλικά με τις Εθνικές ομάδες νέων, εφήβων, παίδων, ρωτούσαν οι αντίπαλοι γιατί δεν κατέβαινα στο τουρνουά και ο λόγος ήταν γιατί δεν είχα ελληνικό διαβατήριο. Και σαν και εμάς είναι πολλά παιδιά. Παιδιά που θα μπορούσαν να προσφέρουν στη χώρα, αλλά τους εμποδίζει το θέμα της ιθαγένειας. Και δεν θα έπρεπε καν να συμβαίνει έτσι. Όταν πηγαίνεις δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο θα πρέπει να παίρνεις αυτόματα και την ιθαγένεια. Δεν θα έπρεπε να είσαι οι Αντετοκούνμπο για να πάρεις ιθαγένεια.
Αν γύριζαν το χρόνο πίσω, τι θα έλεγαν στον 10χρονο εαυτό τους
Γιάννης Αντετοκούμπο: Αν μπορούσα να πάω πίσω θα έλεγα στον εαυτό μου να έχει υπομονή και να συνεχίσει να δουλεύει. Υπήρχαν μέρες που ήμουν απογοητευμένος. Συνέχισα όμως να πιστεύω ότι θα καταφέρω στο τέλος και θα βοηθήσω την οικογένειά μου. Θα μου έλεγα: «Να έχεις υπομονή, να συνεχίσεις να χαμογελάς και όλα θα έρθουν». Αν συνεχίσεις να εργάζεσαι σκληρά και να πιστεύεις στο όνειρό σου, δεν υπάρχει περίπτωση, θα πηγαίνεις μόνο προς τα πάνω, θα γίνεσαι μόνο καλύτερος.
Θανάσης Αντετοκούνμπο: Αν γύριζα πίσω το πρώτο πράγμα που θα μου έλεγα θα ήταν μην κλαις, μην στεναχωριέσαι. Μεγάλωσα στεναχωρημένος. Με ρωτούν πολλοί γιατί «χαμογελάς συνέχεια;». Γιατί μεγάλωσα στεναχωρημένος. Έβλεπα τους γονείς μου να αγωνίζονται σκληρά, έβλεπα τα αδέρφια μου και όταν είσαι ο μεγαλύτερος αδερφός θέλεις να βοηθήσεις.
Ολόκληρη τη συζήτηση στη Στέγη μπορείτε να την παρακολουθήσετε εδώ:
