Το φετινό καλοκαίρι η χώρα μας ήρθε αντιμέτωπη για άλλη μία φορά με μεγάλες πυρκαγιές που είχαν ως αποτέλεσμα την απώλεια ανθρώπινων ζωών, την τεράστια καταστροφή στο φυσικό περιβάλλον και τις υλικές ζημιές.
Εχουν ήδη καεί 1.526.890 στρέμματα (το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό από το 2007 όταν κάηκε η Ηλεία) και έχουν χαθεί 35 άνθρωποι σε μόλις 44 πυρκαγιές και χωρίς να έχει τελειώσει ακόμη η αντιπυρική περίοδος. Για την κυβέρνηση όμως φταίνε ο «στρατηγός άνεμος», οι αόρατοι εμπρηστές και η κλιματική κρίση. Ομως οι πολυφορεμένες αυτές δικαιολογίες δεν πείθουν κανέναν πια.
Από το 2021 που συστήθηκε πανηγυρικά το υπουργείο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας δημιουργήθηκαν υψηλές προσδοκίες στους πολίτες για την οργάνωση, τον συντονισμό και την αποτελεσματικότητα δράσης των 17 συναρμόδιων φορέων στον τομέα της πολιτικής προστασίας. Πέρα όμως από εξαγγελίες, ευχολόγια και την επίκληση του «κατηραμένου όφι» της γραφειοκρατίας που καθυστερεί κάθε βελτιωτική κίνηση, οι πολίτες δεν διαπίστωσαν καμία διαφορά από το μπάχαλο του παρελθόντος.
Δεν λήφθηκε κανένα μέτρο για την ομογενοποίηση του προσωπικού του πυροσβεστικού σώματος. Αντίθετα αυξήθηκε η διάσπαση, καθώς στους μόνιμους πυροσβέστες, τους πενταετούς θητείας και τους εποχικούς προστέθηκαν οι λεγόμενοι δασοκομάντος επταετούς θητείας, χωρίς στο ενδιάμεσο να έχουν επιλυθεί οι ανισότητες στις μισθολογικές τους απολαβές, η προμήθεια πυρίμαχου εξοπλισμού και μέσων προστασίας, τα ζητήματα μεταφοράς και σίτισής τους στους τόπους όπου επιχειρούν και μετεκπαιδεύονται. Δεν έχει τεθεί ακόμη σε πλήρη εφαρμογή ο ν. 4662/2020 και δεν έχει επικαιροποιηθεί, με έμφαση στην πρόληψη, την αύξηση του προσωπικού των δασαρχείων και στον ενεργότερο ρόλο τους στη δασοπροστασία. Δεν κατευθύνονται εγκαίρως κονδύλια στους αρμόδιους φορείς για τη δημιουργία αντιπυρικών ζωνών ούτε έχει αξιοποιηθεί η μελέτη του καθηγητή Οικολογίας των Πυρκαγιών του Πανεπιστημίου του Φράιμπουργκ Γιόχαν Γκόλνταμερ, η οποία παραδόθηκε τον Μάιο του 2019.
Τι κι αν έχουν παραγγελθεί οκτώ νέα Canadair που θα παραδοθούν κάποια στιγμή μετά το 2025; Τι κι αν έχει διασφαλιστεί η χρηματοδότηση από το Ταμείο Ανάκαμψης μέσων υψηλής τεχνολογίας για τη δασοπροστασία, όταν το χρονοδιάγραμμα που θα υλοποιηθεί η προμήθεια και θα εγκατασταθούν στα δάση μας είναι άγνωστο; Τι κι αν έχουν δοθεί 23,14 εκατ. ευρώ στους ΟΤΑ για τη δασοπροστασία, όταν κανένας δεν ελέγχει τον τρόπο και την κατεύθυνση διάθεσης των κονδυλίων αυτών; Και μέχρι τότε, τι;
Στην πραγματικότητα αυτό που αντιλαμβάνονται όλοι –και η κυβέρνηση προσπαθεί να κρύψει με αγωνία– είναι ότι δεν υπάρχει κανένα σχέδιο για την προστασία των δασών και την πρόληψη των πυρκαγιών. Ζούμε σε μια ανοχύρωτη χώρα, όπου όλα τα σκιάζει η επικοινωνιακή φοβέρα. Η κυβέρνηση αφήνει τη χώρα να καίγεται και υπόσχεται μηχανισμούς αρωγής ως αντίδωρο, ενώ επαίρεται για τη χρήση του 112 και τις εκκενώσεις πληθυσμού, που όμως δεν διενεργήθηκαν συντονισμένα κάτω από έναν κρατικό φορέα αλλά ήταν πρωτοβουλία των ίδιων των κατοίκων.
Εν ολίγοις, η κυβέρνηση έχει πολύ λίγα να επιδείξει στον τομέα της πολιτικής προστασίας. Μοναδική της ελπίδα η λήθη λόγω της επικαιρότητας. Μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, όταν θα επαναφέρει τις ίδιες δικαιολογίες για να αποσείσει τις ευθύνες της ολιγωρίας της. Και οι πολίτες θα είναι στο ίδιο καταστροφικό έργο θεατές για μία ακόμη φορά.
