Συμπληρώνεται σχεδόν ένας μήνας από την έναρξη του πολέμου και το τοπίο στην ομίχλη παραμένει όχι μόνο ως προς το στρατιωτικό σκέλος αλλά και ως προς τις παγκόσμιες ανακατατάξεις που θα επιφέρει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι στη μεριά της Ιστορίας φυσάει ένας διαβολεμένος άνεμος και ότι η παράνοια ψωνίζει απ’ όλα τα παζάρια.
Κανείς φυσικά δεν έχει την απαίτηση από τους δημοσιολογούντες να έχουν διαβάσει το βιβλίο του Π. Κονδύλη «Θεωρία του πολέμου» στο οποίο σφάζει πολλές ιερές αγελάδες της δυτικοφιλελεύθερης πολιτικής επιστήμης. Στην ενδελεχή μελέτη του όχι μόνο προβλέπει τις τοπικές συγκρούσεις ώστε να είναι ελεγχόμενες, αλλά και υποστηρίζει ότι «μια ανερχόμενη περιφερειακή δύναμη συγκροτεί βαθμηδόν γύρω της έναν μείζονα χώρο και απαγορεύει στην πλανητική ηγεμονική Δύναμη να επεμβαίνει με οιονδήποτε τρόπο στον χώρο αυτό». Θα περίμενε όμως να έχουν προβληματιστεί από την επιστολή που είχαν απευθύνει το 1997 στον Κλίντον 50 ειδικοί επιστήμονες και στην οποία προειδοποιούσαν ότι η διεύρυνση του ΝΑΤΟ θα αποτελούσε ένα λάθος ιστορικών διαστάσεων. Εμφανίστηκε λοιπόν ο Πούτιν, που κρατώντας το κνούτο ενός νέου τσάρου εισβάλλει σε μια γειτονική χώρα ως μη όφειλε και αφήνει πίσω του συντρίμμια. Σαν ένας άλλος Φρόντο Μπάγκινς δεν ρίχνει το δαχτυλίδι της δύναμης στο καζάνι για να λιώσει, μα το κρατά για τον εαυτό του. Αλλά ο Πούτιν, όπως και η ρωσική σαλάτα, δεν παριστάνει την γκουρμεδιά ενός φιλέτου σατoμπριάν με σος μαδέρα. Οταν κάποιος σου χτυπά την πόρτα το πρωί, ξέρεις πως είναι ο γαλατάς. Δεν νιώθεις επομένως προδομένος από ένα δικτάτορα.
Νιώθεις απογοητευμένος από τη Δύση, όπου η δημοκρατία αργοπεθαίνει στο κελί του Ασάνζ και ποδοπατιέται σαν μπουκέτο λουλούδια σε μνημείο πεσόντων. Το Facebook και το Instagram επιτρέπουν πλέον στους χρήστες αρκετών χωρών να ζητούν τη δολοφονία του Πούτιν και να υποστηρίζουν τη νεοναζί ομάδα του Αζόφ. Πολωνία και Λετονία εγκατέστησαν τηλεφωνικές γραμμές για να καρφώνουν οι πολίτες όποιον εκφέρει διαφορετική άποψη. Δεκάδες φοιτητές αποβλήθηκαν από τα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια λόγω καταγωγής. Νοσοκομεία στη Γερμανία αρνούνται να περιθάλψουν ασθενείς από Ρωσία και Λευκορωσία. Η οριακή ύπαρξη συνθλίβεται επειδή ο άνθρωπος ασφυκτιά στο δίπολο φίλος ή εχθρός. Η διαταγή σαφής και το σύνθημα στακάτο: Απαγορεύεται κάθε φιγούρα αμφιβολίας, κάθε λίκνισμα σκέψης, γιατί ο πόλεμος εκτός από τα χαλάσματα και
τους νεκρούς εμπεριέχει την παράκρουση και παράγει διανοητική παράλυση. Η Δύση βρήκε στην Ουκρανία τον χρήσιμο ηλίθιο, μια Ιφιγένεια που πάνω στον βωμό του δράματός της στήνονται η φίμωση, η στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης και οι εξοπλισμοί, μόνο και μόνο για να μην καταρρεύσει το οικοδόμημα της παγκοσμιοποίησης και να επανέλθουν όλοι στο μαντρί σε στάση προσοχής.
Στο μεταξύ τα θύματα θα πολλαπλασιάζονται σαν μαθηματικοί αλγόριθμοι. Ολοι ανεξαιρέτως οι δήμιοι θα πηγαίνουν τη συνείδησή τους τρεις φορές τη βδομάδα στο καθαριστήριο κι ύστερα με κοστούμια που θα μυρίζουν λεβάντα θα βγάζουν φωτογραφίες με σακατεμένους και παιδιά, δηλωτικές της ενσυναίσθησής τους. Μπορεί να φυτέψουν και μερικές ελιές, που θα λιπαίνονται από τα κουφάρια, για να κάθονται στα κλαδιά τους περιχαρή τα περιστέρια της ειρήνης.
H Χρύσα Κακατσάκη είναι φιλόλογος ιστορικός Τέχνης
