Μας_x000D_
ήρθε κάποτε, επί του πολυχρονεμένου Σαμαρά, και την υποδεχτήκαμε ως κακιά_x000D_
μητριά. Με χιλιάδες αγανακτισμένους, πεινασμένους, θυμωμένους να την αποδοκιμάζουν_x000D_
ως επικυρίαρχη, από την οποία θέλαμε να απαλλαγούμε.
Go back, ήταν τα λόγια του Τσίπρα. Τώρα, προχτές, μας ήρθε ως… mamma mia. Με τα ανοιξιάτικα ρούχα της, μια υποψία χαμόγελου, ένα μπράβο στους Ελληνες που τα κατάφεραν να βγουν από τα μνημόνια και την επιτροπεία. Και ένα –ελαφρό είναι η αλήθεια– άρωμα συγγνώμης για τα σκληρά μέτρα, που όλοι ξέρουμε πόσο κόστισαν στη χώρα, την κοινωνία, στα θύματα της σκληρής –γερμανικής κατά βάση– λιτότητας. Με κερασάκι στη μητρική της τούρτα την ευγνωμοσύνη –την ευγνωμοσύνη!– για τον Τσίπρα που τόλμησε τη συμφωνία των Πρεσπών.
Αλλαξε ο Τσίπρας, υποτάχτηκε, εξού και η αλλαγή στάσης και ύφους της Μέρκελ, είναι η εύκολη, ούλτρα δεξιά αλλά και ούλτρα αριστερή άποψη. Εννοείται ότι άλλαξε ο Τσίπρας, αλλά και η Μέρκελ δεν είναι εκείνη του ’14. Θες γιατί η εξουσία της στη Γερμανία, συνεπώς και στην Ευρώπη, βρίσκεται στο τέλος της. Θες γιατί θέλει να αφήσει μια παρακαταθήκη ευρωπαϊκής συνεννόησης στους επερχόμενους. Θες γιατί κάτι κατάλαβε για όσα επέβαλε στην Ελλάδα και στους «κουράγιο, Ελληνες». Ή, τέλος, γιατί τα χρόνια κάνουν κάποιους πιο σοφούς και πιο μειλίχιους –ενώ άλλους πιο μονοκόμματους και πιο ξινούς– ήταν διαφορετική η Μέρκελ που ήρθε να μας επισκεφτεί προχτές. Της έλειπαν το ύφος του σατράπη, οι εντολές του σατράπη, η δυσαρέσκεια του σατράπη για τους απείθαρχους υπηκόους.
Βρε πώς αλλάζουν οι καιροί γενικώς. Διότι ακόμη κι εκείνοι που έσπευσαν να την υποδεχτούν διαμαρτυρόμενοι ήταν μια χούφτα αριστεριστές, που η διαμαρτυρία τους έγινε ελάχιστα αισθητή. Ετσι που να ενισχύεται η άποψη ότι τα αισθήματα των Ελλήνων απέναντί της έχουν κάπως αλλάξει. Γιατί κράτησε αυτήν τη στάση στο προσφυγικό, γιατί ξεπήδησαν εν τω μεταξύ άλλοι τρισχειρότεροι Γερμανοί, ακροδεξιοί και επίφοβοι, με αδέλφια και ξαδέλφια σε όλη την Ευρώπη, αλλά και γιατί εμφανίζεται πολύ πιο ανεκτική απέναντι στους τεμπέληδες Ελληνες. Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε όσα είπε για τις Πρέσπες, για την οικονομία αλλά και για τη διαβόητη ανταλλαγή της Μακεδονίας με τις συντάξεις –σουργούνι τον έκανε τον Κυριάκο– τότε τα αισθήματα αυτά αποκτούν και μια ούτως ειπείν πολιτική βάση.
Είμαστε υπερβολικά μεγαλόψυχοι ως λαός; Ισως. Στο κάτω κάτω, μετακινείται σιγά σιγά στο παρελθόν η Ανγκελα. Και η Ελλάδα κουτσά στραβά μπαίνει σε άλλο δρόμο. Με τη γερμανική επιρροή να μειώνεται, τις εντολές να μην έχουν πια θέση στις σχέσεις μας και τη μητριά να μπορεί πια να γίνεται… mamma mia.
