Σε ένα παράλληλο σύμπαν, όπου οι Eλληνες θα στέκονταν ψυχροί μπροστά στην είδηση των αθώων ψυχών που χάνουν καθημερινά τη μάχη με τον κορονοϊό, ίσως τα λόγια του Aδωνη Γεωργιάδη να κέρδιζαν χειροκροτητές.
Λέτε να ζει ο υπουργός σε παράλληλο σύμπαν; Μπα, δεν νομίζω. Γνωρίζει τόσο το πένθος του Ελληνα για καθέναν που πεθαίνει όσο και τον φόβο των πολιτών που έχει εκτοξευτεί στο ζενίθ εξαιτίας του κινδύνου μη επαρκούντος αριθμού ειδικών ΜΕΘ και απλών κλινών για νοσηλεία που καιροφυλακτεί.
Εντούτοις ο κ. Γεωργιάδης κατά την απέλπιδα προσπάθεια αναζήτησης σανίδας κυβερνητικής σωτηρίας δεν δίστασε να προβεί σε επιθανάτιες συγκρίσεις, φτάνοντας στο σημείο να δηλώσει πως οφείλουμε ως χώρα και ως κυβέρνηση να πανηγυρίζουμε επειδή έχουμε λιγότερους νεκρούς από το Βέλγιο.
Από πότε είναι έντιμες και αποδεκτές οι συγκρίσεις νεκρών; Πού την πουλάνε αυτήν τη ζυγαριά που μετράει τις ανθρώπινες απώλειες και βγάζει νικητή; Τέτοιες συγκρίσεις μεταξύ χωρών είναι ανήθικες και αποτελούν τυμβωρυχία. Ακόμη και σε αυτή την περίπτωση παρατηρούμε το πολιτικό όφελος που προσπαθεί να αποκομίσει η ΝΔ. Λες και ο τριψήφιος αριθμός νεκρών που καταγράφεται τις τελευταίες μέρες είναι αμελητέος, δεν προβληματίζει, αλλά μας δίνει δικαίωμα πανηγυρισμού.
Ομως εφόσον ο κ. Γεωργιάδης αποδεικνύεται λάτρης των συγκρίσεων, ας δούμε τι έκανε η κυβέρνηση σε κάποιους νευραλγικούς για την αντιμετώπιση της πανδημίας τομείς, όπως το δημόσιο σύστημα υγείας και τα σχολεία. Η έκθεση του ΟΟΣΑ σχετικά με τους πόρους που επένδυσαν οι ευρωπαϊκές χώρες στην υγεία ήρθε να επιβεβαιώσει αυτό που διατυμπάνιζαν σύσσωμη η αντιπολίτευση και οι συνδικαλιστικοί φορείς νοσοκομειακού προσωπικού περί κυβερνητικών ευθυνών και απραξίας. Προτελευταία αναδεικνύεται η χώρα μας, με το Βέλγιο να βρίσκεται επτά θέσεις πιο πάνω, έχοντας ξοδέψει δυόμισι φορές περισσότερα χρήματα. Φανταστείτε πόσους νεκρούς θα γλιτώναμε εάν η κυβέρνηση παραμέριζε την ιδεολογική εμμονή απαξίωσης του ΕΣΥ, ενισχύοντάς το έγκαιρα.
Ωστόσο και στον χώρο της παιδείας οι συγκρίσεις είναι αποκαρδιωτικές. Ας πάρουμε ως παράδειγμα την Ιταλία, μια χώρα που χτυπήθηκε βάναυσα ήδη από το πρώτο κύμα. Εντός καλοκαιριού υλοποίησε επενδύσεις ύψους 2,5 δισ. ευρώ με 3.000 νέες αίθουσες διδασκαλίας και 50.000 προσλήψεις αναπληρωτών καθηγητών.
Στον αντίποδα, στην Ελλάδα το καλοκαίρι πρωθυπουργός και υπουργοί πήγαν διακοπές. Ετσι τα σχολεία κλήθηκαν να ανοίξουν χωρίς καθαρίστριες, με τάξεις 25 μαθητών, ενώ δεν υπήρξε καμία μέριμνα για τα σφάλματα της τηλεκπαίδευσης που συναντάμε σήμερα. Αξιοσημείωτο δε το γελοίο συμβάν με τις μάσκες-αλεξίπτωτα που μοιράστηκαν στους μαθητές, τις οποίες ο Ελληνας φορολογούμενος πλήρωσε 6,2 εκατομμύρια ευρώ. Μα ούτε τις μάσκες, ρε ά(χ)ριστοι;
Φυσικά, οι συγκρίσεις δεν τελειώνουν ποτέ. Στα μέσα μαζικής μεταφοράς, τα οποία ενώ σε όλες τις χώρες αυξήθηκαν, εμείς μείναμε στάσιμοι, παρατηρώντας τον καθημερινό συνωστισμό; Στον τουρισμό που υποκύψαμε στις ανάγκες μεγάλων ταξιδιωτικών πρακτορείων καλωσορίζοντας τους κορονοτουρίστες ενώ άλλες χώρες ζητούσαν επίδειξη αρνητικού τεστ; Στα οικονομικά μέτρα στήριξης επιχειρήσεων και εργαζομένων; Σε αυτές και άλλες πολλές συγκρίσεις οι κυβερνώντες κρίνονται ανεπαρκείς, αναξιόπιστοι και επικίνδυνοι.
Εντάξει, ας μην τους αδικούμε. Στην αδιαφάνεια χειρισμού δημόσιου χρήματος, την εξαγορά με λίστες Πέτσα της πλειονότητας των ΜΜΕ και της ωμής καταστολής η κυβέρνησή μας η λαμπρή δεν χάνει από κανέναν. Κάτι Ορμπάν προσπαθούν να την κοντράρουν, αλλά μένοντας πιστή υπηρέτρια του χρήματος διατηρεί την κορυφή.
ΥΓ.: AEGEAN; Τσάκω 120 εκατομμύρια να έχεις να κινείσαι κι αν τελειώσουν, μου ξαναχτυπάς την πόρτα. Και πού ’σαι, ούτε κρατικοποίηση επιθυμώ ούτε τίποτα. Μιλημένα ξηγημένα. Ετσι;
Ο Θεόκριτος Αργυριάδης είναι φοιτητής Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ
