Ο εκκεντρικός βασιλιάς της pop art Άντυ Γουόρχολ «ανεβαίνει» στη σκηνή του θεάτρου του Νέου Κόσμου ενσαρκωμένος από τον ηθοποιό Μιλτιάδη Φιορέντζη, σε ένα βιογραφικό θεατρικό κείμενο του Δημήτρη Αγιοπετρίτη-Μπογδάνου, το οποίο γράφτηκε για το Central Saint Martins του Λονδίνου το 2010 όπου και πρωτοανέβηκε.
Είναι η παράσταση με τίτλο «Andy» ένας μονόλογος; «Μάλλον διάλογο με τον αντικατοπτρισμό του» τον χαρακτηρίζει ο δημιουργός του. Ο Γουόρχολ ξεδιπλώνει μια συναρπαστική ζωή γεμάτη αντιφάσεις, αίνιγμα, λάμψη, μύθο και ματαιοδοξία. Ένα βιωματικό κολάζ από θραύσματα που αντλήθηκαν μέσα από τα ημερολόγια, τις συνεντεύξεις του και άλλες πηγές με αξιοσημείωτες καταγραφές.
Ο Μιλτιάδης Φιορέντζης -που ερμηνεύει- και ο Δημήτρης Μπογδάνος Αγιοπετρίτης -που υπογράφει το κείμενο και τη σκηνοθεσία- «απευθύνονται» στο ζωγράφο, γλύπτη, φωτογράφο, σκηνοθέτη, μουσικό παραγωγό, εκδότη, στον θρύλο Andy Warhol μέσω μιας προσωπικής επιστολής, που έγραψαν αποκλειστικά για το Documento.
Δημήτρης Αγιοπετρίτης Μπογδάνος
«Να ξέρεις όμως ότι σήμερα πολλοί δρόμοι έχουν ανοίξει επειδή εσύ είχες το θάρρος και την ευφυΐα να προκαλέσεις ένα μαζικό κοινό».
«Αγαπητέ Άντυ,
Είναι μήνες τώρα που ίπταμαι στο σύμπαν σου. Νιώθω ότι η ζωή σου και το έργο σου, μου γεννούν ερωτήματα φιλοσοφικά περί φθοράς και αυτοπραγμάτωσης. Οι εμπειρίες σου συναρπαστικές και οι αφηγήσεις σου ιδιοφυείς. Όσο κι αν ύμνησες την τυχαιότητα στην τέχνη, δεν ήσουν καθόλου τυχαίος. Σαστίζω μπροστά στην περσόνα που έφτιαξες για να ξεχωρίσεις, για να βρεις χώρο και φυσικά για να επιβιώσεις – ήσουν ξεκάθαρα το σημαντικότερο έργο τέχνης σου. Η ανάγκη σου να συμπεριληφθείς, να ανήκεις κάπου και να γίνεις αποδεκτός αποτελεί ένα πανανθρώπινο σημείο ταύτισης, που προσωπικά με αγγίζει βαθιά. Σε είπαν φρικιό. Να ξέρεις όμως ότι σήμερα πολλοί δρόμοι έχουν ανοίξει επειδή εσύ είχες το θάρρος και την ευφυΐα να προκαλέσεις ένα μαζικό κοινό. 35 χρόνια μετά, η ορατότητα ακόμα παλεύει αλλά εσύ θα ζούσες μία ζωή λιγότερο εγκλωβισμένη.
Τα έργα σου, τα χρώματά σου, οι θεματικές σου από παιδί με υπνώτιζαν. Ένιωσα υπέροχα όταν το 2010 ανεβάσαμε για πρώτη φορά αυτό το βιογραφικό θεατρικό κείμενο στο Λονδίνο. Σήμερα όμως με μεγαλύτερη ωριμότητα, συνείδηση και ενσυναίσθηση, θα ήθελα πολύ να μπορώ να σε προσκαλέσω να δεις τι έχουμε δημιουργήσει στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, στην όχι και τόσο διεθνή Αθήνα, προσπαθώντας να σε επανασυστήσουμε μέσω της δικής μας αποκρυπτογράφησης.
Με κάποιον τρόπο όμως πιστεύω το αστέρι σου θα τρυπώσει στον ουρανό μας.
Τα λέμε εκεί,
Δημήτρης”
Μιλτιάδης Φιορέντζης
“Θέλω με αυτό το γράμμα να εκτεθώ κι εγώ στα μάτια σου”.
«Άντυ,
Σου γράφω αυτό το γράμμα ξεκινώντας με μια απλή παραδοχή: σε μελετάω για πάνω 9 μήνες. Έψαξα όσες τρωτές σου εκδοχές μπορούσα να διακρίνω μέσα από συνεντεύξεις, ημερολόγια, ταινίες, ντοκιμαντέρ, άρθρα, βιβλία, αφιερώματα. Όσα σημεία θα σε έκαναν να αισθάνεσαι αμήχανος, μετέωρος, ευάλωτος, εκτός ισορροπίας. Με δυο λόγια, ανθρώπινος.
Αυτά τα σημεία αποπειρώμαι να φωτίσω στην παράσταση κάθε βράδυ. Δεν το κάνω από πρόθεση να σε εκθέσω. Κάθε άλλο. Εστιάζοντας σε όλα τα ντροπιαστικά κεφάλαια της ζωής σου, κατάφερα -έστω και στοιχειωδώς- να σε καταλάβω. Και για να είμαι ειλικρινής, με μικρές αλλαγές στα πρόσωπα, τον τόπο και τις χρονολογίες, σε αυτά τα κεφάλαια θα μπορούσα να περιγράψω και τη δική μου ζωή. Ή του διπλανού μου. Ή οποιουδήποτε άλλου. Γιατί σκάβοντας βαθιά στο χώμα, ανακαλύπτει κανείς ότι οι ρίζες όλων των δέντρων κάπως ενώνονται.
Για χάριν δικαιοσύνης, θέλω με αυτό το γράμμα να εκτεθώ κι εγώ στα μάτια σου. Να σου εξομολογηθώ τις δικές μου αμήχανες σκέψεις, ή τουλάχιστον όσες θεωρώ ότι έχουμε κοινές, έτσι όπως τις ψάρεψα από την φιλοσοφία της ζωής σου. Εύχομαι η παρακάτω λίστα να σε κάνει να χαμογελάσεις. Ξεκινάω:
- Θεωρώ κι εγώ ότι οι μακροχρόνιοι δεσμοί είναι οι καλύτεροι.
- Δεν καλλωπίζομαι ,δεν γίνομαι ελκυστικός, δεν τονίζω τα καλά μου χαρακτηριστικά.
- Με ενδιαφέρουν κι εμένα μόνο οι άνθρωποι που έχουν χιούμορ.
- Ανησυχώ αν είμαι προσωρινός ως καλλιτέχνης.
- Είμαι κι εγώ ζηλιάρης. Αλλά εργάζομαι πάνω σε αυτό.
- Έχω συχνά την αίσθηση ότι παρακολουθώ από μακριά, αντί να ζω την ζωή.
- Νιώθω ότι μου λείπουν κάποια χημικά συστατικά υπευθυνότητας.
- Βιώνω συχνά, όπως κι εσύ, την εξής αντίφαση: ενώ είμαι συνεσταλμένος και ντροπαλός θέλω να πιάνω πολύ χώρο.
- Μου αρέσει να τρώω μόνος.
- Είμαι ο πιο γλυκατζής άνθρωπος που ξέρω.
- Ψωνίζω κι εγώ πάντα τοις μετρητοίς.
Κλείνοντας, θέλω να σου εκφράσω την ολόψυχη ευγνωμοσύνη μου. Ήσουν η αφορμή να βιώσω την ευλογία να συνυπάρξω με πολύτιμους συνεργάτες, να ζήσω ξανά την χαρά του να βρίσκομαι πάνω στη σκηνή, να αφεθώ να στοιχειωθώ από ένα ρόλο, από εσένα.
Την αγάπη μου, πάντα.
Μιλτιάδης
Φεβρουάριος 2023,
τριανταπέντε χρόνια μετά..»
Info:
Θέατρο του Νέου Κόσμου, Αντισθένους 7 & Θαρύπου, Αθήνα
Διάρκεια παράστασης: 60 λεπτά
Παρασκευή 21:15, Σάββατο 21:15, Κυριακή 19:00