Ανδρουλάκης: Δεξιά πορεία και αντι-αριστερός οίστρος

Το έδαφος ήταν στρωμένο για να ευδοκιμήσουν άθλιες τοποθετήσεις στυλ Κακλαμάνη. Ο Ανδρουλάκης, παρέα με τους ΣημιτοΒενιζέλους, όχι μόνο δεν αποδοκίμασε τον Κακλαμάνη αλλά ήταν αυτός, που πριν το συνέδριο, δημιούργησε με τις αναφορές του πρόσφορο πεδίο για να γίνουν δεκτές χωρίς τη παραμικρή διαμαρτυρία παρόμοιες τοποθετήσεις.

Ο Ανδρουλάκης ούτε τηρεί ίσες αποστάσεις, ούτε έχει καταληφθεί από πολιτική θολούρα όπως ορισμένοι υποστηρίζουν. Έχει στίγμα και «γραμμή» πολύ συγκεκριμένη: Αποκλειστικός εχθρός του είναι ο Τσίπρας, κατατάσσει τον ΣΥΡΙΖΑ στις συντηρητικές δυνάμεις και εν ολίγοις ανατριχιάζει με το άκουσμα και μόνο της λέξης «Τσίπρας» και «Αριστερά». Άλλωστε η ανατριχίλα του έφτασε μέχρι τη Γαλλία και στο ενδεχόμενο η συσπειρωμένη αριστερά να επικρατήσει του Μακρόν.

Με δυο λόγια επιχειρεί να αναβιώσει το αντί-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Την ίδια στιγμή που ανακηρύσσει τον Τσίπρα ως αποκλειστικό εχθρό του, δίνει εξετάσεις στο σύστημα ακολουθώντας κατά πόδας τις επιλογές του Μητσοτάκη τόσο στην Ουκρανία όσο και στη μετατροπή της χώρας σε σύγχρονη αποικία των ΗΠΑ. Αυτός είναι και ο λόγος που τον αγκαλιάζουν τελευταία οι ολιγάρχες των media και το καθεστώς του Μητσοτάκη.

Όμως ο επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ. χρησιμοποιεί και ένα μανδύα για να κρύψει τον αντί-αριστερό οίστρο του: Την σοσιαλδημοκρατία. Είναι άγνωστο πως την εννοεί. Αγνοεί άραγε ότι το ιστορικό αυτό ρεύμα όταν έστριψε αριστερά, πήρε επάνω του και κυβερνά όπως σε Ισπανία, Πορτογαλία και αλλού. Εκτός αν το προσελκύει η περίοδος που ήταν παρακολούθημα της Δεξιάς με αποτέλεσμα να κατατροπωθεί.

Η άρνηση του Ανδρουλάκη να συμβάλει στη δημιουργία προοδευτικής διακυβέρνησης, αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο συνεργασίας του με την Δεξιά. Είτε απευθείας μετά τις εκλογές με απλή αναλογική, είτε στη δεύτερη κάλπη, είτε προτείνοντας ως πρωθυπουργό πρόσωπο τύπου Παπαδήμου. Οι ισχυρές ελίτ και οι παράγοντες του καθεστώτος τρίβουν τα χέρια τους.

Σε κάθε περίπτωση η πρόταση Τσίπρα στις προοδευτικές δυνάμεις είναι ανοικτή. Οποια πολιτική δύναμη αρνηθεί να συνεργαστεί για να φύγει το άθλιο καθεστώς, θα έρθει αντιμέτωπη με την χρήσιμη ψήφο και θα πληρώσει βαρύτατο τίμημα. Όχι από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά από λαό που λεηλατείται από την επαίσχυντη κυβέρνηση Μητσοτάκη.