Οφειλόμενη απάντηση στον Νίκο Ανδρουλάκη.
Έγραψε το περασμένο Σάββατο και υπέγραψε το κόμμα του, με ασήμαντη αφορμή ένα εκ παραδρομής λάθος του Μουζέλη: «Η χυδαία επίθεση του κ. Καρτερού στην αρχή της εβδομάδας, δεν μας προξένησε έκπληξη. Άλλωστε δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο από κάποιον που θεωρούσε το πυρηνικό ατύχημα στο Τσερνόμπιλ, προπαγάνδα».
Για να επιτεθεί εν συνεχεία στον Τσίπρα για το 1989, που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ πήγαινε στο δημοτικό!!!
Έχει νόημα να απαντήσει κανείς σ’ αυτές τις… ανδρουλακίες, μεταξύ Μουζέλη, Τσερνομπίλ και 89; Μπα, άπαγε της χαζομάρας. Αφού όμως τον απασχολούν τόσο οι περασμένες δεκαετίες τον Ανδρουλάκη δεν μπορούσε να συμπληρώσει τη μόρφωσή του ρωτώντας κάποια στελέχη του χώρου και για το 67, το 68, το 70, το 73; Δε ρωτούσε τον Λαλιώτη, τον Τζουμάκα, ή τον Μαντζουράνη, για το ξύλο, τις εξορίες, τα κυνηγητά, τα στρατοδικεία και τις φυλακές; Τα κεφάλαια που κατέθεσαν τότε κάποιοι στην τράπεζα της δημοκρατίας, για να απολαμβάνει σήμερα αυτός τα μερίσματα; Τι στο καλό, μόνο από τον Βορίδη, τη Λατινοπούλου και τον Μπογδάνο μορφώνεται ο ρέκτης της σοσιαλδημοκραίας;
Κι εμείς όμως, εδώ που τα λέμε, γιατί να περιμένουμε τίποτε καλύτερο από τον Ανδρουλάκη;
Πού κόπιασε και πού μάτωσε και σε ποια κοινωνικά μέτωπα διακρίθηκε;
Σε ποιες μάχες για το καλό του λαού που θέλει να εκπροσωπεί τον είδαμε να προμαχεί;
Τι ακριβώς έχει να επιδείξει η πολιτική του διαδρομή και το πολιτικό του βιογραφικό;
Έχει, πώς δεν έχει:
Τη στήριξη μιας ηγεσίας που εξαέρωσε το ΠΑΣΟΚ.
Τη συνεργασία με τον Σαμαρά και την ακραία Δεξιά.
Το λουκέτο στην ΕΡΤ.
Το όργιο καταστολής του λαού και υποταγής στους δανειστές.
Όλα αυτά κι άλλα τόσα φέρουν και τη δική του υπογραφή. Φαρδιά πλατιά: Νίκος Ανδρουλάκης, γραμματέας του ΠΑΣΟΚ.
Αλλά και το σημερινό: Θολούρα δήθεν διμέτωπη, ναι στον Μητσοτάκη για τα σημαντικά, όπως η εντελώς αμερικάνικη ελληνοαμερικάνικη συμφωνία, προσχηματική αντιπολίτευση στα δευτερεύοντα, και ήξεις αφίξεις, αρκεί τον Τσίπρα να επικηρύξεις . Κι αυτό το τελευταίο, που κάπως φέρνει σε δέσμευση και συμβόλαιο, το υπογράφει ως σοσιαλδημοκράτης πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Δεν πήγαν στο βρόντο τα μαθήματα του 2013.
Κι έτσι τον βλέπουμε: Να επικαλείται τους πολιτικούς του προγόνους, κρεμώντας τα νταούλια εκεί που εκείνοι κρεμούσαν τ’ άρματα. Και προβλέπουμε: Δυστυχώς γι’ αυτόν και όσους ακούμπησαν προσδοκίες σ’ αυτόν, Ανδρέας δεν θα γίνει ποτέ. Ανδρουλάκης θα μείνει.
Όσο μείνει…
