Η ύπαρξή τους όλη αποπνέει απανθρωπιά και ρατσισμό και μισογυνισμό και αποστροφή σε κάθε έννοια κοινωνικής δικαιοσύνης, ισονομίας και ισοδικίας. Μια διαρκή βάσανο για τους αδύνατους και ένα «καθαρό» μονοπάτι για τους «εκλεκτούς». Η κοινωνία που αποδέχονται είναι μια ζούγκλα που το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό αλλά αν είναι να βάλουν χέρι στα δημόσια ταμεία πάει περίπατο η ιδιωτική σφαίρα. Η «αριστεία» τους είναι ένα πλέγμα δημόσιων σχέσεων και ένα άτυπο συμβόλαιο μεταξύ κατεργαράκων στη λογική «βάστα με να σε βαστώ να ανεβούμε το βουνό».
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αυτό το συμβόλαιο το αποθέωσε επειδή ο κόσμος του όλος είναι προϊόν του. Τα ΜΜΕ δεν μπορούν παρά να πίνουν νερό στο όνομά του. Η εύκολη και κυρίως η χωρίς καμία προσπάθεια επωνυμία που προσφέρουν τα οδηγεί απευθείας στην αγκαλιά της γονιδιακής «αριστείας». Η οικονομική ελίτ που τα κατέχει παρομοίως. Και το ερώτημα στις παρυφές της πανδημίας και στην καρδιά της βαριάς λιτότητας και των μνημονιακών πολιτικών και επιπτώσεών τους είναι αν όλα τα παραπάνω αποτελούν μια επαρκή συνθήκη για τη συγκρότηση ενός εναλλακτικού προοδευτικού πόλου και ποια πρέπει να είναι τα χαρακτηριστικά αυτού.
Αν η απάντηση είναι «ναι» τότε από αυτό το «ναι« προκύπτουν και τα ποιοτικά του χαρακτηριστικά. Αυτός ο εναλλακτικός προοδευτικός πόλος πρέπει να επαναφέρει τη χώρα στις ράγες της κοινωνικής δικαιοσύνης με ενσυναίσθηση και αυστηρή λογοδοσία για τους ισχυρούς, με παιδεία, ισονομία και παρέμβαση στα κέντρα λήψεως των αποφάσεων. Πρέπει να σπάσει αυγά εκεί που απαιτείται και να μαγειρέψει εναλλακτικά εκεί που δεν μπορεί. Όσο η προοδευτική παράταξη παλινωδεί ανάμεσα στον ταυτοτικό της χαρακτήρα (βάζοντας διλήμματα που δεν μπορεί να λύσει και συνδέοντάς τα με προσωπικά κίνητρα) και τη ραγδαία συντηρητικοποίηση της φοβισμένης και πτωχευμένης κοινωνίας τόσο δεν θα είναι ελκυστική στα εκλογικά στρώματα που θέλει να προσεγγίσει.
