Λίγες ημέρες πριν την παρουσίαση του νέου του δίσκου με τίτλο η «Αναχώρηση», που κυκλοφορεί από τη «Μικρή Άρκτο», ο Απόστολος Κίτσος μοιράζεται στο documento.gr τις σκέψεις του γύρω από τη μουσική και εξηγεί τους λόγους που επέλεξε έναν στίχο του Αρθούρου Ρεμπώ για το ντεμπούτο του ως τραγουδοποιός, ντύνοντας με μουσική ποιήματα της Κατερίνας Γώγου και της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ.
Ταυτόχρονα συνεχίζει το νήμα της συνεργασίας του με τον Μιχάλη Καλογεράκη -με τον οποίο δημιούργησαν μαζί το «Κάτι Παράξενο»-, ο οποίος είναι παρών και εδώ με τραγούδια που έγραψε πάνω σε ποίηση των Ζακ Πρεβέρ, Αρθούρου Ρεμπώ και Μάνου Πετράκη.
Μαζί του στη σκηνή θα βρεθεί η πολυτάλαντη και πολυσχιδής Sophie lies, σε μια ζωντανή εκδοχή της δισκογραφικής τους συνεργασίας.
Διαβάστε επίσης: Ο Παρασκευάς Καρασούλος παρουσίασε τον δίσκο του «Της ομορφιάς το άγριο φιλί»
Η μοναξιά της ανθρώπινης ύπαρξης
«Μες στη καινούργια αγάπη και μες στο νέο ήχο αναχωρώ» είναι ο στίχος του Αρθούρου Ρεμπώ που δίνει τον τίτλο στο νέο μου δίσκο, η «Αναχώρηση». Αυτή η λέξη και αυτή η έννοια ήταν το σημείο εκκίνησης του στοχασμού πάνω σε αυτή τη δουλειά. Η Αναχώρηση είναι μια πολύ ιδιαίτερη κατάσταση. Είναι ακριβώς εκείνη η στιγμή της μετατόπισης, η ενδιάμεση εκείνη κατάσταση, κατά την οποία ξεκινάς από ένα σημείο, κυριολεκτικά ή μεταφορικά, για να βρεθείς σε ένα άλλο. Η λέξη αυτή περιέχει και το παρελθόν και το μέλλον. Αυτή είναι άλλωστε και η δομή του ποιήματος του Ρεμπώ, σε εξαιρετική μετάφραση του Στρατή Πασχάλη: «Είδα αρκετά, σταθμοί ζωής, αχ βουητά και οράματα…» και τώρα «Μες στην καινούργια αγάπη και μες στο νέο ήχο αναχωρώ».
Αναχωρώντας, αναπολείς και νοσταλγείς αυτό που αφήνεις και ταυτόχρονα ανυπομονείς και αγωνιάς για αυτό που πας να συναντήσεις. Είναι μια λέξη που περιγράφει την Κίνηση, η οποία είναι μέρος της Συγκίνησης, αρά και απαραίτητο συστατικό της. Είναι μια λέξη που μου φέρνει πάντα στο μυαλό τα αεροδρόμια, που είναι ένας μη-τόπος στην πραγματικότητα. Δεν είσαι σπίτι σου αλλά δεν είσαι ακόμα στον προορισμό σου, είσαι ανάμεσα. Πάντα όταν βρίσκομαι σε μια αίθουσα αναχωρήσεων ενός αεροδρομίου νιώθω τη φορτισμένη ενέργεια των ανθρώπων γύρω μου. Άλλος πηγαίνει σε γιορτή, άλλος την πίκρα πάει να βρει, άλλος χαίρεται, άλλος λυπάται, άλλος λυτρώνεται, άλλος υποφέρει. Όλοι όμως κινούνται. Αυτήν, λοιπόν, την ατμόσφαιρα ήθελα αφηγηματικά αλλά και μουσικά να αποτυπώσω σε αυτό το δίσκο.
Ο ήρωας της «Αναχώρησης», αντιλαμβάνεται την εγγενή μοναξιά της ανθρώπινης ύπαρξης. «Μα κάθε που στολίζεται στα ροζ ο ουρανός, με κυνηγάει η αίσθηση πως είμαι μοναχός», γράφει ο Μάνος Πετράκης στον «Νεφελοθαμώνα», το κομμάτι που ανοίγει το δίσκο. Παρ’ όλα αυτά, ή μάλλον ακριβώς γι’ αυτό, επιχειρεί, λαχταρά τη σύνδεση στο «Να Ξεκινήσουμε πρωί» της Κατερίνας Γώγου. «Δεν ήθελα να σε τρομάξω, ήθελα μόνο να σου πω να πάμε να παίξουμε». Τη στιγμή που ο έρωτας σβήνει, διψά να ακούσει εκείνο το «σ’ αγαπώ», που θα τα αλλάξει όλα, στο «Κι Ήταν Πάντα η Νύχτα» της Λίνα Νικολακοπούλου. Μια δίψα όμως που πότε η ζωή δεν ικανοποιεί. Κι έτσι, επιστρέφεις «Ασφαλής» μεν αλλά «στο κέντρο μιας αστόλιστης ζωής», μιας ζωής χωρίς έρωτα. Έτσι λέει η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, στο προτελευταίο τραγούδι του δίσκου. Για να έρθει η λυτρωτική στιγμή της «Αναχώρησης μες στην καινούργια αγάπη και μες στο νέο ήχο» και να συνεχιστεί αενάως το κυκλικό παιχνίδι της ζωής.
Διαβάστε επίσης: Θοδωρής Νικολάου: Το τραγούδι βγήκε στην επιφάνεια και έγινε έρωτας, σκοπός και στόχος ζωής
Η αγγλική ηλεκτρονική μουσική και οι Αμερικανοί folk τραγουδοποιοί
Μουσικά ο δίσκος αυτός σηματοδοτεί την «Αναχώρηση» προς έναν νέο ηχητικό τόπο, επηρεασμένο πολύ από την αγγλική ηλεκτρονική μουσική αλλά και τους σύγχρονούς Αμερικανούς folk τραγουδοποιούς, και αποστασιοποιείται σαφώς από τον ακουστικό, απολύτως φυσικό και σχεδόν συμφωνικό ήχο του «Κάτι Παράξενου». Ήταν για μένα η πρώτη φορά που πειραματίστηκα με αυτόν τον ήχο και αυτά τα μέσα παραγωγής και γι’ αυτό είχε τεράστιο ενδιαφέρον αλλά και αρκετή αμφιβολία όλο το ταξίδι της δισκογραφικής αποτύπωσης αυτών των τραγουδιών. Επίσης αυτός ο δίσκος είναι πρώτος που περιέχει τραγούδια που έχω γράψει ο ίδιος πάνω σε ποίηση της Γώγου και της Αγγελάκη- Ρουκ ενώ ταυτόχρονα και φυσικά συνεχίζει το νήμα της συνεργασίας μου με το Μιχάλη Καλογεράκη, με τον οποίο δημιουργήσαμε μαζί το «Κάτι Παράξενο», και ο οποίος είναι παρών και εδώ με τραγούδια που έγραψε πάνω σε ποίηση των Ζακ Πρεβέρ, Αρθούρου Ρεμπώ και Μάνου Πετράκη.
Την Πέμπτη 5/12, λοιπόν, στις 21:30 στο ΠΛΥΦΑ, θα έχω την τεράστια χαρά να παρουσιάσω και να παίξω για πρώτη φορά ζωντανά τα τραγούδια αυτά. Μαζί μου, θα είναι μια από τις αγαπημένες μου σύγχρονες songwriters, η Sophie lies, την οποία θαυμάζω απεριόριστα και η οποία μου έκανε την τιμή να μοιραστούμε το «Να Ξεκινήσουμε Πρωί». Αλλά και τρείς υπέροχοι μουσικοί και πολυοργανίστες, που ήμουν πολύ τυχερός που τους συνάντησα, ο Φάνης Ζαχόπουλος, ο Αλέξης Στενάκης και ο Χάρης Παρασκευάς. Αγωνιώ και ανυπομονώ. Ελάτε να αναχωρήσουμε μαζί».
INFO
Παίζουν οι μουσικοί:
- Φάνης Ζαχόπουλος – κιθάρες
- Αλέξης Στενάκης – πλήκτρα, πνευστά
- Χάρης Παρασκευάς – μπάσο, τύμπανα
- Ηχοληψία: Θάνος Καλέας
ΠΛΥΦΑ | Κορυτσάς 39 Βοτανικός
Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου
Ώρα έναρξης: 21.30
Γενική είσοδος: 15 ευρώ
Προπώληση εισιτηρίων :
https://www.ticketservices.gr/event/plyfa-apostolos-kitsos-anaxorisi/?lang=el
Διαβάστε επίσης:
Ο Φράνσις Φορντ Κόπολα και η δική του «Μητρόπολη»
Αριάν Λαμπέντ: «Με συγκίνησε απέραντα το βιβλίο της Ντέιζι Τζόνσον»
«Κυανιούχο κάλιο»: Ο γολγοθάς της άμβλωσης
Είδαμε τη σειρά «Μην πεις λέξη» που εισχωρεί στα άδυτα του IRA
