Η φοιτήτρια Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Πειραιά, γράφει για τη νεολαία, αυτήν τη φαντασιακή αφαίρεση, η οποία μέσα στον ωκεανό της απάθειας και του κυνισμού απαιτεί την αλλαγή ρότας
Ο λόγος τους καυστικός και αποκαλυπτικός, φέρνει στο φως αλήθειες και λάθη που η κυβέρνηση θέλει σκοπίµως να συγκαλύψει. Οι νέοι ανέκαθεν συγκρούονταν µε την πολιτική εξουσία, συντηρητική και οπισθοδροµική ως επί το πλείστον. Είναι ασυµβίβαστοι, δεν µπαίνουν εύκολα στα καλούπια που τους ορίζουν οι άλλοι και επιθυµούν την ανατροπή του κατεστηµένου.
Και γι’ αυτήν τη στάση τους τιµωρούνται. Η κυβέρνηση ενδιαφέρεται περισσότερο να επενδύσει σε µεγάλα οικονοµικά συµφέροντα και να ισχυροποιήσει τις ελίτ παρά να αφουγκραστεί τις νεανικές ανησυχίες. Βλέπει στο πρόσωπό τους έναν αντίπαλο που µπορεί να αµφισβητήσει τις πρακτικές της και να αλλάξει τα πράγµατα. Έτσι χρησιµοποιεί ως εργαλεία τα ΜΜΕ και εξαγοράζει την εµπιστοσύνη τους εκπέµποντας αποσυντονιστικά µηνύµατα που αποβλέπουν στην απονεύρωση της δηµιουργικότητας και της µαχητικότητας των νέων. Μετακυλίει τις ευθύνες στη νεανική αδιαφορία δίνοντας τον ρόλο των εξιλαστήριων θυµάτων στους νέους, οι οποίοι µπαίνουν στο στόχαστρο σε κάθε κυβερνητική αστοχία. Τα πιστεύω τους, η διάθεσή τους για αλλαγή και οι δηµοκρατικές κινητοποιήσεις τους στοχοποιούνται, η κουλτούρα τους δαιµονοποιείται. Τα αιτήµατα για κοινωνική δικαιοσύνη και παροχή ίσων ευκαιριών παραµένουν ανεφάρµοστα από την πολιτική ολιγαρχία, τα µέλη της οποίας φιµώνουν την ελεύθερη σκέψη εκµεταλλευόµενα τη δύναµη των ΜΜΕ.
Ως αποτέλεσµα, η νεολαία πέφτει θύµα της κυβερνητικής προπαγάνδας αλλά και της βίαιης καταστολής, ενώ ο δρόµος που της δείχνουν είναι της περιθωριοποίησης ή της µικροαστικής ενσωµάτωσης. Και αυτό γιατί μέσα από την κουλτούρα και τα υγιή κινήματά της τα οποία η εξουσία αποστρέφεται τολμά να υποστηρίξει το διαφορετικό, να στηλιτεύσει τη διαφθορά και να αφυπνίσει την κοινή γνώμη. Οι νέοι βγαίνουν στους δρόμους, φωνάζουν, αλλά η φωνή τους πνίγεται μέσα σε ένα παιχνίδι εξουσίας που παίζεται με άνισους όρους. Για χάρη των ιδεών τους άλλοτε στιγματίζονται και άλλοτε θυσιάζουν τα όνειρά τους.
Κάθε εξουσία καλείται να αναθεωρήσει τη στάση της απέναντι στη νεολαία. Αλλιώς όλοι οι νέοι θα πρέπει να «βγουν με τσαμπουκά να σας τα πουν σταράτα», όπως τραγούδησαν κάποτε ο πρίγκιπας της ροκ Παύλος Σιδηρόπουλος και οι Απροσάρμοστοι στο «Αντε και καλή τύχη, μάγκες».
