Μετά από μήνες, ήταν από τις τυχερές που κατάφερε να ζήσει την ατμόσφαιρα ενός αγώνα. Η Μάνια Μπίκοφ μαζί με 8 Έλληνες συναθλητές της συμμετείχε στο IRONMAN του Ντουμπάι που διεξήχθη το προηγούμενο Σαββατοκύριακο.
Ζητήσαμε από τη Μάνια να μας περιγράψει πως βίωσε τη συμμετοχή της σε μια διοργάνωση και την εμπειρία της φεύγοντας από μια χώρα με αυστηρό (σ.σ. και αποτυχημένο) lockdown που έχει περάσει… χειροπέδες στον αθλητισμό για να λάβει μέρος σε μια μαζική διοργάνωση.
«Ανάσα ζωής»
«Ένας αγώνας ανάσα ζωής ήταν ο συγκεκριμένος για εμένα. Ένας αγώνας που έως κ την τελευταία εβδομάδα δεν ξέραμε εάν θα πραγματοποιηθεί καθώς οι περισσότεροι ανά τον κόσμο είχαν ή έχουν ακυρωθεί ή αναβληθεί.
Με αρκετές διαδικασίες, πολλά covid test (για να πραγματοποιηθεί το ταξίδι χρειάστηκε να κάνουμε ένα μοριακό τεστ πριν την αναχώρηση, ένα rapid για να αγωνιστούμε, ένα μοριακό για να επιστρέψουμε, ένα rapid απο τον ΕΟΠΥΥ στο Ελ. Βενιζέλος και τέσσερις ημέρες καραντίνα κάνοντας επιπλέον ένα rapid πριν επιστρέψουμε στην φυσιολογική μας ρουτίνα) και τεράστια αδημονία, ταξίδεψαμε στο Ντουμπάι 3 ημέρες πριν την ημέρα του αγώνα. Φύγαμε από την Ελλάδα του lockdown και βρεθήκαμε σε μια πόλη όπου τα πάντα λειτουργούσαν κανονικά (εστίαση, γυμναστήρια, εμπορικά κέντρα, σχολεία, καφέ, μπαρ κλπ) και όλοι μα όλοι φορούσαν μάσκες.
Από την πρώτη ώρα καταλάβαμε πως οι υψηλές θερμοκρασίες και ο αέρας που έδιναν τα δελτία καιρού θα ανέβαζαν τη δυσκολία του αγώνα, όμως ήμουν ήδη εκεί και τίποτε δεν θα μπορούσε να αλλάξει το αίσθημα χαράς κ ανυπομονησίας που με είχε κυριεύσει.
Στη φετινή διοργάνωση εκτός από τα πολύ μεγάλα ονόματα στους PRO αθλητές, συμμετείχαμε 1600 αθλητές από όλο τον κόσμο, μεταξύ αυτών αρκετό Έλληνες κ Κύπριοι, ενώ για μένα ήταν μεγάλη η χαρά που μοιραζόμουν αυτή την εμπειρία με τις φίλες κ συναθλήτριες μου Νάντια Συντζανάκη κ Νικόλ Καββαδία.
Ο αγώνας διεξήχθη με όλα τα μέτρα ασφαλείας, με προσκόμιση covid test, χρήση μάσκας συνεχώς, αποστάσεις.
Αντισηπτικά κτλ ενώ για τον ίδιο λόγο δεν πραγματοποιήθηκε δια ζώσης καμμιά από τις καθιερωμένες εκδηλώσεις του, ούτε το pasta party ούτε οι απονομές. Περίεργες συνθήκες ομολογουμένως, όμως δεν πτόησαν κανέναν. Η ευτυχία που βρισκόμασταν σε έναν αγώνα ήταν διάχυτη παντού. Τυχεροί που ήμασταν εκεί. Χαρούμενοι που θα το ζούσαμε.
Η εκκίνηση δόθηκε πραγματικά με το πρώτο φως της ανατολής την Παρασκευή κ μάλιστα μισή ώρα νωρίτερα από την προγραμματισμένη (αλλαγή που αποφασίστηκε την προηγούμενη) καθώς θέλησαν οι διοργανωτές να προστατεύσουν τους αθλητές από την απίστευτη ζέστη που ακολουθούσε.
Η διαδρομή της κολύμβησης δίπλα στο ξενοδοχείο σύμβολο του Ντουμπάι, το μοναδικό 7στερο στον κόσμο, η ποδηλασία γρήγορη, στον αυτοκινητόδρομο σε 90χλμ που έφτασαν από την πόλη στην έρημο και το τρέξιμο δίπλα στην παραλία με θερμοκρασίες που πλέον άγγιζαν τους 37°~38°.
Ένας αγώνας ορόσημο για το ότι ο αθλητισμός έχει πάντα τον τρόπο και να κρατάει το ηθικό και την ψυχολογία ψηλά, αλλά και ότι αγώνες και προπονήσεις δεν πρέπει να σταματούν καθώς πάντα υπάρχει τρόπος να πραγματοποιούνται με ασφάλεια. Άλλωστε ο αθλητισμός βασίζεται στην πειθαρχία και στο πρόγραμμα».
Πηγή runnfun.gr
